De jaren ’90 was een tijd vol herinneringen voor mij. Helemaal met de komst van de PlayStation 1, wat een werkelijke mijlpaal was in gaming toendertijd. Zo was daar het legendarische Final Fantasy VII, welke ik helemaal kapot gespeeld heb dankzij het geweldige en emotionele avontuur van Cloud en al zijn vriendjes. Maar het tij keerde pas echt met het verschijnen van het achtste deel in de serie. Dit kwam niet vanwege het verhaal, maar meer vanwege de waanzinnige graphics die de game kende in die tijd, wat werkelijk een mijlpaal was. Nu, dik twintig jaar later, mogen we opnieuw aan de slag met deze game.
De opening van Final Fantasy 8 ken ik nog als mijn broekzak. Van Squall en Quistis die naar de Fire Cavern gaan tot het ongemakkelijke filmpje waar we Rinoa zien dansen, dit zijn momenten die ik tientallen keren opnieuw heb mogen beleven. Dankzij Square Enix mogen we opnieuw genieten van al deze RPG pareltjes. Waar we eerder al aan de slag mochten met de remaster van Final Fantasy 7 en 9, geeft Final Fantasy 8 Remastered ons opnieuw een nostalgische ervaring aangevuld met vernieuwde karaktermodellen en het welbekende vechtsysteem die de game kent. En dat is eigenlijk een goede zaak, ondanks dat de game in sommige opzichten zijn leeftijd laat zien.
Remastered, maar toch ook niet
In tegenstelling tot de meer cartoony graphics van deel 9 en de chunky personages uit deel 7, ziet de boel er in Final Fantasy 8 Remastered er een stuk realistischer uit. De personages hebben allemaal een indrukwekkende make-over gekregen en ze zien er super strak uit. Toch kent de game zijn down-side, want zo hebben de pre-rendered achtergronden niet echt dezelfde liefde gekregen, en zien deze er nu erg wazig en ruw uit in de moderne hoge resoluties waarop we nu gamen.
Omdat Square Enix alle karaktermodellen heeft vervangen door High Definition-versies, kijk je dankzij de achtergronden alsnog naar een gedateerde game. Hierdoor voelt het totaal plaatje niet helemaal naar behoren, want er zit dus een heel groot verschil tussen de kwaliteit van de omgevingen en de personages. De meest ongemakkelijke scènes om naar te kijken zijn die met NPCS die deel uitmaken van de spelomgeving. Zo zien we dus gedetailleerde personagemodellen die omgeven worden door een wazige brij van pixels die door moeten gaan als NPC’s. Naarmate de game vordert wen je uiteindelijk wel aan de eigenaardigheid van de graphics. Maar toch is het stiekem wel een gemiste kans die de beleving aardig uit de game weet te halen.
Squall is een Aars zuiger
Final Fantasy 8 is niet echt een van de meest geliefde games in de legendarische RPG-serie, en veel van de kritiek is gericht op het hoofdpersonage van de game. Squall is een personage die in het begin aardig oppervlakkig genoemd mag worden, net als de verhaallijn van de game die pas laat op gang komt. Naarmate de verhaallijn vordert snap je ook waarom Squall juist een koppig, afstandelijk en moeilijk personage is. Zijn rol is geschreven om hem meer menselijk te laten lijken, en zijn we niet echt gewend van een hoofdrol in een game. Geef je de game de tijd, dan kom je er spelenderwijs achter waarom Squall niet de ideale hoofdpersoon is en waarom hij niet de kwaliteiten bezit van een echte leider. Net als in de echte wereld zijn de meeste mensen onsympathiek en zuigen ze aars, dus past Squall deze rol juist perfect. Dankzij zijn koppigheid en onvermogen om effectief te communiceren leidt dit tot veel onderhoudende dialogen en voel je op veel momenten toch met hem mee.
Junction WTF
Een ander aspect van Final Fantasy 8 dat controversieel bleek te zijn bij fans was het Junction-systeem, wat nogal eentonig kan worden. Je moet namelijk een Guardian Force (GF) aan het wapen van een karakter toewijzen. Een GF is feitelijk hetzelfde als een ‘esper’ of ‘summoning spirit’ uit de eerdere delen, maar heeft hier een uitgebreidere functie dan slechts het oproepen van een magische aanval. Een GF geeft tevens een bonus aan het wapen wanneer deze is toegekend. Voorbeelden van GF’s zijn Shiva, Ifrit en Quetzalcoatl.
