Het aantal racegames dat op dit moment beschikbaar is, is talrijk en divers. Van uitgebreide racesims waarbij je honderden auto’s realistisch kunt tunen en tweaken om zo de perfecte race-ervaring te creëren tot de party kartgames. Wat betreft de huidige racegames is alles verkrijgbaar. De vraag waarmee ik begon aan GRID Legends was daarom: “wat heeft deze game te bieden ten opzichte van alles wat er al is. Weet deze racegame zich te meten met de concurrentie, heeft het last van motorpech of is deze game een klasse apart. Je leest het hier.
De slappe harde
De afgelopen jaren heb ik aardig wat racegames versleten. Zowel voor reviews als ook in mijn eigen vrije tijd. Het racegenre heeft last van flinke concurrentie en daarbij is een goed racegevoel essentieel. Je wilt niet dat het racen aanvoelt alsof je een knikker over een ijsbaan aan het schieten bent. Juist op dat vlak waren de meningen verdeelt wat betreft GRID (2019). Toch heeft GRID Legends daarin flink wat stappen gemaakt. Ondanks een grote verscheidenheid aan wagenklassen, voelen ze echt anders aan. Alle klassen hebben hun eigen charme van zeer manoeuvreerbare karts, tot logge trucks en alles er tussenin. Het stuurt allemaal best behoorlijk en verschillende klassen hebben hun eigen uitdaging.
Over uitdaging gesproken, het niveau van GRID Legends ligt erg laag. Ik heb het spel op hard gespeeld en eigenlijk zou dit “easy” moeten heten. Of anders gezegd; dit is een slap aftreksel van een harde. Ieder natuurlijk zijn eigen wensen in de game, maar als je wat uitdaging wil dan moet je deze flink opschroeven. Zelf had ik de hoop dat gedurende het spel en in hogere leagues de uitdaging zou worden opgeschroefd, maar daar merkte ik weinig van.
Uit de startblokken
Nu heb ik het in de inleiding al gehad over het brede landschap aan racegames en GRID balanceert op het randje tussen arcade en sim. Het is niet zo over de top als een Forza Horizon, maar het is zeker ook geen sim te noemen. De singleplayer bestaat uit twee modi, namelijk de Career mode en de Story mode.
De Career mode is wat je gewend bent: een hele lijst aan verschillende races onderverdeeld in vier niveaus: rookie, semi-pro, pro en the gauntlet. Binnen deze niveaus zijn weer een stuk of 8-10 verschillende klasses (electric, trucks, touring, tuner, multi-class) en hierin vallen de diverse races. Denk daarbij aan elimination races, circuit races, multi-class races, drift of time attack. Kortom in deze mode is genoeg content om je flink wat uren zoet te houden, dat is als je hierin genoeg vermaak kan vinden.
Zonder Bestemming
Het probleem met deze mode is dat er een berg content is, maar eigenlijk te weinig urgentie kent om de aandacht vast te houden. Er is weinig motivatie te vinden wat ervoor zorgt dat je jezelf hierdoor wilt worstelen. De events verschillen van elkaar, maar het gevoel van progressie is er niet. Het voelt meer als een takenlijst dan een doel waar je werkelijk naartoe werkt.
In andere racegames is het een ranglijst waar je naar de eerst plek werkt, je wagen die je aan het tunen bent en je bent aan het sparen voor upgrades of nieuwe races die je wilt ontgrendelen. In GRID Legends heb je dit niet echt. De semi-pro event zijn qua opzet hetzelfde als de rookie events, dus ook het ontgrendelen van een nieuw niveau voelt niet als iets nieuws aan. Alle races duren ook tussen de 5-8 minuten dus als je het al gezien hebt is er vrij weinig om naar uit te kijken.
Jager en Prooi
Wat ik van de events gespeeld hebt voelt echter wel goed aan, met meer dan voldoende variatie. Zeker het multi-class event zijn een toffe toevoeging. Hierin krijgt de helft van de coureurs een prima bakkie, terwijl de andere helft het moet doen met een wat mindere wagen. Dit wordt gecompenseerd door de laatste groep een ruimte voorsprong te geven, waarna de jacht geopend is. Dit is precies de mode die deze game kan gebruiken, enorm veel fun, lekker arcade. Misschien niet altijd even gebalanceerd maar dat mag de pret niet drukken.
