Ten tijde van de PlayStation 1 speelde ik graag race games na schooltijd ik was verknocht aan games als Need for Speed en Ridge Racer. Maar op eens verscheen daar een nieuw soort game op de markt. Gran Turismo met als subtekst The Real Driving Simulator, uiteraard was ik benieuwd en toen de game eenmaal uitwas en de reviews las in de game magazines (dit waren papieren boekjes die elke maand uitkwamen met nieuws of games, een soort analoge websites kun je ze wel noemen 😛) wist ik dat ik deze game moest spelen. Echter was ik in die tijd nog niet zo rijk dat ik direct op dag 1 een spel kon kopen ik was 13 of 14 toen de eerste Gran Turismo uit kwam en mijn vader en moeder zagen het niet zitten om even dik 100 gulden te betalen voor een spelletje. Nee ik moest netjes wachten tot hij eindelijk als platinum titel uitkwam maar oi wat heb ik er toen van genoten. Het was zo iets anders dan ik gewend was met prachtige graphics voor de tijd, echte bestaande auto’s en circuits, ja dit was voor the first real driving simulator.
Inmiddels zijn wij een kwart eeuw verder en toegekomen aan het 7e deel van de main serie gran turismo games. Dat de serie de laatste tien jaar behoorlijk in het slop lag is natuurlijk voor niemand een verassing, met Gran turismo 6 die pas uitkwam op de PS3 toen de PS4 al was aangekondigd kreeg deze maar weinig aandacht, en de aanfluiting die Gran Turismo sport hete nog maar niet eens te noemen. Ik keek dus wel erg uit naar Gran Turismo 7.
Inmiddels heb ik mij zo’n twee weken al kunnen verdiepen in de nieuwste Gran Turismo, het spoelde gelukkig al snel de vieze smaak weg die ik had van GT Sport maar is Gran Turismo nog wel van deze tijd 25 jaar na de eerste en tien jaar na deel 6?
Racing pur sang! Laat ik maar direct met de grootste plus beginnen van deze game, en eigenlijk ook de reden waarom je hem zou willen hebben. En dat is het rijden, dit voelt zo goed aan! Dit is tot in de perfectie uitgewerkt en zal zekers nog door velen in de industrie gezien worden als de standaard voor race physics. Daarnaast de tot in het belachelijke uitgebreide geschiedenis aspect van alle auto’s en merken is tot in de kleinste perfectie uitgewerkt. Soms lijkt het wel alsof je een interactieve auto almanak aan het lezen en kijken bent, hier kun je ook behoorlijk wat uren in kwijt raken als je ook maar iets geïnteresseerd bent in auto’s en hun geschiedenis.
Met meer dan 400 auto’s en tientallen banen zul je deze game tot in den treuren kunnen blijven spelen. Helaas heb ik de online multiplayer niet kunnen testen aangezien ten tijde van schrijven er nog bijna niemand mee online was. Onder die 400 plus auto’s zitten ook gigantisch veel prachtige ision auto’s die een soort toekomst visie moeten uitstralen van hoe een merk hun auto ziet in de toekomst en deze modelen zijn geweldig gaaf.
De single player campaign voelt echter wel wat steriel en geforceerd aan. Heel de game werkt met menu kaarten die je in een cafe krijgt voorgeschoteld door Luca. Deze menukaarten dien je e voltooien door middel van auto’s te unlocken of upgrades te kopen of andere zaken uit te dokteren in het spel. Het mooie wel hiervan is dat de game je eerste leert rijden met de wat lagere klasses qua auto’s en al spelende hogere klasse’s vrij speelt. Echter viel hier mij ook direct de eerste echte tekortkoming op elke race is hetzelfde, je start achteraan en je dient 12 of 16 auto’s in te halen op het circuit om vooruitgang te boeken op je menu kaart. En dit is iets waarbij de verveling op den duur wel toeslaat.
Ook grafisch voelt de game heel steriel aan, het is haast of polyphony bang is om fun in de game te brengen, de toeschouwers leven niet mee er zijn geen spannende weersveranderingen etc. ook de weers effecten waren mattig op zn best te noemen. En waarom nog steeds geen uiterlijke schade aan de auto’s elke andere racing game heeft dit al 10 jaar ofzo, het word nu wel een keer tijd Polyphony.
De graphics van het spel zijn goed, niet uitmuntend of speciaal maar gewoon goed. De game kent 2 modes een ray tracing mode e alleen ray tracing kan laten zien tijden de herhalingen of foto momenten n een performance mode zonder ray tracing waarin alles lekker strak op 60FPS bleef draaien. De Ray-tracing mode zou ik dus ook niet aanraden aangezien het maar weinig toevoegd. Het is grafisch wel duidelijk dat het een cross gen game is die ook gewoon strak draait op de standaard PS4, en daardoor eigenlijk niets bijzonders laat zien op de PS5. Uiteindelijk voelt het meer als een opgevoerde Ps4 game dan een new-gen PS5 game.
Het grootste minpunt van de game is wellicht wel de muziek, Ik heb lift muziek gehoord dat ik beter vond dan dit. En ik kan mij vergissen maar volgens mij hebben ze dezelfde componist gebruikt voor de openings tune die ook de muziek heeft gemaakt voor een filmpje over twee dames en een plastic beker. Serieus als je die link gelegd hebt ga je het ook horen.
Conclusie
Al met al is Gran Turismo 7 na 10 jaar eindelijk weer terug waar het hoort, Het is een zeer toffe game die bulkt met content. De gameplay is van het hoogste niveau,wat natuurlijk ook het belangrijkste is in een game als deze. Echter de steriele graphics, single player campaign en opbouw van het spel doen wel wat afbreuk op het geheel. En zet de muziek alsjeblieft gewoon uit, pak je spotify erbij of wat dan ook en pomp whatever je hebt door de speakers, aangezien alles beter is dan de meegeleverde muziek.
