High on Life is de nieuwste Xbox-exclusive, welke een bijzonder first person shooter concept moet combineren met de nodige humor. De game is dan ook van de hand van Justin Roiland, de bedenker van Rick & Morty, en zijn fans zullen ook zeker genieten van de game. Maar weet de zinloze humor, arcade-achtige gameplay en de schitterende graphics je lang te boeien? Je leest het in de onderstaande review!
Ik zal meteen eerlijk zijn en zeggen dat ik niet de grootste Rick & Morty-fan ben. Hoewel ik aardig heb genoten van de eerste paar seizoenen van de show, nam mijn interesse af na de release van het vierde seizoen. De humor die de serie kent moet gewoon je ding zijn, en op een gegeven moment begon het mij dan ook een beetje tegen te staan. Hoewel High on Life een iets andere insteek kent, heeft het wel een beetje dezelfde platte humor als Rick & Morty. Toch wist het verhaal en de humor mij toch wel te bekoren, al moet ik wel zeggen dat het een kwestie van smaak zal zijn of je dit allemaal wel leuk gaat vinden.
Welcome to Blim City
Laten we beginnen met het verhaal: In High on Life speel je een tiener met heel weinig levensvooruitzichten die in een Amerikaanse buitenwijk woont met zijn ouders en zus. Kort nadat je het spel gestart bent, landt er een groep buitenaardse wezens, genaamd het G3-kartel, op aarde met het idee mensen in drugs te veranderen. Al snel vindt je een pratend buitenaards pistool (van het Gatlian-ras) met de naam Kenny en met zijn hulp teleporteer je jezelf en je huis weg van de aarde en naar Blim City. In deze buitenaardse stad vindt je Gene, een low-life dakloze premiejager, die je zijn uitrusting geeft in ruil voor je huis. Nadat je zijn gear hebt bemachtigd ga je op een groots avontuur om de kopstukken van het G3-kartel op te zoeken en te doden.
Het plot lijkt serieus over te komen, maar de hele ervaring krijgt een soort Rick and Morty-behandeling, en kent een schokkende hoeveelheid grove en flauwe grappen die best vermakelijk zijn te noemen. Nogmaals moet dit wel jouw soort humor zijn om hier plezier van te hebben. High on Life kent daarnaast wel enkele hilarische momenten waar ik zelf hardop om moest grinniken, maar niet elke grap heeft het geluk om goed te landen.
Halo met humor
Deze serieuze momenten afgewisseld met ronduit absurde situaties zorgen voor een aantal zeer memorabele momenten in het verhaal. Natuurlijk maken het verhaal en de humor veel van de capriolen van High on Life goed, maar de gameplay raakt ook behoorlijk goede tonen. Gevechten worden tijdens het spel voldoende opgeschud om je door de looptijd te loodsen, zonder iets te ingrijpends op tafel te leggen. Het voelt Halo-achtig van aard, met drop-pods van buitenaardse wezens die binnenkomen en een schaal van vijandelijke grunts die in vaste volgorde en aantallen arriveren. De vuurgevechten voelen, zoals verwacht, duidelijk arcade-achtig aan en dat is geen slechte zaak, al kan het op den duur wel aardig eentonig worden. De gameplay-loop is nogal repetitief, en hoewel je genoeg pratende wapens weet te vinden, kan High on Life soms als een sleur aan gaan voelen. Dit komt voornamelijk ook door het gebrek aan variatie in de vijanden en de statische omgevingen die de game kent.
In High on Life heb je de beschikking over verschillende Gatlians (je pratende wapens), en naarmate je verder komt in de game vindt je naast Kenny nog een aantal andere toffe levende guns. Hun specifieke vaardigheden zijn altijd leuk om mee te rotzooien, en hun uitgesproken persoonlijkheden maken ze nog leuker om mee te spelen. Als je ze een tijdje niet gebruikt, zullen ze je beledigen of bedanken dat je ze eindelijk een keer gebruikt, terwijl ze opmerkingen maken over het doden van iemand die je pad kruist. Het is echter jammer dat niet elk wapen volledig aandacht krijgt, en uiteindelijk valt alles terug op Kenny, welke duidelijk een hoofdrol in het verhaal speelt.
Doe mij een Bounty
High on Life heeft een missie opbouwende structuur, waarbij je diverse Bounties aan moet nemen. Natuurlijk zijn deze Bounties dan ook de levelbosses, die je in het einde van een gebied kunt vinden. Hoewel deze allemaal best uniek zijn ontworpen en hun eigen karaktereigenschappen en strategieën kennen, had ik wel gehoopt dat deze wat meer experimenteel waren. Je hebt namelijk een aantal toffe Gatlians tot je beschikking, maar helaas worden deze niet echt tactisch ingezet tegen de diverse eindbazen die de game kent. Dit is opzich jammer want het had een aantal basisgevechten wat meer pit weten te geven. De bosses in High on Life zijn ontzettend tof, maar niet echt heel moeilijk en er had meer uitgehaald kunnen worden.
Gelukkig zijn het ontwerp en de opzet van gevechten die de eindbazen over het algemeen weten te redden. Het zijn behoorlijk grappige ontmoetingen, waarbij zowel de Gatlians als de G3-kartel leiders elkaar goed in de zeik weten te nemen. Voornamelijk de beledigingen van Kenny vullen op een leuke manier de leegte tussen het geluid van kogels en geweervuur.
Cartoony en gestileerd
Ik speelde High on Life op de Xbox Series X en hoewel ik me bewust ben van wat kleine prestatieproblemen, kan ik zeggen dat best wel heb genoten van mijn spelervaring met de game. Ik had last van een paar kleine bugs, maar mijn framerate was stabiel en de game laad snel in. Dit wordt waarschijnlijk geholpen door het feit dat High on Life niet naar nieuwe hoogten streeft als het gaat om het grafische gedeelte, want de game ziet er best goed uit, maar houdt vast aan een gestileerd en cartoonachtig ogend universum. Alles, van de vreemd uitziende aliens tot de prachtige neonlichten in Blim City, is perfect ontworpen om bij de esthetiek te passen. Kleine kanttekening wil ik plaatsen bij het design van de gewone vijanden, want deze zijn behoorlijk generiek. Tijdens je avontuur zal je dan ook voornamelijk dezelfde soort vijanden tegenkomen, en qua variatie miste ik wel het een en ander.
Kortom, High on Life is het gaming-equivalent van Rick & Morty. Het doet wat het belooft, en als je van de specifieke humor houdt, dan zal je het spel geweldig vinden. Als je dat niet doet, kun je het moeilijk gaan krijgen. Qua gameplay weet het niet te vernieuwen het schiet af en toe op sommige plaatsen tekort of juist de plank mis, maar het is nog steeds verdomd leuk om te spelen.
Conclusie
High on Life zal niet voor iedereen weggelegd zijn. Diegene die van de komische stijl van Justin Roiland houden, zullen echter een spel vinden dat humor en een dwaas verhaal biedt met arcade-achtige gameplay. High on Life is dan ook een leuk eng grappig avontuur, maar doet qua gameplay niet echt bijzonder veel nieuw waardoor het soms een beetje eentonig en saai aan kan voelen.