De A.I. van de coureurs is in ieder geval erg onberekenbaar. De ene keer houden ze stug aan de raceline vast en drukken ze je van de baan en de andere keer zijn ze juist heel begaan. Wat in ieder geval invloed heeft op hun rijstijl is of je ze boos hebt gemaakt. Beuk een paar keer tegen iemand aan en ze willen wraak nemen. Echter lijkt dit soms ook al te gebeuren als je niet veel verkeerds doet. Deze nemesis is in ieder geval wel een toffe toevoeging die, zeker wanneer je een groot deel van de groep tegen je in het harnas jaagt, van grote invloed kan zijn (mits je de game op een lastige moeilijkheid speelt).
Voor de rest zijn er nog een paar gimmick modes. Zo kom je af en toe een drift event tegen. Daar is niets mis mee, maar van mij had het driften best meer aandacht mogen krijgen. Daarnaast zijn alle tracks “circuits” waar je ronden moet rijden, behalve de okutama sprint. Dat is een heuvelachtige route in de Japanse bergen. Waarom er één enkele sprint race te spelen is en niet meer, is mij een raadsel maar het helpt wel voor de afwisseling.
Een succesverhaal?
Een nieuwe toevoeging aan GRID Legends is de Story mode. Deze mode kan wat bekend voorkomen, want Codemasters heeft hun succesvolle story toevoeging van F1 2021 “Braking Point” overgedragen naar de GRID series. Het concept is vergelijkbaar: een aantal missies/events worden met elkaar verbonden in een verhaal. Het verhaal is niet heel diepgaand, maar het geeft wel wat context over wat er op de baan gebeurt en wie je rivalen zijn.
Waar het in F1 2021 een serieuze toon heeft, is dit in GRID Legends vrijwel verdwenen. De rivaliteit en de bad guy worden en dik bovenop gedrukt en het acteerwerk wordt soms ook steviger aangezet om dit te benadrukken. Het komt daardoor meer in de buurt van een TV serie dan de werkelijkheid. Dat is niet erg en daardoor kijken de scenes tussendoor ook makkelijk weg. Bevalt het je allemaal niet dan ben je er met een druk op de knop van af.
De mixed reality aanpak van de cutscenes zorgt ervoor dat de scenes er erg realistisch uitzien. Het plaatst echte acteurs in een digitale omgeving, zonder dat het vloekt. Dit is vergelijkbaar met hoe “The Mandalorian” is opgenomen. Je kan zien dat er zeker de nodige moeite in is gestoken. Het acteerwerk is prima, maar ook regelmatige wat cheesy.
Multiplayer
De multiplayer werkt uitstekend. Het voordeel is dat wanneer niet genoeg spelers zijn voor een race, de AI het over kan nemen. Start je een race op dan is er grote kans dat je een AI overneemt en gelijk in de actie begint. Het is natuurlijk niet ideaal omdat je halverwege invalt, maar het is beter dan wachten tot een nieuwe race start. Daarnaast zal het niet gebeuren dat je een auto overneemt van een quitter in de laatste meters van een race, want tegen het eind van de race wordt niemand meer toegevoegd. Verder kun je natuurlijk je eigen events maken en het leukste van alle modes kiezen of juist snel meedoen aan een al aangemaakt event.
Conclusie
Met GRID Legends wordt het gamelandschap weer uitgebreid met een leuke en laagdrempelige racegame. Het is een game met flink wat content en verschillende soorten races, waardoor het makkelijk is om op te pakken en te spelen. Mocht je echter een wat diepgaande race ervaring willen, dan zijn er betere opties op de markt. GRID Legends is vrij oppervlakkig van opzet, kent niet echt een mode om echt betrokken in te raken en wanneer dit alles je niet weet te pakken, zal het op ten duur meer voelen als een afwerklijst met events. De Story mode is een heerlijke toevoeging met technisch heerlijke cutscenes en acteerwerk, maar het verhaal is vrij cheesy. De multiplayer kent een zelfde laagdrempeligheid. De besturing in prima, maar haalt het niet bij de topgames in het genre. Al met al staat GRID Legends garant voor een flinke lading fun, maar het mist net wat diepgang om dit alles goed samen te brengen.
