Hoewel hij nooit bij het leger is gegaan, ligt het lot van de wereld nu in de handen van onze Rowdy, die de afgelopen weken als een malle hordes digitale insecten heeft afgeslacht…
Helldivers II gameplay is in de basis erg eenvoudig en kan worden samengevat als: je landt op een planeet, voert een aantal taken uit en schiet een strontlading aan insecten of robots neer waarnaar je terug keert naar je ruimteschip. Helldivers II is in zijn kern vrij simpel, maar je kunt natuurlijk bijna alle games wel op zo’n simpele manier samenvatten. De reden dat ik ervoor koos om dit te doen, was echter dat ik een beetje bang was dat alles wat Helldivers II te bieden had erg simpel en repetitief zou aanvoelen en mijn eerste reizen naar de diverse onherbergzame planeten deden me niet veel anders vermoeden. Je landt, je moet naar een bepaald punt, je schiet alles kapot, voert een specifieke opdracht uit en je gaat terug naar je schip. Dit herhaalt zich keer op keer en na een paar keer spelen merkte ik dat er iets vermakelijks zit in Helldivers. In al zijn eenvoud en als je voorbereid bent op wat je met deze game voorgeschoteld krijgt en deze eenvoud eenmaal accepteert, slaagt Helldivers II er heel goed in om je uren lang te vermaken met zijn domme actie.
Na een korte briefing waarin je de basisbeginselen leert, sluit je je aan bij het leger om de aarde te redden van deze dreiging. Wat in de eerste briefing het meest opvalt, is het feit dat zaken als nieuwe munitie, wapens en zelfs firesupport kunnen worden opgeroepen door een korte knoppencombinatie in te voeren. Als je bijvoorbeeld wilt dat er airsupport op je vijanden regent, hoef je alleen maar op een simpele kleine combinatie te drukken, welke lichtelijk doet denken aan de klassieke Konami-code, maar gelukkig een heel stuk korter.
Leuk met z’n allen
Mijn allereerste gamesessie met Helldivers II was solo, en dit was nog voor het besef hoe leuk de game werkelijk is als je deze met vrienden speelt. Toch slaagde ik met mijn eerste solo-missie erin te doen wat er aan me gevraagd werd. Je eerste sessie zal echter op een heel eenvoudige, vooraf ingestelde moeilijkheidsgraad beginnen en de enige keer dat ik erin slaagde om dood te gaan was dat het ruimteschip wat me ophaalde op mijn hoofd landde, wat de nodige hilariteit met zich mee bracht en zo zijn er diverse (ongeplande) scenarios te vinden in de game. Toch is Helldivers II een game die je zeker met vrienden moet spelen, want naast het simpele besef dat dit inderdaad is hoe de game ervaren moet worden, realiseerde ik me ook snel hoe de missies een heel ander gevoel krijgen.
Terwijl je je eerste missies voltooit, ontgrendel je ook nieuwe moeilijkheidsgraden en baan je jezelf een weg naar diverse planeten om al het ongedierte uit te roeien. Na een succesvolle missie verscheen er op de terugweg ineens een groot insect voor me en ik haalde als een malle de trekker over, alleen om te zien hoe een van mijn arme metgezellen die voor me rende, aan stukken werd geschoten. Helldivers II is chaotisch, maar ook hilarisch om te spelen met vrienden. Toch zal je jezelf tijdens deze chaos moeten zien te concentreren en je zinnen op het juiste doelwit houden.
Schaarse zaken
Na elke voltooide missie ga je in level omhoog en als je terug moet naar je schip, is dat alleen maar om je klaar te stomen voor de volgende missie. Via een kaart kies je welke planeet je wilt bezoeken en deze laat ook zien hoe dicht je bij de overwinning bent, wat daarnaast ook een groepsinspanning is van alle spelers in Helldivers II. De selectie van planeten is bij de release iets te klein, maar deze zijn wel behoorlijk gevarieerd en kennen een aantal verschillende missies. In één van de missies vocht ik bijvoorbeeld tegen robots en toen de moeilijkheidsgraad hoger werd, was daar veel meer spanning dan tijdens mijn eerste gevechten op een lagere moeilijkheidsgraad. Hierdoor werd elk schot en elke granaat een stuk belangrijker en aangezien zowel munitie, granaten als stimpacks schaars zijn, is het verstandig om niet teveel van deze materialen te verspillen.
