Rowdy is misschien wel de oudste StarGamer in het team, en als iemand van midden dertig is hij opgegroeid met de Ghostbusters. Hij heeft de films meerde keren mogen zien, speelde als klein mannetje vroeger met de actionfigures en stemde zelfs af op de tekenfilms. Tegenwoordig kijkt hij met warme gevoelens terug op deze tijd, en stiekem is hij nog steeds een groot fan van de geestenvangers. Het is dan ook onnodig om te zeggen dat toen Ghostbusters: The Video Game in 2009 uitkwam, hij als een klein kind stond te springen om deze degelijke game te spelen. Nu 10 jaar later komt de remaster op de markt, en is Rowdy benieuwd hoe ze deze game hebben weten te ‘vernieuwen’.
Als ik terugblik op Ghostbusters: The Video Game uit 2009, herinner ik me een spel met vermakelijk verhaal met de echte stemmen en gelijkenissen van de originele cast. De game gaf me ook aardig het gevoel dat ik werkelijk een Ghostbuster was. In de game neem je de rol aan als rookie, en heb je de beschikking tot je eigen Proton Pack en allerlei experimentele technologie. Het was een goed bedacht concept voor een videogame op basis van de welbekende franchise. De game had in 2009 zeker zijn fouten, maar de goede aspecten weegde zwaarder waardoor het een vermakelijke game was die je aardig wat uurtjes bezig kon houden.
Nu tien jaar later verschijnt de game opnieuw maar deze keer voor de Nintendo Switch, Xbox One en Playstation 4, en om eerlijk te zijn is de tijd niet zo vriendelijk geweest voor de game. Het remasterproces is namelijk niet heel erg geslaagd, en er zijn een flink aantal aspecten in de game die wel iets meer liefde mochten krijgen. Desondanks dat blijft Ghostbuster: The Video Game Remastered nog steeds een leuke game.
Who Ya Gonna Call?
Een goed verhaal doorstaat de tand des tijd, en dat blijkt dus met het script van Ghostbusters: The Video Game Remastered 10 jaar later. De voice-acting blijft briljant, de aanwezigheid van de originele cast zoals Harold Ramis, Dan Akroyd en Bill Muray zorgen voor een perfecte toon en sfeer. Daarnaast is de basis van de gameplay onveranderd gebleven. Het proces van het schieten op geesten met je Proton Stream totdat ze zijn verzwakt en ze vervolgens in een val te hebben geleid, geeft je echt het gevoel dat je werkelijk het Ghostbusters-universum bent binnengestapt. Er zijn zelfs een paar ontgrendelbare upgrades en nieuwe functies van je Proton Pack om wat extra pit aan de actie toe te voegen.
Bovennatuurlijk Tuig
Wat ik tien jaar geleden niet had opgemerkt, was hoe slecht de AI van je team is. Ghostbuster: The Video Game Remastered is strikt een single-player game waar jij en je computergestuurde team van bekende Ghostbusters op pad gaan om zoveel mogelijk spoken en andere bovennatuurlijke tuig probeert te vangen. Gezien het feit dat Dr. Venkman en kornuiten doorgewinterde professionals zijn, brengen ze tijdens de game wel veel tijd door om op de grond te liggen, wachtend op jou om ze op te raken of te ‘reviven’. En je wilt ze op de been houden, want je hebt ze zelf ook veelvuldig nodig om zelf opgeraapt te worden. De moeilijkheidsgraad in de game is namelijk best pittig, tenzij je op easy mode speelt wat weer belachelijk makkelijk te noemen is.
Tijdens je gevechten met de diverse spoken hebben deze de vervelende gewoonte om ineens te verdwijnen en ook ineens weer achter je te verschijnen om je heel goedkoop aan te vallen. Dit kan ontzettend irritant zijn, en je merkt zelden dat je slechts tegen één vijand tegelijk vecht. Het is dan ook makkelijk om overweldigd te raken in Ghostbusters: The Video Game Remastered, waardoor je als rookie dus veelvuldig op de grond zal liggen, wachtend op hulp van je teamleden. Ze zullen alles op alles zetten om je te redden, op voorwaarde dat ze onderweg niet vast komen te zitten achter een muur of ander object in een level.
GhostClunky!
Wat zeker niet de tand des tijd heeft doorstaan zijn de controls in de game. Als je met je rookie door de game hobbelt, merk je al snel op dat de besturing van de game nogal clunky aanvoelt. Tien jaar geleden was dit misschien “je-van-het”, maar tegenwoordig draait alles om intuativiteit. Ook het feit dat de user interface en menu’s in de game ook zo verdomd ouderwets aanvoelen en eruit zien helpt ook niet mee aan de remaster. Het duurt te lang om door het menu te scrollen, en de tekst is afschuwelijk low-res te noemen. Daarnaast is dit ook wel weer begrijpelijk, aangezien we het hier over een game hebben die zich qua verhaal afspeelt in de jaren ’90 van de vorige eeuw.
