Op het moment dat je dit artikel leest, wensen we jou een hele fijne jaarwisseling en mag 2016 een geweldig gamejaar voor ons allen worden. Het jaar sluiten wij af met een feature over onze persoonlijke dieptepunten van het afgelopen jaar. En ondanks dat het voor sommige redactieleden behoorlijk moeilijk was om deze op papier te zetten, waren er gelukkig wel een aantal StarGamers bereid om deze voor je op papier te zetten!
Rowdy
Hmmm… De dieptepunten van 2015 is een hele goede, maar moeilijke vraag. Het was alleen het jaar vol tegenslag voor PC gamers, maar ook het jaar van de remakes en remasters waar ik een beetje gek van werd. We werden overladen met games die we natuurlijk allang gespeeld hadden. Een ander dieptepunt dit jaar was onze afwezigheid op de GamesCom in Keulen. We wilden er graag bij zijn om jullie te voorzien van de heetste nieuwe dingen die we voor onze kiezen kregen. Helaas werden we door de organisatie bestempeld als “Nieuw” en kregen we geen perskaarten.
Ook het hypen van titels werd door mij niet in dank afgenomen. De ene na de andere titel kwam over je heen, waardoor je het gevoel had “DIT MOET IK SPELEN”. Gelukkig trap ik niet zo snel in die shit, en ben maar in één hype getrapt, die je ook kunt lezen in mijn nummer 2. Ik weet dat het elk jaar weer hetzelfde liedje is, en we zullen in 2016 alleen maar weer gehyped worden door games als een nieuwe Assassin’s Creed, Far Cry Primal , Uncharted 4 en Ghost Recon: Wildlands.
NUMMER 3
Remasters & remakes all over the place: Oke, niet alle remasters en remakes waren slecht, maar het kwam dit jaar wel mijn strot uit. Bijna elke game die we 2013 en 2014 hebben kunnen spelen, konden we dit jaar ook vinden op onze PS4 of Xbox One. Er zaten ook zeker topperjes bij, en zeker ook hele slechte zoals Resident Evil. Met het uitbrengen van de Deadpool remaster ging mijn huig ongelooflijk tekeer. Ik kon wel kotsen zo ziek werd ik ervan. Ik kijk op dit moment alle ontwikkelaars lief aan om het in 2016 kalmpjes aan te gaan doen met die shit…
NUMMER 2
Star Wars: Battlefront: Ik ben een liefhebber van Star Wars, en met de aankondiging van Battlefront ging mijn hartje dan ook sneller kloppen. Helaas was de game niet wat ik ervan verwacht had. Het is allemaal net te oppervlakkig en de diversiteit in maps en spelmodi was veelste karig naar mijn mening. Met daarbij de faalactie van de Season Pass, die net zo duur is als de game zelf voelde ik me bekocht. Het is net of ik in de gevangenis belandde en voor het eerst het douche ritueel mee mocht maken, zeg maar… Al met al een leuke game om te spelen, maar persoonlijk een van de dieptepunten die ik dit jaar heb mogen spelen.
NUMMER 1
Uitstellen van titels: Godverdomme, wat zijn er in 2015 veel titels uitgesteld. Mijn grootste teleurstellingen zijn het uitstellen van games als Uncharted 4 en Hitman, die eigenlijk dit jaar moesten verschijnen. Dat was niet alles, want ook games die ineens exclusief voor bepaalde platformen verschenen dit jaar, komen pas in 2016 voor consoles die ikzelf bezit. Zo moeten we nog even wachten op de nieuwe Tomb Raider voor de PS4 en PC bijvoorbeeld. Dus lieve ontwikkelaars, voordat je een grote smoel trekt en vol bombarie een game aankondigt met een releasedatum zorg er dan ook voor dat je die data aanhoudt, of geef dan in iedergeval een latere datum aan zodat je de game kan vervroegen. Dat wekt veel meer sympathie bij ongeduldige mensen zoals ikzelf.
