Met lede ogen zie ik zo af en toe politici zich soms geforceerd opstellen als een leider. Leiderschap tegenwoordig lijkt veelal gelijk te staan aan het uit je hoofd leren van cijfertjes en een pr-praatje van een minuut of twee eruit dreunen en daarbij sterk in de voeten te staan. Toch weet je als de verkiezing voorbij zijn en het formeren begonnen is, dat alle plannen weer van tafel kunnen en het breien tussen partijen weer begonnen is. Soms denk ik, schaf een van die debatten af en laat die politieke leiders eens een RTS spelen tegen elkaar.
Oke, misschien is het niet zo’n serieus plan, maar het zou wel grappig zijn. In een RTS worden geen praatjes voorbereid, maar daar draait het meer om leiderschap. Hoe ga je om met onverwachte situaties, wanneer vecht je of vlucht je en kom je met inventieve oplossingen. Dat het Real Time Strategy genre lastig is, ondervond ik tijdens het spelen van Halo Wars 2. Vaak ben je verschillende gebieden aan het bewaken, dan wel veroveren en ben je op het multitasken (en een beetje geluk) aangewezen. Laat ik bij het begin beginnen, dat is wel zo makkelijk.
Niets nieuws onder de zon
Halo Wars 2 is net al zijn voorganger een RTS game voor de console van Microsoft. Voor RTS-liefhebbers op de Xbox One is het ook een van de enige in het genre en daarmee is de concurrentie ver te zoeken. Betekend dit dat ontwikkelaars 343 Industries en Creative Assembly het zich er makkelijk vanaf hebben gemaakt? Ja en Nee! Halo Wars 2 is vrij toegankelijk, de tutorials zijn verhelderend en ook bestuurt de game soepel. Ook in de basebuilding hoef je niet uren te verdwalen en is vrij simpel gehouden. Je bouwt een basis op en daarom heen heb je slots waar je je barakken, power plants en dergelijke bouwt. Op iedere 4 hoekpunten heb je een slot om wat defensieve kannonen en dat is het.
Als je heel kritisch bent, zou je hier kunnen afhaken. Simpel gezegd is Halo Wars 2 niet heel vernieuwend en heeft het het wiel niet uitgevonden. De units kennen een “rock/paper/scissor” principe: je grondtroepen zijn effectief tegen de vliegende voertuigen, die zijn weer handig tegen tanks, en met tanks stop je grondtroepen af. Ook dit zal de doorgewinterde strateeg wel bekend in de oren klinken.
Snelschaken
Waar Halo Wars 2 in uitblinkt is dat dikke Halo stempel op de game zit vastgekoekt. Voor de Halo fans is dit weer smullen. De cutscenes zien er daarbij ook gelikt uit. Gedurende de campaign verzamel je “phoenix logs” met info over de maps, de verschillende units en gebouwen en dergelijken. Daarnaast verdien je medailles en ontgrendel je skulls. Met de verdiende skulls zet je extra’s aan zoals vijanden die exploderen tot confetti of het schieten met paintball kogels, tot het sneller opladen van special powers of je units hebben meer leven. Bij dit soort effecten zal het echter te kosten gaan van de score in de missie.
De campaign is lekker divers van offensieve missies, tot het bewaken en stand houden tegen hordes aan enemies (soort tower defense). Het lijkt soms alsof je de typische Halo missies aan het doorlopen bent van een ander perspectief. Voor de doorgewinterde Halo-fans zal dat ook een feest zijn. De campaign kan op de “normal” moeilijkheid al een tikkeltje lastig zijn en ik heb het gevoel dat dat vooral komt door het hoge trial-and-error gehalte. De eerste keer weet je niet wat je moet verwachten, terwijl de tweede keer je beter in kan schatten waar en wanneer de grondtroepen, tanks en vliegtuigen komen aanvallen en waarvandaan. Je kunt dan op de juiste momenten en plekken de juiste units en turrets plaatsen of je hero power iets langer bewaren voor die ene sterkere horde aan units. Vooral in de campaignmissies waar de confrontatie op verschillende plekken tegelijkertijd plaatsvind voelt het als een potje snelschaken met de units die je hebt. Zo zal je vaak moeten roeien met een tennisracket omdat je je roeispaan (nog) niet hebt ontwikkeld.