Schokkend!
Hoewel de gameplay van Ghostbusters: The Video Game Remastered best vermakelijk is, maar de nodige trail & error kent, is het meest teleurstellende hoe schokkend de grafische presentatie is in de game. Tien jaar geleden waren de CGI-tussenfilmpjes topnotch en zagen deze er fenomenaal uit, maar deze hebben totaal geen aandacht gekregen in de remaster. Ze hebben een lage resolutie en voelen totaal niet op hun plaats in de game. Daarnaast is de audiokwaliteit ook afschuwelijk te noemen. Deze tussenfilmpjes vallen behoorlijk op, aangezien ze naadloos aansluiten op de werkelijke gameplay ervaring. Zit je eerst te kijken naar een grote pixelbrij, schakel je in een zelfde scene ineens over naar rete strakke graphics…
In-game ziet Ghostbusters er niet slecht uit. De personages zien er supervet uit, en sommige textures en objecten zijn met de nodige zorg behandeld. De game kent voornamelijk een resolutieverbetering naar 1080p (4K op PS4 Pro en Xbox One X) en dit zorgt ervoor dat alles in de game er haarscherp uitziet. Ik heb wel een aantal dingen gespot in de game die nogal low-res waren, maar hey: Wat verwacht je van een remaster?
Spookt in je console
Een van de meest storende dingen die ik mee heb mogen maken met deze game, is dat mijn Xbox One X bleef crashen. Misschien spookt het in mijn console, maar na een beetje onderzoek bleek dat mijn One X telkens te warm liep, waardoor deze zichzelf afsloot. Dit gebeurde telkens in hetzelfde begin segment van de game, waar je als rookie door een hotel opzoek bent naar een kapitein. Op een gegeven moment loop je in een gang waar er water op je afkomt. Op het moment van impact van het water, sloot mijn Xbox zich af. Na een beetje rond speuren op internet kwam ik erachter dat ik niet de enige was die hier last van had. Of deze euvel is gepatched, weet ik niet. Aangezien ik wel voorbij dit gedeelte in de game gekomen ben, maar geen update heb gezien denk ik dat ik geluk heb gehad. Beetje vreemd toch? Je verwacht dat dit bij een geremasterde game van dit kaliber, die weinig van je hardware vraagt, niet kan gebeuren. Toch wilde ik dit probleem even aankaarten in mijn review, dus je bent gewaarschuwd.
Waar is de multiplayer?
Waar het origineel in 2009 nog een multiplayer component kende, is deze in de remaster helemaal verdwenen. Dit zorgt er ook voor dat je na het uitspelen van de game geen reden meer hebt om terug te gaan naar de game. Ghostbusters: The Video Game Remastered kent een tien uur durende campaign, die je zeker wel hier en daar een glimlach weet te geven. Ook kun je de nodige verborgen artefacten vinden, spoken scannen en zijn er meerdere moeilijkheden om aan te pakken, maar afgezien van Trophy / Achievement hunten dwingen deze je niet om terug te keren naar de game. Het is zo’n beetje een “one-and-done” -spel, totdat je misschien ooit de drang krijg om over tien jaar opnieuw het verhaal wilt ervaren.
Conclusie
Ghostbusters: The Video Game Remastered is nog steeds een redelijke game als je voorbij een aantal knullige problemen weet te kijken. Toch is het de beste en enige Ghostbuster-simulator die je kunt spelen. Niks is zo tof om aan het einde van de dag het op te nemen tegen de Stay Puft Marshmallow Man, wat een fan van Ghostbusters waarschijnlijk ook zeker wilt doen. Het is gewoon zo ontzettend jammer dat de gameplay niet is aangepast om het een beetje minder clunky te laten voelen, dat er weinig replaywaarde in de game zit, dat het grafisch best tegenvalt voor een remaster en dat zoveel van de tussenfilmpjes kwalitatief misplaatst zijn. En als je fan was van de multiplayeractie van het originele spel, dan heb je gewoon dikke pech want die hebben ze compleet verwijderd.
Zoals het vaak met remasters gaat, doet Ghostbusters: The Video Game Remastered te weinig om een cultklassieker relevant te houden in deze tijd. Ik raad de game dan ook alleen aan, aan diegene die warme gevoelens kregen bij de originele game tien jaar geleden.