De diverse perks die je kunt gebruiken, zijn naar mijn smaak iets te vaak te gebruiken, en hadden best iets beperkter mogen zijn. Daarnaast zijn bepaalde perks zoals de luchtaanvallen een beetje hectisch als je in een team van vier zit. Het effect is daarentegen wel erg cool te noemen, met krachtige explosies en lichteffecten die van je scherm spatten. Wat ons stiekem ook naar het grafische gedeelte leidt van de game, en hier denk ik dat Helldivers II in veel opzichten erg goed werk aflevert.
Starship Troopers dingetjes
De graphics zijn misschien niet de allermooiste die je hebt gezien in een game, verre van dat, maar alles ziet er kleurrijk, helder uit en de lichteffecten zijn erg goed gedaan. Qua vijanden is er weinig variatie, maar de hoeveelheid insecten en robots die op je scherm getoverd worden is best indrukwekkend te noemen. Daarnaast zijn er ook enkele gebieden waar het niet helemaal het visuele niveau bereikt waar we tegenwoordig behoorlijk verwend mee zijn, maar omdat alles zo goed wegspeelt neem je dit al snel voor lief. Ook de details, zoals ruimteschepen in de verte die naar de planeet schieten, wat de illusie wekt dat de oorlog op alle fronten gaande is, is behoorlijk indrukwekkend te noemen en versterkt de sfeer. Het zijn echter vooral de vloeiende animaties en mooie lichtbronnen die visueel het meeste indruk maken. De soundtrack zorgt ook voor een geweldige sfeer en de geluidseffecten zijn netjes afgewerkt.
Het eerste wat je gelijk op zal vallen is dat de inspiratie van Helldivers II gehaald is uit een cultfilm van Paul Verhoeven uit 1997. Ik heb het hier over Starship Troopers, en dat merk je in veel zaken: van het eerste kleine propagandafilmpje tot het art-design van de game en natuurlijk de zwermen insecten waartegen je vecht. Er is dan ook een duidelijke knipoog naar de film. Ondanks ik waardeer wat Helldivers II is wat het is, heb ik het gevoel dat het wat meer uitgewerkt had kunnen worden. Het ruimteschip waarnaar je terugkeert, voelt verder nogal ongebruikt aan, de content is verder nogal mager en hoewel ik niet verwacht dat de game tot de nok toe gevuld is met activiteiten en andere dingen, had ik wel het gevoel dat men meer had kunnen doen om de sfeer van deze grootschalige oorlog te kunnen versterken. Denk aan enkele extra kamers op je schip, of een aantal NPC’s met dialoog welke verandert afhankelijk van je voortgang in de game. Er zou heel weinig nodig zijn geweest om Helldivers II een wat voller gevoel te kunnen geven. Ik hou ook niet van het simpele feit dat je de hele tijd online moet zijn, zelfs als je van plan bent om solo te spelen.
De toekomst
Iets wat dan weer in het voordeel van Helldivers II spreekt, is het feit dat de game langzaamaan zal evolueren en dat we in de toekomst diverse nieuwe dingen mogen verwachten in deze live-service game. Zoals Helldivers II nu is, is het een vermakelijk actiespektakel dat absoluut het beste tot zijn recht komt als het samen met anderen wordt gespeeld. Ondanks de (nog) magere inhoud heb ik er al wel veel plezier mee gehad en ik kijk ernaar uit om in nieuwe planeten te duiken om zo de mensheid te redden van de ondergang.
Conclusie
Helldivers II is een heerlijke snack voor tussendoor welke, ondanks zijn repetitieve karakter en magere content, smaakt naar meer. De game is ongelooflijk leuk om in co-op met vrienden te spelen, en de chaotische gameplay tezamen met de (onbedoelde) hilarische taferelen zorgen ervoor dat dit een ruw diamantje is geworden.
