Sinds dat Rocksteady Studios aftrapte met de Batman Arkham-games, hebben zij een standaard neer weten te zetten in de gamingindustrie. Niet alleen waren deze games pioniers op het gebied van combat, die tot op de dag van vandaag vele games hebben geïnspireerd, maar ze hebben ook bewezen dat superhelden licenties goed overgezet kunnen worden naar games. Superheldengames die daarna kwamen stonden dan ook voor een zware uitdaging, want deze stonden al snel in de schaduw van de Batman-games. De laatste game die is verschenen, Batman Arkham Knight, stamt alweer uit 2015 en dus vond Warner Bros. het tijd dat er weer een nieuwe game moest verschijnen. Gotham Knights is dan ook een interessante kijk op het welbekende concept, maar met een toch iets andere insteek.
Gotham Knights speelt zich niet af in het Arkham universum van Rocksteady, en start dan ook op een wel heel bijzonder moment, namelijk met de dood van Batman. De gevlederde held wordt namelijk gedood tijdens een laatste gevecht met Ra’s al Ghul. Zijn overlijden betekent dan ook dat Gotham City zonder zijn legendarische beschermer zit. Hierdoor worden de vier leerlingen van Batman, Robin, Batgirl, Nightwing en Red Hood noodgedwongen om het stokje van Batman over te nemen en dat is zeker geen kattenpis. Terwijl ze worstelen om de dood van Batman te verwerken, moeten ze hun krachten bundelen om zo de laatste zaak van Batman op te lossen, een reeks moorden die verband lijken te houden met een organisatie genaamd Court of Owls.
The Bat is Dead
Het hoofdplot van Gotham Knights is een standaard Batman-verhaal, welke goed vergelijkbaar is met de eerder verschenen Arkham-games. Het is best vermakelijk, maar toch mist het de kwaliteit uit de serie die groot is geworden door Rocksteady. Het concept is dan ook best interessant te noemen, en de dood van Batman in de intro van het spel wordt ook behoorlijk dramatisch gebracht. De vier helden vinden zijn lichaam en geven hem een begrafenis. Naast het dramatische verlies van Batman ontbreken er nog een aantal oude bekende uit de serie, zo is Jim Gordon al eerder overleden, zijn de Riddler en Two-Face nergens te bekennen en ook de Joker is afwezig in het verhaal. Hoewel er dus veel bekenden zaken ontbreken in deze game, zorgt de speurtocht naar de mysterieuze Court of Owls toch voor wat spanning, maar het haalt het allemaal net niet bij de oudere Arkham-games.
De vier speelbare personages voelen ieder aardig uniek aan en hebben elk een eigen uitgesproken persoonlijkheid en vaardigheden, wat zorgt voor de nodige groepsdynamiek. Nightwing is de grappige oudere broer, Batgirl is de vrolijke leider en Robin is het nerdy broertje. Verrassend genoeg voor mij is het meest opvallende personage Red Hood, welke tijdens de game letterlijk door therapie gaat om zijn trauma te boven te komen. Hij is nog steeds boos, overstuur en gefrustreerd, maar hij toont ook oprechte empathie en zorgzaamheid, biedt vaak suggesties aan anderen wanneer ze overweldigd zijn en laat zien dat hij de pijn van mensen herkent.
Hoewel het combatsysteem in Gotham Knights raakvlakken kent met de Arkham-games, moet ik zeggen dat het wel even wennen was. Het ziet er op het eerste gezicht hetzelfde uit, met een standaard aanvalsknop, de mogelijkheid om te ontwijken welke je perfect kunt timen om te counteren, gadgets en speciale aanvallen die worden opgeladen door lange combo’s uit te voeren, enzovoort. Ook maken diverse moves en items hun opwachting die rechtstreeks uit de Arkham-games komen.
BAM PATS POW
De grote gewenning in Gotham Knights is dat deze game meer een RPG is. Het is een enigszins vergelijkbare evolutie die de laatste drie Assassin’s Creed-games hebben ondergaan. Jij en de vijanden hebben nu levels en kennen diverse stats, inclusief gear die je kunt uitrusten om je stats te vergroten om zo bijvoorbeeld meer schade toe te brengen aan vijanden. Er zijn elementaire sterke en zwakke punten, speciale uitrusting met passieve bonussen, uitrustbare mods en meer. Dit betekent dat je vijanden of situaties kunt tegenkomen die een hoger level dan jou hebben en dus heel erg gevaarlijk zijn. Als je goed bent uitgerust en een aardig level hebt zijn veel van de gevechten qua stijl vergelijkbaar met de Arkham-games.