Leonardo
Een woord…teleurstelling. Bij GamesCom waren wij niet ”welkom”, shooters waren abominabel, franchise games die in mijn opinie geen franchise kan zijn en de community gaming is persoonlijk voor mij echt minder geworden. Daarnaast dacht mijn Macbook: ‘fuck you bro, ik kap er mee’. Heb van David een laptop waarvan ik de fijne kneepjes van de oplader niet snap (dude we moeten echt even ophooken daarvoor) en titels als Destiny die de hoge verwachtingen niet konden voldoen. Daarnaast kregen wij alweer een ”Call of Duty deel 30.000 part two of the horizon killers saga chapter ten er komt geen einde aan”. Snapte er de ballen niet meer van, snap je? Kijk, ik wil niet zeggen dat 2015 zo’n drama was. Er waren genoeg titels die uitkwamen die wel vet waren. Fallout, Farcry en dergelijke. Maar ook de verrijking met verschillende indie games die mij totaal verrast hebben.
Ik ben geen PC gamer maar tering jantje wat was dat een slecht jaar voor jullie hea? Ik voel jullie, geloof me. 2015 was het jaar dat wanneer ik een vette game uitspeelde ik als een crack ho’ de straat op ging voor een nieuwe fix (ahum, de Xbox Marketplace). Keer op keer niet interessant. Misschien nog te pril? 2016 beloofd namelijk wel wat beter te zijn. Denk aan The Division of de nieuwe Ghost Recon. Ik heb Assassins Creed gelaten voor wat het was en zal het nooit meer spelen. Alleen als ze all out gaan en erbij vertellen dat er een laatste alles omvattende deel komt. Want geloof me, je mist niks. Verder was 2015 het jaar dat ik steeds meer jaloerser ging kijken naar de PS4. Er komen er toch een partij dikke titels aan daarvoor. Ach ja, i have faith maar ga eerst in een donker hoekje zitten zeiken op een paar teleurstellende titels. First world problems here we come.
NUMMER 3
Destiny: Deze titel is niet uitgekomen in 2015. Nee, maar wel eind 2014 en spel kwam pas echt op gang in 2015. Genoeg mensen die niet met mij eens zijn. Genoeg mensen die zeggen: Leo je bent gewoon een n00b en daarom vind je het niet leuk. Maar genoeg mensen die wel met mij eens zijn als ik zeg: Destiny is misschien wel meest falende game ooit. Grafisch, top. Gameplay, top. Voice-acting, top. Concept, top. Maar wat in potentie misschien wel game van het jaar had kunnen zijn faalt het gewoon in andere elementen. Het verhaal is ruk. Ik kreeg gelijk de indruk dat ik nog niet eens een halve spel kreeg en zat op een gegeven moment repetitief de zelfde verdomde side quests te doen omdat het ”verhaal” al klaar was.
Het is te vergelijken met het mooiste meisje uit de klas. Alle jongens (en misschien meisjes) zijn verliefd op haar. Iedereen wil verkering met haar en dan jij. Jij bent de gelukkige. Het is gelukt! Al gauw kom je achter dat het alleen looks zijn en nul persoonlijkheid. Je probeert tevergeefs een conversatie te voeren met haar. Maar komt gauw achter alsof je tegen een vlieg praat. Dat is Destiny voor mij en zij kunnen stikken erin met hun DLC’s. Ben allang niet geïnteresseerd meer in het ”verhaal”.
NUMMER 2
Battlefield: Hardline: *facepalm* Ik zei net nog dat 2015 een teleurstellend jaar is qua shooters en daar kwam ik heel gauw achter met Hardline. In alle eerlijkheid: Battlfield 4 werd een beetje saai en ondanks alle nieuwe maps (niet allemaal even geweldig) was ik gewoon toe aan iets nieuws. Blind vertrouwen en ben erin gedoken. Spel nog zelfs gekregen van Ermon. Man wat zou hij spijt hebben dat hij twee keer Hardline heeft gekocht want als er iemand was die dit spel haatte, was Ermon het wel.
