Voor diegene die ooit een originele PlayStation hebben gehad, zullen misschien wel bekend zijn met een van de meest ondergewaardeerde racegames aller tijden: Rollcage. Het heeft 18 jaar geduurd, maar de formule van Rollcage keert eindelijk terug in een gloednieuwe game. Maak je klaar om eindelijk weer een keer ondersteboven te racen!
Goed spelleke
Voor diegene die de game niet kennen; Rollcage laat je racen in voertuigen met extra grote banden waardoor je ondersteboven kunt kantelen en waarmee je zelfs muren en plafonds kunt oprijden. Ik ontdekte het originele Rollcage in 1999 via een vriend van mij die de game had gekocht en ik kan stellen dat ik toen der tijd dik verslaafd was aan de game. Tuurlijk, we hadden in het verleden al Wipeout, maar de gameplay van Rollcage was anders dan alles wat ik eerder had gespeeld, de graphics waren geweldig voor hun tijd en de soundtrack bevatte vette beats die zorgde voor de nodige adrenaline rush. Grip: Combat Racing heeft precies hetzelfde uitgangspunt als de klassieke game en zal zeer vertrouwd aanvoelen bij diegenen die de originele Rollcage-serie hebben gespeeld. Het racen voelt ongelooflijk instinctief en opwindend aan, en ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik voorover leunde omdat de actie flink intens kan zijn. Het voorover leunen is iets wat ik doe als een game heel intens wordt en ik mijn concentratie nodig heb tijdens een game. Hierdoor kan ik stellen dat Grip me finaal weet te grijpen! De combinatie van een strakke besturing, uitgebreide tracks met meerdere manieren om over de banen te racen samen met de handige power-ups zorgen ervoor dat dit een verdomd goed spelleke is.
Verbluffend
Een ding dat Grip: Combat Racing weet neer te zetten, iets dat Rollcage simpelweg niet had in zijn tijd, waren de verbluffende en boeiende graphics met een bijbehorend en intens gevoel van snelheid. Oké, de game ziet er misschien niet zo strak uit als een triple-A racegame zoals Gran Turismo of Forza Horizon 4,maar het ziet er nog steeds ongelooflijk vet uit. Wanneer je topsnelheden bereikt, merk je al snel hoe de camera zal schudden op ruw terrein en het feit dat de beelden intens wazig worden, zorgt voor een overtuigend gevoel en maakt elke race verdomd spannend. Bovendien bieden de tracks veel verschillende omgevingen verspreid over verschillende planeten, wat gewoon erg cool te noemen is.
Als het op audio aankomt, voegen de geluidseffecten zoals de motorgeluiden, de wapens die worden afgevuurd en de diverse explosies een laagje voldoening toe aan de chaos op je scherm. Ondertussen is de soundtrack voorzien van de nodige drums en bassen, hoewel deze beats de kwaliteit van de originele Rollcage-games niet helemaal weet te evenaren. De eerste game had de beste soundtrack met een perfecte mix van big beat, drum and bass, house en breakbeat en de tweede werd aangedreven door het fenomenale Moving Shadow-label. Ondanks dat is de muziek nog steeds indrukwekkend gevarieerd en zweept het je lekker op tijdens diverse speelsessies!
Content all over the place!
Grip: Combat Racing heeft absoluut geen tekort aan inhoud. Om te beginnen zijn er drie basis gameplay-modi: Race, Arena en Carkour. De races zelf komen in een handvol variëteiten zoals combat races, eliminatie-events, tijdritten en meer. De Arena-modus heeft bestaat uit een reeks aan arena’s waar je rondrijdt en je tegenstanders aanvalt om punten te krijgen. Je kunt dit een beetje vergelijken met klassieke games als Destruction Derby en Twisted Metal. Ook bevat de Arena Mode een Capture the Flag- en een unieke Time Bomb variant. Carkour-modus is een reeks van 19 uitdagingen voor één speler waarbij je alle verzamelobjecten in zo kort mogelijke tijd moet verkrijgen.
De vervelende dingetjes
Hoewel de gameplay, presentatie en de hoeveelheid content uitstekend te noemen zijn, heeft Grip: Combat Racing toch een aantal vervelende aspecten. Allereerst kunnen sommige racetracks ongelooflijk oneerlijk aanvoelen. Zo moet je bijvoorbeeld voorzichtig een muur oprijden, maar als je eraf dondert wordt je terug geplaatst naar het begin van het muurtje en moet je opnieuw een aanzienlijk stuk opnieuw spelen en sta ja al snel weer achteraan. Dat dit een keer zomaar zou gebeuren is niet erg, maar het is ongelooflijk makkelijk om de boel voor jezelf te verneuken, al helemaal als je door een raket ofzo wordt geraakt. Bij bepaalde tracks is het mogelijk dat je flink ingeklemd raakt dat je niet eens kunt ontsnappen, maar gelukkig is er een noodknop voor wanneer je vastloopt en waardoor je opnieuw kunt respawnen. Ook de AI van de computergestuurde racers is niet altijd van hetzelfde niveau. Zo vond ik bepaalde Arena matches tegen AI-tegenstanders zo makkelijk om hersendood van te worden, terwijl normale races ineens uit het niets ronduit bruut en meedogenloos kunnen zijn. Het is een beetje het Mario Kart-effect, waar je een duidelijke voorsprong hebt en dan ineens, vlakbij de finish, wordt achtervolgt door een paar tegenstanders die het je moeilijk gaan maken. Dat gebeurde vaak… Veel te vaak… Maar het was dan wel weer verrassend op het einde van een race en zorgde voor de nodige spanning (en soms zelfs frustratie).
Conclusie
Grip: Combat Racing brengt niet alleen de opwindende gameplay van de zeer ondergewaardeerde Rollcage-serie terug, het slaagt er ook in om het nog aangenamer te maken dan het al was. Spetterende graphics, heftige actie met een opzwepende soundtrack zorgen ervoor dat deze game lang interessant blijft. Toch kent Grip wel een paar kleine minpuntjes die we kennen uit andere games, maar dat neemt niet weg dat dit een van de beste arcade-achtige racegames is die ooit is gemaakt.
