Als we het even heel zwart/wit bekijken, staat Virtual Reality nog in de kinderschoenen. Ontwikkelaars proberen uit te vogelen wat een VR-titel leuk kan maken. Er zijn al een aantal leuke en unieke VR-games te vinden op de markt, maar vaak blijven deze games ‘gimmicky’ aanvoelen. Toch zijn er zo nu en dan games die in het oog springen en overkomen als een volwaardige game. Zo ook Firewall: Zero Hour, welke ontwikkeld is door First Contact Entertainment. Hoe deze game nu werkelijk is, lees je in de onderstaande review!
Om met de deur in huis te vallen:Ja, Firewall is een fantastische en unieke VR ervaring. Misschien wel de beste tot nu toe! Maar naast dat het een ervaring is, is het ook nog eens een volwaardige videogame. Er zijn al een shitload aan VR-titels op de markt die een creatieve ervaring bieden, maar helaas diepte in de gameplay missen. Firewall heeft dat dus niet, ik heb de game urenlang mogen spelen en kan stellen dat de game uitdagend genoeg is, geweldig diepe gameplay kent en dit alles er ook nog eens geweldig goed uitziet, waardoor je jezelf helemaal onderdompelt in de actie en grimmige sfeer.
Firewall Six Siege
Maar wat is Firewall: Zero Hour nou eigenlijk? De game is een tactische multiplayer VR-shooter die mij veel aan Rainbow Six Siege deed denken. In de online PvP-modus, Contracts, nemen twee teams van vier operators het tegen elkaar op. Eén team zal moeten aanvallen door toegang te krijgen tot firewallpunten die de locatie onthullen van een laptop. Deze laptop zal op zijn beurt gehack moeten worden om de match te winnen. Het andere team zal het doel moeten verdedigen, door tactisch de omgeving in de gaten te houden en in te grijpen waar nodig, voordat het vijandige team de boel overneemt.
Natuurgetrouwe accurate headshotz0rz
Ondanks dit concept van multiplayer niet heel bijzonder klinkt, aangezien het gewoonweg Rainbow Six: Siege is in een ander jasje, is dit alles wel uniek te noemen dankzij de VR insteek. De gameplay wordt dankzij het gebruik van de VR-headset en de (optionele) Aim Controller, naar een geheel ander niveau getild. Heb je geen Aim Controller? Niet getreurd, want de game is ook te spelen met je Dualshock controller. Al moet gezegd worden dat dit niet zo fijn speelt als met het plastic pistooltje. Je moet namelijk echt richten op je vijanden, waardoor je de controller bijna tegen je helm aan moet zetten om werkelijk goed te kunnen mikken. Met de Aim Controller voelt het meer natuurgetrouw, en je bent uiteraard veel meer accuraat waardoor headshots gewoon veel vetter aanvoelen.
Can I Get a Hell Yeah!
De veelzijdigheid van Virtual Reality maakt dit spel bevredigend, meeslepend en leuk om te spelen. Het is een typische tactical first-person shooter, maar als je om een hoekje moet kijken, kun je letterlijk om dat hoekje kijken. Heeft de vijand een muur aan flarden geschoten waar je achter zit? Steek je geweer door de gemaakte gaten en vuur blind om je heen om jezelf zodoende wat dekking te geven. Let wel op dat je deze game rustig speelt, want als je gaat rushen heb je ook grote kans om doodgeschoten te worden. Tijd nemen en tactisch denken zijn de sleutel om matches te winnen in Firewall. Het vermogen om te richten hoe je wilt, biedt je een gevoel van vrijheid dat je bij geen enkele first-person shooter tegenkomt. Ik hield zelfs mijn Aim Controller opzij om mezelf een echte operative te voelen. Hell yeah!
Wat misschien nog veel vetter is, is de community die deze nieuwe VR-titel speelt. Ik zou zeggen dat, in ongeveer 75 procent van de games die ik speelde, er teamleden zijn die werkelijk met elkaar communiceerden. Een ander mooi gegeven is dat niet één van hen iets met mijn moeder had gedaan. In een wereld vol toxiciteit in videogames, is het eindelijk eens verfrissend om te zien dat willekeurige mensen online samenwerken om te winnen, zonder dat ze op elkaar lopen te bitchen.