Je vecht tegen hordes vijanden en slaat jezelf er dan ook vol souplesse doorheen met een verscheidenheid aan stoten en speciale aanvallen. Het is dan ook handig om je vaardigheid afstemmen op de diverse vijanden. Sommige vijanden zijn gevoeliger voor afstandsaanvallen, andere voor close combat, sommige zijn makkelijk te verslaan door te counteren en sommige vijanden dien je eerst te moeten stunnen voordat je ze werkelijk kunt aanvallen. De diverse vijandelijke facties kennen ook hun eigen elementaire zwaktes die het gemakkelijker maakt om statuseffecten op hen toe te passen. Als je aanvallen en statuseffecten mixt en matcht, kun je vijanden dan ook sneller neerhalen. Hoewel de combat best diepgaand kan zijn, moet ik wel stellen dat het ook snel kan vervallen in een buttonbash-tsunami, waardoor het op den duur ook wel een beetje een sleur kan worden.
Stealth gameplay was een segment welke in de eerdere Arkham-games ook een rol speelde en in Gotham Knights keert dit ook terug, al is het wel in de vorm van een vereenvoudigde versie hiervan. Je kunt om vijanden heen sluipen en ze stil of luid uitschakelen. Elk personage heeft ook een paar bewegingen om vijanden op afstand uit te schakelen. Toch is het allemaal een stuk minder flexibel als wat je gewend bent.
I Can Be Your Hero Baby
Elk personage in Gotham Knights kent zijn eigen speelstijl. Batgirl is waarschijnlijk het meest standaard personage welke je het meeste kunt vergelijken met Batman zelf, maar ze heeft ook toegang tot hacktools, waaronder de mogelijkheid om op afstand wapens en machines uit te schakelen en ze kan zichzelf onzichtbaar maken.
Nightwing daarentegen draait helemaal om Momentum-aanvallen en behendigheid. Hij is ongelooflijk snel en is ideaal om grote massa’s vijanden snel neer te krijgen. Nightwing is waarschijnlijk het meest gevechtsgerichte personage, waarbij stealth een van zijn zwakke punten lijkt te zijn.
Robin is het tegenovergestelde. Hij is op zijn best als hij vijanden uitschakelt in stealth. Hij bouwt zijn elementaire zwaktemeter sneller op dan enig ander personage, en heeft veel meer opties in stealth. Hij kan ook teleporteren met behulp van de satelliet van de Justice League.
Red Hood is de afstandsvechter in de game en is gewapend met (niet-dodelijke) wapens. Tevens is hij in staat om afstandscombo’s aan elkaar te koppelen op een manier wat de andere personages niet kunnen. Hij heeft een munitiemeter die zijn combo’s beperkt totdat je herlaadt, maar het is gemakkelijk om hem vol te houden, vooral omdat de meeste momentumaanvallen hem vullen. Dat gezegd hebbende, hij is ook een capabele vechter en heeft de gemakkelijkste tijd in het spel om vijanden te grijpen, waardoor ze worden blootgesteld aan speciale aanvallen of tegen een muur worden gegooid.
Al met al verschillen de diverse helden voldoende van elkaar, en dit zorgt voor de broodnodige afwisseling. Je kunt tijdens de game dan ook op elk moment van personage wisselen wanneer je dat zelf wenst, maar toch voelt het een beetje raar. Als je met een personage een level omhoog gaat, houdt dit in dat alle personages een level omhoog zijn gegaan. Bepaalde gevechtsuitdagingen moeten wel apart gedaan worden door de personages en daarnaast vindt je ook personage specifieke gear. Uiteindelijk blijf je al snel bij één personage om te voorkomen dat je goede loot misloopt, daarnaast vloeit het plot vloeit ook het beste als je één personage gebruikt. Uiteindelijk is dit natuurlijk ook gedaan voor de co-op die Gotham Knights kent. In een ver verleden werd het spel dan ook aangekondigd als een live service game, maar dit was voor Warner Bros. niet echt haalbaar. Een overblijfsel van dit gegeven is de mogelijkheid om de game met z’n tweeën in co-op te spelen (vanaf eind november krijgen we zelfs een update dat het met vier spelers kan).