Wanneer een GF is toegekend kan men magie koppelen aan statistieken, wat met het werkwoord ‘functioning’ wordt aangeduid. Magie kan men echter niet leren of kopen zoals in de eerdere Final Fantasy delen, maar moet uit vijanden worden ‘getrokken’ (‘Draw’). Per vijand kan met 1-5 spreuken ’trekken’, die men op kan sparen. Hoe hoger het aantal spreuken in voorraad dat men aan een statistiek koppelt, hoe hoger de bonus.
Door dit systeem maakt Final Fantasy VIII geen gebruik van harnassen, helmen en schilden om de statistieken te verhogen, dat gebeurd door ze aan magische spreuken te koppelen. Ook heeft ieder karakter maar een wapen dat kan worden verbeterd door te koppelen aan een GF. Magic points kent het spel niet. De mogelijkheid tot magiegebruik is afhankelijk van het aantal spreuken die je op voorraad hebt. Uiteraard betekent het gebruik van magie die gekoppeld is aan een statistiek, dat deze statistiek (bijvoorbeeld kracht) met ieder gebruik verzwakt.
Evenals in andere delen kan men ervaring (EXP) opdoen door het verslaan van monsters. Men wint bij iedere 1000 EXP een level, wat betekent dat de toename lineair is en niet zoals bij andere delen exponentieel. Verder worden, wanneer de speler hogere levels bereikt, ook de vijanden en eindbazen sterker: hun HP is hoger en ze kennen gevaarlijker spreuken.
Geld kan niet meer verdiend worden met het doden van vijanden. In plaats daarvan ontvangt de hoofdpersoon Squall als werknemer van SeeD na een bepaald aantal stappen een salaris, afhankelijk van de SeeD rang. Deze kan door het goed uitvoeren van missies en opdrachten verhoogd worden, zodat ook het salaris stijgt. Volg je het allemaal nog? Het Junction-systeem klinkt complex, en dat is het ook wel. Maar als je het eenmaal onder de knie hebt kom je erachter dat dit een diepere laag in de gameplay brengt.
Triple Triad
Final Fantasy 8 Remastered is een aardige remaster met de nodige kanttekeningen. Wat de game vroeger helemaal geweldig maakte is gelukkig in stand gebleven. Ik heb het over het geweldige kaartspel dat overal in de spelwereld van FF8 gespeeld wordt, genaamd Triple Triad. Gespeeld op een bord van drie bij drie, probeer je de kaarten van je tegenstanders in te nemen door ze strategisch te plaatsen. Je hebt een eigen verzameling kaarten en bijna elk personage die je tegenkomt in het spel kan je uitdagen tot een spelletje. Het kaartspel staat volledig los van de verhaallijn maar als je goed speelt en sterke kaarten verzamelt, kunnen die toch nuttig blijken. Er is namelijk een optie die de kaarten kan omzetten in items die je op hun beurt weer kunnen helpen in het spelverloop. Triple Triad begint vrij makkelijk in het begin van het spel, maar wordt al vrij snel moeilijker. Er zijn veel mogelijke regels die elk spel anders maken, bovendien kent elk gebied in de wereld van Final Fantasy VIII zijn eigen regels en kan je door te reizen regels verspreiden door de wereld.
To Cheat Or Not To Cheat
Square Enix heeft, naast de aantal veranderingen die deze remaster kent, nog aan een aantal andere zaken gedacht. Zo kent Final Fantasy 8 Remastered verschillende cheats die je in kunt schakelen. Zo kun je tijdens een gevecht een God-modus aanzetten, kun je de zeer trage gameplay drie keer versnellen en is er de mogelijkheid om random encounters uit te zetten. Cheats zijn natuurlijk niet altijd leuk, maar dit zorgt er wel voor dat nieuwkomers niet zo snel afhaken bij deze game.
Conclusie
Final Fantasy 8 Remastered is een leuke manier om opnieuw te genieten van een oude klassieker. Ondanks dat dit niet de beste Final Fantasy-game allertijden is, is het zeker wel een vermakelijke game die pas laat op gang weet te komen. Toch moet ik wel toegeven dat deze remaster niet echt heel erg gepolijst is. De karaktermodellen zijn waanzinnig goed opgewaardeerd maar de rest eromheen niet, waardoor deze remaster niet helemaal goed aanvoelt. Desondanks haal je een lekkere RPG in huis die je tientallen uren bezig zal houden.