De volle één minuut
Gameplay technisch zit Firewall: Zero Hour ongelooflijk goed in elkaar, en de game is werkelijk waar een geweldige beleving. Maar hoe spectaculair de game ook is, kan het echt ongelooflijk frustrerend zijn om een PvP-match te spelen. Om te beginnen worden jij en zeven andere spelers in een lobby geplaatst, waar je kunt kiezen welke operative je wilt spelen of om je loadout in te stellen. Zodra de lobby vol is, begint een timer af te tellen en heb je één minuut de tijd om alles zo in te stellen als je zelf wilt. Om eerlijk te zijn voelt deze minuut aan als een eeuwigheid, als je je loadout al hebt samen gesteld.
Wat ook wel aardig op de zenuwen werkt, is dat zodra de match start en de host de game verlaat, iedereen uit het spel geflikkerd wordt, om weer op zoek te gaan naar een nieuwe pot. Oja, waar je in bijvoorbeeld Rainbow Six nog verschillende rondes speelt, kent Firewall helemaal geen rondes. Elke match is maximaal vijf minuten lang, en meestal eindigt het al veel eerder. Zodra match voorbij is, wordt je samen met alle andere aanwezig spelers teruggebracht naar de welbekende lobby, waar je weer een volle minuut moet wachten om opnieuw te spelen. Dat is alleen als de lobby vol blijft of als de host de wedstrijd niet verlaat, want anders wordt iedereen er weer zonder pardon uitgeknikkerd. Firewall: Zero Hour is een ongelooflijke ervaring en ongelooflijk verslavend, maar het is erg frustrerend om meer tijd te besteden aan het wachten in de game in plaats van het werkelijk kunnen spelen van het spel. De ontwikkelaars bij First Contact Entertainment luisteren echter naar alle feedback van de community en ik hoop dan ook dat er zeer snel een patch zal komen om deze problemen op te lossen.
Karige loadouts enzo…
Wat ik ook graag had willen zien is dat de game iets meer aanpasbare opties had, vooral voor het maken van je loadout. Elk pistool heeft praktisch dezelfde attachments, en bovendien is er ook niet echt een reden om deze te kopen en te equippen. Zelfs de opticals van de wapens zijn een beetje karig te noemen. Je kunt alleen kiezen uit Iron Sight, Red Dot Sight of een Holographic Sight. Het zou juist vet geweest zijn om een scope te hebben waarmee je zou kunnen inzoomen om zo de sniper uit te hangen, en op lange afstand vijanden te voorzien van een extra luchtgaatje. Dit alles terwijl je jouw teamgenoten ook nog even wat cover kunt geven. Helaas is dit niet de realiteit, en moeten we het maar doen met de karige opties (die trouwens geen afbreuk doen aan de al-zo-vette-beleving).
Ondanks deze kleine minpuntjes heb ik mezelf flink vermaakt met Firewall: Zero Hour (en nog steeds hoor). De gameplay is zo fokkin’ meeslepend en leuk, en ik moet nogmaals aankaarten hoe goed alles in VR samenkomt waardoor je jezelf ongelooflijk goed in de actie kan plaatsen.
Conclusie
Firewall: Zero Hour is een van die games die je aan je vrienden laat zien om te pochen met je PSVR. Het omhult alles wat VR te bieden heeft, en is nagenoeg een bijna perfecte belevenis. De game is een meeslepende ervaring welke je zeker uren zoet zal houden, met of zonder vrienden. Het kent een geweldige online community van VR liefhebbers. Je koopt een PSVR voor een titel als dit, en ondanks enkele frustrerende probleempjes (waarvan ik kan aannemen dat deze in de toekomst zeker met een patch zullen worden opgelost) is Firewall: Zero Hour een van de beste VR-spellen op de markt, een titel die door iedereen gespeeld zou moeten worden zelfs.