De nieuwe game modes waren ronduit belachelijk. Booster server zoeken en je kon eindeloos ongestoord rondjes rijden in je auto om geld te verdienen. Waarmee je weer gear kon kopen. De maps waren veel te klein voor 60 plus spelers en het leek wel alsof er een injectie aan COD was. Iedereen als kip zonder kop door elkaar rennend, granaat gooiend, vanuit de heup schietend zonder na te denken, tactiekloos kutspel. Dit is geen Battlefield. Verhaal was ook ruk.
NUMMER 1
Assassin’s Creed: Syndicate: *Scheld kanonnade* Voor iemand die zo’n grote fan is van Assassin’s Creed is na Unity dit wel een dieptepunt. Ik snap dat het een franchise is. Ik betwijfel alleen of de ontwikkelaars dit vanaf het begin daadwerkelijk in petto hadden. Ik denk dat zij zo onder de indruk waren van de sales van voorgaande delen dat ze dachten het concept uit te kunnen melken. Daarmee de rode draad van het verhaal compleet de raam uit hebben geflikkerd. Abstergo komt er miniem in voor en die twee characters die in moderne tijd vechten tegen Abstergo (weet hun naam niet eens meer) ook amper. Iets van vluchten ofzo. Whatever.
Gameplay is hetzelfde. Spel ziet er wel mooi uit. Maar daarmee red je het gewoon niet. Ik vind Assassin’s niet franchise waardig. Uberhaupt vind ik dat het niet mag vallen in die categorie. Einde bericht.
Jan
Op zich was 2015 een topjaar voor de gamewereld, maar hoogtepunten kunnen natuurlijk niet bestaan zonder dieptepunten. En voor ik aan het aftellen begin van mijn top 3 dieptepunten van dit jaar wil ik even een paar dingen kwijt. Al deze games zijn op zich goede games naar mijn idee. Toch hebben ze alle drie een bepaalde reden waarom ze op deze lijst zijn beland. Ja, ik ga een paar fanboys en -girls flink pissig maken met een aantal van mijn keuzes, maar onthoud: dit zijn meningen. Ik weet dat het in 2015 gevaarlijker is om je mening te geven op het internet dan dat het is om Russisch roulette te spelen met de Fatboy uit Fallout, maar laten we dan toch maar een kijkje nemen naar mijn top 3 dieptepunten van 2015.
NUMMER 3
Fallout 4: Ongeveer 90% van de lezers ben ik nu al kwijt waarschijnlijk, maar geef me even wat tijd om dit uit te leggen. Ik ben geen hardcore fanboy van de Fallout-reeks en denk op zich ook niet dat er iets mis is met de game zelf. Sterker nog, de game is geweldig. “Maar”, vraag je je nu af, “waarom staat hij dan op deze lijst?” Ik weet dat ik nu heel wat uit te leggen heb, dus ik ga m’n best doen. Fallout heeft een hele nostalgische waarde voor mij. Het was mijn eerste spel op mijn Xbox 360; de eerste console die ik van mijn allereerste geld van mijn allereerste baantje heb gekocht. Ik speelde maanden lang niks anders dan Fallout 3 en ben dus in een korte tijd gehecht geraakt aan hoe het spel aanvoelde. Fallout 4 heeft dit naar mijn mening niet goed voortgezet en wist bij mij niet het gevoel te geven dat ik had bij het spelen van het derde deel. Alles werd me zowat gegeven in de eerste 20 minuten en kogels waren niet meer schaars; ik verzoop er bijna in. Doe daar nog even een set Power Armor bij die je het gevoel geeft alsof je helemaal niet meer dood kan en het spel is naar mijn mening afgelopen. Ik snap dat de dev’s ons gelijk een adrenalineboost wilden geven, maar de magie in Fallout zat hem voor mij in het werken voor m’n shit, letterlijk en figuurlijk. Nogmaals, het spel zelf is geweldig. Was het onder een andere naam dan Fallout uitgekomen was het top geweest voor mij, maar het leverde gewoon geen goed gevoel op, en daarom deze plek op de lijst. Dat neemt niet weg dat ik het niet grijs gespeeld heb trouwens.