Blitzkrieg Bop
Tegen de tijd dat je de campaign hebt uitgespeeld, zal je merken dat je flink wat Blitz packs hebt verdient. De Blitz mode is een van de nieuwe modes in Halo Wars 2. Je verzamelt kaarten alsof het Magic the Gathering of Hearthstone is. Je verdient ze in-game (of koopt ze met microtransactions, if that’s your thing). Op de kaarten staan de verschillende units of andere power ups (zoals een restoration drone die je troepen of gezondheid kan brengen). Vervolgens bouw je met die kaarten een deck en trek je ten strijden. In een Blitzmatch begin je 4 kaarten in je hand en zodra je een kaart speelt krijg je een nieuwe. Om je kaarten te kunnen spelen, moet je mana… ik bedoel energy supplies veroveren op de map. Ieder van de leiders heeft weer een aantal speciale kaarten die alleen voor hem/haar beschikbaar zijn.
Wat de Blitzmode vooral aantrekkelijk maakt, is dat het lekker arcade is, niet al te lastig en dat er genoeg opties zijn. Zo heb je bijvoorbeeld de Blitz Firefight mode waarin je alleen of co-op hordes vijanden moet stoppen om 3 punten op de map te veroveren. De uitdaging zit hem erin om dan samen met een maat het ideale deck te maken en de leaderboards te veroveren door het tientallen waves vol te houden. Met 3 man kun je het opnemen tegen hordes van vijanden, want natuurlijk het prettigst is met vrienden.
Je kunt Blitz echter ook tegen elkaar spelen (of team tegen team). Het doel van de Blitzmatch is dan voor een groot gedeelte hetzelfde, namelijk 3 punten veroveren en voorkomen dat je tegenstander ze heeft. Het zorgt er in ieder geval voor dat het gegarandeerd actieve matches zijn. Lekker campen bij je basis is er niet bij als je niet wil verliezen. Blitz is daarbij iets minder strategisch en iets meer geluk wat betreft de kaarten die je krijgt. Dat maakt het wat toegankelijk voor ieder die zijn voet niet tussen de deur krijgt bij de standaard multiplayer.
World Wide Domination
Naast de Blitzmode en campaign (die je beide ook co-op/multiplayer kan spelen), is er ook een aparte multiplayer sectie in de game. Hierin kun je deathmatch, domination of stronghold tegen spelen tegen je vrienden, willekeurige spelers of juist tegen de computer. De deathmatch mode is zoals je die gewent bent in een RTS. Je speelt team tegen team, bouwt je basis, overheerst de map en vaagt de tegenpartij uit. Bij domination moet je 3 punten op de map veroveren. Hoe langer je deze plekken in bezit houdt, des te meer punten je krijgt. Stronghold maakt het multiplayerfeestje af. In deze mode begin je met een beknopte basis en minimale technologie. Op de map zijn nog 6 plekken waar je een basis kan bouwen. Het is de bedoeling zoveel mogelijk plekken te veroveren en erop te bouwen. Gedurende de match krijg je toegang tot steeds meer technologie, voertuigen en units.
Alle drie de modes werken prettig. Daarbij heb je natuurlijk ook nog de eerder genoemde Blitz modes en vooral het feit dat je ook samen tegen computergestuurde AI kan is natuurlijk tof. Zeker wanneer je steeds door een vriend geasswhooped wordt, kun je nu de krachten bundelen. Zeker op de heroic of legendary moet je rekening houden dat de computer niet zacht met je billetjes om zal gaan. Daarnaast zijn er nog de gebruikelijke skirmish matches tegen een maat of AI, heb je de nodige tutorials en heb je nog de nodige losse daily/weekly challenges.
Conclusie
Halo Wars 2 heeft het voordeel dat de concurrentie op de Xbox One magertjes is. Het is een vermakelijke RTS game, die toegankelijk is voor een beginner. De game doet wat het moet doen en zelfs nog een stukje meer voor de multiplayer. Zaken als een Co-op campaign of een Blitzmode zijn uitstekende toevoegingen. Waar het in de singleplayer afwisselend is en soms ook lastig, is het strategisch niet al te diepgaand. Een ervaren RTS liefhebber zal waarschijnlijk meer hebben aan andere games. De Halofan die voornamelijk de FPS-games heeft gespeeld kan echter prima met de game uit de voeten. Daarnaast kent de multiplayer genoeg modes (waaronder de nieuwe Blitzmode), waardoor de game te sterk voelt om te spreken van een zoethoudertje.