Hoewel het best leuk is om de straten van Gotham te verkennen en schoon te vegen met een maat, zal je al snel opmerken dat de game weinig doet om de co-op ook werkelijk aan te moedigen. In feite kan je samen los van elkaar free-roamen door Gotham City zonder dat je werkelijk bij elkaar hoeft te zijn, waardoor het een beetje op GTA Online lijkt. In goed overleg kun je samen missies doorlopen, maar verwacht geen speciale team-up moves of andere zaken. De co-op modus is dus gewoon leuk, maar niet heel bijzonder.
Nanananananana Grindfest!
De belangrijkste gameplay-loop van Gotham Knights is om op nachtpatrouille te gaan, de straten schoon te vegen van het gespuis en zo dus loot en experience te vergaren. Gotham City is dan ook een grote stad, welke gebukt gaat onder buitensporig veel criminaliteit. Je vindt ze in alle vormen en maten: van criminele deals in duistere steegjes tot overvallen op gevangenistransporten en politieagenten die in het nauw zijn gedreven. In de praktijk komt dit echter al snel op hetzelfde neer, namelijk knokken, knokken en nog eens knokken. In het begin voelt het nog wel leuk aan, maar na een aantal uren spelen begint het toch wel verdomd repetitief aan te voelen. Het wordt nog erger wanneer je het besef krijgt dat je een flin aantal van deze misdaden dient op te lossen om verder te kunnen met het verhaal, en hierdoor begint het al heel snel aan te voelen als een grindfest.
Dat gezegd hebbende, zou de game best wat meer variatie kunnen gebruiken. Er is ook een gebrek aan bossfights en er zijn maar drie superschurken die hun opwachting maken in side-quests. Zo kom je Clayface, Harley Quinn en Mr. Freeze tegen, maar deze voelen voorspelbaar aan en lijken op een veilige keuze van de ontwikkelaar. Ik had graag gezien dat er meer obscure schurken een kans zouden krijgen om te schitteren, in plaats van dat we weer een verhaallijn krijgen over hoe Mr. Freeze mensen moet vermoorden omdat hij zo verdrietig is.
Houterig
Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat Gotham Knights er op het eerste oog fantastisch uitziet. De stad is een heerlijke grimmige puinhoop van mist en neon die een goede Batman-sfeer neer weet te zetten. Het is dan ook zo jammer dat dit tegengewerkt wordt door een aantal mindere zaken die de game kent. Zo zijn de animaties van de personages best houterig en schokkerig te noemen en miste ik een gevoel van snelheid als je bijvoorbeeld op de Batycle rijdt.
De houterigheid en het gemis aan snelheid wordt nog eens versterkt door de framerate van de game, want deze is namelijk vergrendeld op 30 fps zonder dat het een Performance-mode optie kent. Hierdoor voelen de bewegingen van de vier helden nog houteriger en stroperiger aan, en de game heeft soms moeite om zelfs de 30 fps te behouden als je door de straten van Gotham struint. Dit is wel een behoorlijk gemiste kans, want hierdoor voelt de game gewoon niet goed aan en bekruipt je het gevoel dat het allemaal nog niet af is. Met de komst van de Xbox Series X en de PlayStation 5 leven we in tijden waarin 60 fps de norm hoort te zijn, en er zijn voldoende games die er mooier uitzien en dit wel kunnen behalen. Daarom is het naar mijn mening eigenlijk zelfs onaanvaardbaar dat het Warner Bros. niet is gelukt, maar wellicht krijgen we in de nabije toekomst nog een patch die ons een Performance Mode brengt.
Conclusie
Gotham Knights staat in de schaduw van de Arkham-games, en hoewel het niet per se als een gelijke staat, is het een dappere poging en brengt het ons een interessant concept. Er is duidelijk veel liefde en zorg in de lore van het spel gestoken. Toch is het jammer dat de gameplay-loop vervalt in een groot repetitief grindfest en dat het wat ernstige technische tekortkomingen kent zoals de houterige animaties en het gebrek van een Performance Mode. Toch zullen Batman-fans zeker genieten van dit avontuur, maar het kent zeker niet de kwaliteit van de Arkham-games.