NUMMER 2
Call of Duty: Black Ops 3: Opnieuw haal ik de woede van de community op m’n hals. Mijn oprechte excuses. Ik heb de game niet lang gespeeld en daarom wil ik ook niet de hele tijd over de game gaan bitchen. De reden waarom deze game op deze plek staat bij mij is meer omdat de hele Black Ops-lijn naar mijn idee de verkeerde kant op gaat. Als een ware CoD-fan vind ik het jammer dat de reeks steeds meer weg begint te hebben van een potje Halo dan een goede Call of Duty. Oké, ik weet dat de CoD-games niet altijd even realistisch zijn als het aankomt op de wapens en strategieën, en daar scoort Black ops 3 dan weer net niet bij mij. Als ik twintig meter ver wil springen en op muren wil lopen speel ik naar mijn idee liever een Spiderman game.
NUMMER 1
Minecraft: Story Mode: En dan nu een waar jullie het hopelijk wel mee eens zijn. Minecraft story mode was zwaar on the hype train. Iedereen vroeg zich af wat TellTale ging doen met deze topper. Het antwoord? Zo min mogelijk. Ik weet dat de studio zich focust op point en click style gameplay, maar het is gewoon jammer om te zien dat ze met zo’n grote wereld die alleen beperkt wordt door jouw fantasie zo weinig hebben gedaan. Het is The Walking Dead in een Minecraft jasje. Bij The Walking Dead werkte het omdat je het verwachtte, maar Minecraft is anders. We zijn gewend dat we zelf de wereld kunnen beïnvloeden, maar bij dit spel heb ik naar mijn gevoel nog nooit zo weinig invloed gehad op een spel. Het was saai, eentonig en repetitief. Naar mijn mening was dit spel het totale tegenovergestelde van wat Minecraft inhoudt, en om er dan ook nog een 20 euro voor neer te moeten leggen naast het feit dat ik Minecraft zelf al bezit vind ik het helemaal niet waard. Dit spel was simpel gezegd gewoon jammer.
David
Eerlijk gezegd heb ik maar weinig games gespeeld die dit jaar naar mijn gevoel echt, écht heel kut waren. Misschien heb ik gewoon de goede aankopen gedaan en/of de juiste games gereviewed, maar ik heb weinig te klagen gehad. Ik heb wel een aantal games gespeeld waarvan ik het gevoel had dat de optimale potentie er gewoon niet mee behaald is. Misschien vinden jullie wel dat ik te easy gegaan ben op de games dit jaar, zou ook goed kunnen natuurlijk… Maar dat is dan jouw probleem! Ik heb gespeeld, gehandeld en geschreven op gevoel, dus ik sta met de volle 100% achter elk cijfer dat ik uitgedeeld heb. Na dat gezegd te hebben, hierbij mijn lijstje (lichte) teleurstellingen van 2015.
NUMMER 3
Star Wars: Battlefront: Ik vind het bijna jammer om deze game in mijn ‘Flop 3’ te zetten, want het is eigenlijk gewoon een keiharde game. Het ziet er prachtig uit en speelt heerlijk weg, maar toch mist er te veel aan de game om hem op lange termijn te blijven spelen. Als je redelijk de weg weet te vinden in een shooter, zit je zo aan de levelcap en is er vooralsnog weinig te behalen. Het spel is simpelweg te oppervlakkig voor de hardcore gamer en dat is een eeuwige zonde, want de productiewaarde is gewoon top notch. Ik speel hem nu zelf wel nog steeds, maar voor wat de game momenteel om het lijf heeft is de seasonpass mij iets te duur. Daarbovenop speelt bijna niemand die ik ken Battlefront, wat waarschijnlijk ook de reden gaat zijn dat de game binnenkort stof gaat happen op mijn verloren stapel games der verdoemenis.
