Dit jaar is mij de grote eer toegekend om zowel PES als FIFA te mogen recenseren. Afgelopen woensdag kwam onze recensie voor Pro Evolution Soccer 18 online en nu is het de beurt aan de voetbalgigant van EA. Eerlijk is eerlijk, ik ben jaren een pure PES-speler geweest, maar FIFA 18 kan zomaar de stapsteen zijn naar een harmonieus naast elkaar bestaan van beide games in mijn collectie.
TIKI-TAKA TIKKKUUUHHH GAAT HARD JONGÛÛÛH
In de openingswedstrijd, die je van FIFA voorgeschoteld krijgt als je de game voor het eerst opstart (en in de meeste gevallen nog niet de gehele game is geïnstalleerd), viel me direct op dat het aanvallende spel vloeiender en sneller gaat. Waar het me vorig jaar van begin af aan en ook na de nodige wedstrijden niet goed af ging om soepel passend door de vijandelijke linies te tikken, kon ik nu direct one-touch voetbal spelen alsof mijn leven er vanaf hing. Dat is precies de reden waarom ik dit jaar voor het eerst niet denk dat de liefhebber voor óf PES óf FIFA moet kiezen.
Ook is gelijk merkbaar dat snelheid van spelers belangrijk is, in tegenstelling tot vorig jaar. Dat is opvallend, omdat het alle jaren daarvoor juist ook essentieel was om snelheid van spelers te benutten. Of dit een goed of slecht punt is laat ik in het midden, want dat is afhankelijk van eigen speelstijl en tactiek. Wel negatief is dat de keepers af en toe helemaal de weg kwijt zijn. Soms missen ze de makkelijkste ballen en wordt er ineens een goal gescoord uit een kansloze situatie.
Verdedigen is als de Mona Lisa
Als de tegenstander een aanval inzet, of het nu de computer is of een menselijke tegenstander, merk je dat het verdedigen moeilijker is geworden. Aanzienlijk ook. Eerlijk is eerlijk, ik kan er geen reet van. Ik ben slecht in FIFA, dat is een stukje ervaring die ik mis. Maar het gebeurt me continu dat ik de knop indruk die mijn speler de tegenstander moet laten dekken, zelf ook echt in de buurt ga lopen, maar mijn speler rent er gewoon langs. Vervolgens is het vrij baan en word ik weggespeeld. Dit hoeft niet negatief te zijn, maar spelers moeten zich er van bewust zijn dat je echt wel wat skill nodig hebt om mee te komen met FIFA. Zeker als je het net als mij niet elk jaar trouw hebt gespeeld. Zeker omdat zo vlak na de release het gros van de spelers rond hetzelfde FUT- en seasonniveau worden ingedeeld, kom je als onervaren/zwakke speler regelmatig andere spelers tegen die je helemaal kapotmaken, totdat je de wil om te leven grondig verloren bent.
Ultimate Team blijft smullen
FUT is FIFA Ultimate Team, de spelmodus waarbij je door te wheelen en te dealen je eigen perfecte team samen kunt stellen. Vorig jaar werd deze uitgebreid met de Squad Builder waarmee je spelers die aan selecte criteria moesten voldoen kon inwisselen voor beloningen. Dit jaar is er wéér een nieuwe functie, namelijk Squad Battles. Klinkt vergelijkbaar, maar is heel iets anders. Je kunt hiermee namelijk offline spelen tegen de FUT-teams van andere spelers. Zo kun je toch waardevolle beloningen verdienen, zonder dat je online hoeft te gaan. Door dit te doen verdien je een bepaalde ranking- hoe hoger je rang na een bepaalde periode, hoe meer je krijgt. Dit is de offline tegenhanger van FUT Champions.
The Journey is terug, vorig jaar werd deze verhalende mode geïntroduceerd, dit jaar gaat het verhaal van Alex Hunter verder. Dit jaar is de modus wat meer gepolijst. Het voelt wat minder houterig aan, je hebt zelf iets meer invloed op bepaalde zaken, maar het nieuwe is er wel een beetje van af. Vorig jaar was The Journey iets sensationeels omdat het een heel nieuw element in een voetbalgame was, dit jaar is het een gevalletje ‘je moet er van houden.’
Steekpass achter de verdediging
Grafisch heeft de game ook weer stappen gemaakt. Vorig jaar zag de game er best prima uit, maar waren er zoveel bugs in animaties (en gameplay) dat het echt afbreuk deed aan de verdere graphics. Nu is dit veel meer verholpen en is er meer tijd gestoken in de gezichten van spelers. Bijna alle spelers van de grote clubs en competities zijn nu goed herkenbaar. Wat dan wel weer jammer is, opvallend trouwens ook, is dat FIFA de Eredivisie serieus genoeg neemt om aan te merken als grote competitie, ook in FUT (dat merk je als je start aan je team), maar dat er van de Eredivisie nagenoeg geen echte gezichten in de game zitten.
Dit is eigenlijk écht geen punt om over te zeiken, want FIFA heeft bizar veel licenties. Maar wat zou het leuk zijn als de Nederlandse Jupiler League ook nog vertegenwoordigd zou zijn. Dan is het voor ons mogelijk om je loopbaan als speler of trainer echt bij een kleine club, een Oss of Almere City ofzo, te beginnen. Maar nogmaals, FIFA heeft licenties van clubs waar je nog nooit van gehoord hebt, uit landen die te klein zijn om op de wereldkaart opgenomen te worden. Met deze teams, de stadions en alle andere content is FIFA haast onuitputtelijk.
Conclusie
FIFA 18 is gewoon een goede game, en dat zeg ik als traditionele PES-speler met liefde. Het aanvallende spel gaat soepeler en is makkelijker, voor een FIFA-kneus als mijzelf is verdedigen een ontzettende kunst die ík in elk geval nog niet beheers. FUT is nog altijd subliem en wordt door EA jaarlijks sterk onderhouden én uitgebreid. Jammer is dat de keepers prutsen alsof hun leven er vanaf hangt, want in een spannende, gelijkopgaande wedstrijd kan het echt een spelbreker zijn als je keeper een simpel rollertje de goal in laat lopen.