NUMMER 2
Transformers Devastation:
Zoals ik al eerder gezegd heb, de meeste games waren gewoon oké. Zo ook deze brawler in de Transformers G1 stijl, die me prima heeft weten te vermaken. Wederom was hier de productiewaarde gewoon goed, je voelt dat de game met liefde in elkaar is gezet… Maar het biedt te weinig diepgang en replay value. De characterkeuze was karig, de upgradefunctie/levelsysteem omslachtig en de spelwerelden ongeïnspireerd. Hoe groot mijn liefde voor het Transformer(G1)-universum ook is, de game raakt nét de middenmoot. Zonde, want met een beetje meer moeite hadden ze er twee keer zoveel uit kunnen halen.
NUMMER 1
Battlefield: Hardline: Eén van mijn favoriete shooterfranchises of all time, ontwikkeld door een nieuwe studio. De studio is not to blame, het is voornamelijk de setting en het slappe verhaal die roet in het eten hebben gegooid. Het is voor de meeste Battlefielders te ver van huis om er echt van te kunnen genieten en dat begrijp ik aan de ene kant ook wel. De gamemechanics zijn gewoon goed, alleen voelt alles een beetje misplaatst. De maps, de voertuigen, de klasses… ze weten de Battlefield-vibe moeilijk over te dragen. Binnen de kortste keren was iedereen verdwenen op het slagveld, dus ben ik uiteindelijk maar verslagen achter ze aan gelopen. Ik heb het nog geprobeerd een kans te geven, maar tevergeefs… Mijn interesse was ondertussen ook in de verre uithoeken van planeet Aarde te vinden, wat dit spel weer een fantastisch exemplaar voor de ‘Stapel of Doom’ maakt.
Stephan
Net terug van een vakantie Praag begin ik alweer met schrijven, vooral omdat ik tussendoor had opgevangen dat er een artikel over de hoogtepunten en dieptepunten gepland stond. Tijdens mijn getaway had ik er al een tijdje over nagedacht en dan schrijft het toch het makkelijkst. Het was een alleraardigst jaartje, veel grote games: Fallout 4, Metal Gear V, Super Mario Maker, een nieuwe Guitar Hero, Rise of the Tomb Raider, een nieuwe CoD, Just Cause 3, Halo 5 en de hele hype rondom Rocket League en dan vergeet ik waarschijnlijk nog een heleboel games van eerder dit jaar. Het zijn niet allemaal de games naar mijn smaak, maar denk dat er toch voldoende kwaliteit tussen zat. Daarnaast ben ik een gamer die soms wel maanden zoet kan zijn met een game, dus ben al gauw te vrede. Toch was niet alles positief, vandaar ook deze lijst.
NUMMER 3:
Nintendo: niet zozeer vanwege de teleurstellende games staat Nintendo op 3, maar meer omdat het lijkt alsof Nintendo vooral worstelt met zichzelf. Menig gamer kijkt toch uit naar een nieuw echt Mario avontuur (SM64, Sunshine, Galaxy 1+2…. en toen werd het stil) of Zelda avontuur. Tuurlijk is de New Super Mario serie, Super Mario Maker, Super Mario 3D of Hyrule Warriors een leuk tussendoortje, maar er moet toch meer zijn. Verder blijft het schimmig rondom Nintendo NX en is de nieuwe Zelda uitgesteld tot 2016. Daarbij wil ik persoonlijk heel graag een nieuwe Advance Wars, maar dan voor de 3DS! Kom op Nintendo, in 2016 beterschap?
NUMMER 2:
Open World Games: Laat ik begin een onderscheid te maken tussen “open world” en “zandbak” games. Als klein kleine koter kon ik me menig pauze vermaken in de zandbak, niet omdat zand zo boeiend was, maar omdat je speelgoed erbij had: een monstertruck, een schep, een kasteeltje of een stroompje water in dat je al gravend door de zandbak moest voeren. Een goede open wereld game moet je als het ware voldoende “speelgoed” bieden om je te vermaken. Ik heb het gevoel alsof steeds meer games onnodig een open wereld creëren waar het niet nodig is. Games die leeg aanvoelen, waar weinig te doen is en waar de open wereld meer een vloek dan een zege is. Het lijkt soms wel een wedstrijd geworden wie de grootste wereld heeft in plaats van wie de beste wereld heeft. Hopelijk in 2016 minder loze open wereld en meer speelgoed in de zandbak.
NUMMER 1:
Tony Hawk’s Pro Skater 5: Als je deel 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 en 9 in een gameserie hebt gespeeld en er misschien wel maanden tijd in gestoken hebt, dan is het des te pijnlijker om een serie voor je ogen te zien worden misbruikt om het laatste geld wat er nog mee te verdienen valt eruit te persen. Dan heb ik het natuurlijk over Tony Hawk 5. Alle voorgaande delen kapot gespeeld, in ieder game weer de gaps gezocht, single player op sick uitgespeeld, met vrienden de multiplayer helemaal grijs gespeeld en het is zo erg dat ik zelfs nu nog THPS 2 voor de GBA had meegenomen op vakantie en uitgespeeld. Stiekem wil ik de game eigenlijk hebben voor het rijtje, maar moreel kan ik het niet verkroppen een euro uit te geven aan deze mishandeling van de gameserie. Kunnen we niet gewoon al het bewijs vernietigen dat deze game heeft bestaan om de serie in ieder geval een waardig afscheid te kunnen geven?
Ermon
Wat doen jullie mij aan met een top 3 van dieptepunten van dit jaar in de gamewereld. Er is teveel kak door de filters heen gestampt door de uitgevers! Dit jaar werd alles op alles gezet op de remakes van old skool classics, The Witcher 3, Battlefield Hardline, Dying Light, Assassin’s Creed. Ik kan nog wel even doorgaan maar dit zijn allemaal games die gefaald zijn in mijn ogen. De meeste zijn leuk voor even, nog net wat leuker dan Bon Bini Holland waar je vriendin jou zo graag heen wilt slepen of je aan het twijfelen brengt dat je niet liever een sappie gaat drinken bij je schoonfamilie. Let’s get down to business, want als ik aan de games denk wil ik Ace Ventura stijl onder de douche gaan zitten huilen terwijl de stapel games die in de emmer met benzine zaten niet eens willen fikken omdat Lucifer himself die schijt niet eens wil hebben daar beneden! LEGGO!
NUMMER 3:
Battlefield Hardline: Ik had graag dat deze game wat leuker zou zijn na een maandje, maar helaas! De hele TBS crew vond er geen kut meer aan na een paar weken in de popo bak rond te rijden gratis 9mm’s uit te delen aan de wannabe gangsters terwijl KRS-One’s Da sound of the police uit de speakers pompte! We vonden na een paar dagen al een manier om easy te boosten! Te simpel allemaal en veel glitchy shit. Leo zei al dat deze game waarschijnlijk niet tof genoeg zou worden, maar ik wou hem graag in m’n squad, dus fix ik dat zoals elke goede leader zou doen. Ook al had hij gelijk, we hebben het wel leuk gehad, just not long enough. Het enige waar ik me nog kapot om kan lachen was de American Dream couch car. Wat een lol hebben we gehad met dat lompe ding! But yeah, that’s it!
NUMMER 2:
The Witcher 3: Wild Hunt: De game was mooi, dat zeker. Maar meesterlijk? Zeker niet! Gameplay was te easy, Guarded treasures waren makkelijk te omzeilen, story line is boring. Let wel dit is mijn mening en ik ben snel uitgekeken op games die mij geen uitdaging bieden, zeker niet op de hoogste difficulty setting. Waarvan The Glichter 3 er weer een is. Gerald zijn Wolverine life story was niet boeiend genoeg om mij in het verhaal te verdiepen, de armors waren bijna allemaal te lelijk voor woorden, er is alleen keuze uit zwaarden en veel te weinig customizable options hielpen mij niet om door de ontelbare glitches heen te kijken. Ik heb de game niet eens meer aangeraakt nadat ik alleen nog de Skellige Isles moest checken. Gewoon weer een single player rpg die te gehyped werd door de non hardcore gamers!
NUMMER 1:
Star Wars Battlefront: POW! RIGHT IN THE FEELS! Deze is met pijn in mijn hart de hardste flop van dit jaar want ik wou zo graag dat Star Wars Battlefront het zo veel beter deed en meesterlijk zou zijn! Battlefront voor de XB1 van het jaar 2015 heeft gewoon minder opties van de voorloper uit 2005! WTF, hoe durf je dat te doen gewoon? kan toch niet man! Je bent veel te snel op deze game uitgekeken door de weinig beschikbare game options. Ik wil er eigenlijk niet eens over praten. Het doet me zeer, gelukkig heb ik net de film gekeken wat mij weer meer jizz in mij pants opleverde dan de laatste cabo fissa waar ik 3 spijkerbroeken aan had om schaafwonden op mn heupen te voorkomen! Dus nog een bedankje hiervoor J.J. Abrams!
Eunchul
NUMMER 3:
Shower With Your Dad: Ja wat meot ik hier over zeggen.. Zelf vind ik het spel zo’n dieptepunt dat ik het bijna niet waard vind om hem hierin te vermelden maar toch doe ik het wel. Shower With Your Dad is als het waren een soort van nieuwe versie van Snake voor mij, je loopt en moet proberen bij de juiste vader onder de douche te komen te staan. Klinkt raar toch? En toch is het spel zo populair. maar ach smaken verschillen en voor mij is het een van mijn 3 dieptepunten van dit jaar.
Nummer 2:
Call of Duty: Black Ops 3: ja velen van jullie zullen me waarschijnlijk al niet aardig meer vinden, of denken dat ik dit van iemand anders heb over genomen maar nee. Als ik aan een COD spel denk denk ik aan een leuke online shooter met in sommige delen ook een hele goede singleplayer, maar met BO3 waar je tegen muren op kan lopen en dat soort acrobatische ongein ga ik er niet echt om juichen om dat spel te kopen, geef mij maar heel saai MW3 dan of Ghost daar heb ik persoonlijk meer plezier van dan in BO3.
https://www.youtube.com/watch?v=fWTsZvft9Ps
Nummer 1:
Minecraft Story Mode: Ja.. Minecraft story mode, minecraft zelf vind ik persoonlijk geweldig om te spelen je kan zoveel doen wat je wilt en het houdt nooit op. toen ik te horen kreeg dat er minecraft sotry mode kwam was ik zelf enorm gehyped net als de rest van het hele universum onderhand maar toen het spel eenmaal uitkwam en ik een paar videos bekeek voordat ik hem zelf zou gaan kopen was ik helemaal om. Ik ga hem niet kopen. Wat ik eerlijkgezegd verwcht had van story mode dat je net als in vanilla om het zo maar even te zeggen rond kon lopen en dan Questen en missies had wat je kon doen om zo in story mode te zitten maar dat was het dus niet. Het is totaal niet wat je verwacht als je aan minecraft denkt en dat vind ik jammer. daarom staat Minecraft Storyr Mode bij mij op nummer 1 in mijn top 3 dieptepunten van 2015.
Tot zover de dieptepunten van de redactie. Wat waren jouw dieptepunten dit jaar? Laat het ons weten in de reacties hieronder!
[mbYTPlayer url=”https://www.youtube.com/watch?v=S1fSVLm-Jzk” opacity=”.5″ quality=”medium” ratio=”auto” isinline=”false” showcontrols=”false” realfullscreen=”true” printurl=”true” autoplay=”true” mute=”true” loop=”true” addraster=”true” stopmovieonblur=”false” gaTrack=”false”]
