Het is alweer dik twee jaar geleden dat Hidetaka Miyazaki met Elden Ring op de proppen kwam. De legendarische ontwikkelaar welke Demon’s Souls, Dark Souls, Bloodborne en Sekiro heeft bedacht, kwam ineens met een epische open wereld actie-RPG. Met hulp van schrijver George R. R. Martin bracht zijn team de wereld van The Lands Between werkelijk tot leven. De combinatie van een open grote spelwereld met klassieke Souls-elementen was dan ook zeker een geslaagde actie. Elden Ring bracht zowel diehard Souls-fanaten als nieuwelingen samen in een episch avontuur waarin we tegen forse goden mochten strijden en een bijzondere wereld mochten ontdekken om zo de Elden Lord te worden. Het avontuur houdt alleen hier niet op, want onlangs is de DLC met de naam Shadow of the Erdtree verschenen, en ik kan je zeggen dat From Software een blauwdruk heeft weten te zetten hoe een uitbreiding er werkelijk uit hoort te zien.
Elden Ring was qua gameplay en verhaal een ervaring van jewelste, en dit alles speelde zich af onder de schaduw van de Erdtree, de gouden boom wiens bladeren nieuw leven geven in The Lands Between. Maar desondanks was niet alles wat goud was een troef, en verhulde de Erdtree een duister geheim van een van de goden in Elden Ring, Miquella. Shadow of the Erdtree vertelt je het verhaal van Miquella, en na het verslaan van zijn broers Mohg en Radahn kun je pas toetreden tot de DLC, waar je de Realm of Shadow mag ontdekken om samen met de volgers van Miquella erachter te komen wat er met deze goddelijkheid is gebeurd. De manier waarop het verhaal verteld wordt is weer net zoals in Elden Ring zelf, en je zal dan ook actief op zoek moeten gaan naar geschriften en bepaalde NPC’s om erachter te komen. Daarnaast kun je het hele verhaal weer lekker zelf interpreteren zoals je wilt, zoals we dat gewend zijn van From Software.
Shadow of the Erdtree is uiteraard een uitgebreide DLC, en ik ga er dan ook vanuit dat het merendeel van jullie die dit lezen de uitbreiding spelen voor maar één ding, namelijk nieuwe uitdagingen. Met een ontwikkelaar als From Software hoef je hier dan ook niet over te twijfelen, want in Shadow of the Erdtree zijn maar liefst 32 nieuwe bazen (waarvan 11 unieke) te vinden, en de nieuwe spelwereld is behoorlijk groot en uitdagend te noemen waardoor je niet zomaar klaar bent met deze extra content. De unieke nieuwe bossfights kennen dan ook hun eigen bliksemsnelle en moeilijke movesets waarbij ervaring Elden Ring spelers moeite hebben met deze content. Toch zal die moeilijkheid overkomen nog iets langer duren dan verwacht, of je nu diverse mini-bosses een kopje kleiner wilt maken of juist enkel voor de hoofd bazen gaat. Shadow of the Erdtree is overal gezien een uitzonderlijk gepeperde uitbreiding.
Hoewel je de DLC kunt beginnen als je Mohg en Radahn hebt verslagen, is het aan te raden om met een volledig uitgebouwd personage te beginnen met een level rond de 150, alle wapens maximaal versterkt en goede armor. Dan nog zal je flink moeite hebben met deze uitbreiding, want je zal zogenoemde Scadutree Fragments en Revered Spirit Ash Blessings moeten verzamelen, een nieuwe grondstof die her en der verspreid ligt over de nieuwe spelwereld, om zo een aanvals- en verdedigings-bonus te krijgen in het Shaduwrijk. Deze Scadutree-bonus geldt echter alleen voor de DLC en werken dus niet in The Lands Between. In principe is dit progressiesysteem een goed idee, maar omdat deze voorwerpen altijd in de wereld verstopt zitten en niet zozeer door vijanden gedropt worden, demotiveert FromSoftware nu combat: het is nu interessanter om vijanden te proberen ontlopen dan het gevecht met ze aan te gaan. De andere kant is natuurlijk dat exploratie nog meer aangemoedigd wordt, en de nieuwe spelwereld is dan ook echt goed opgezet om ontdekt te worden.
Door te exploren vindt je ook nieuwe wapens en andere gear en in totaal zijn er zelfs acht nieuwe wapentypes. Het is zeker zo dat er honderden nieuwe items zijn om van gebruik te maken in deze uitbreiding, al zorgt dit wel voor het probleem dat je vaak iets vindt, maar dat dit niet vaak dingen zijn die ook bij je speelstijl en build passen. Dat is deels een testament naar de geweldige variëteit dat Elden Ring qua speelstijlen toelaat natuurlijk. Dit wordt deels verholpen door het feit dat respecs best makkelijk uit te voeren zijn voor mensen die graag experimenteren met builds en de opzet van hun personage. Ook zal je om elke hoek een nieuw kookboekrecept vinden en bots je vaak tegen een nieuwe Ash of War, maar wapens, armor en spells zelf zijn iets spaarzamer om te vinden.
Tijdens je avontuur in the Realm of Shadows zal je een groep fanatiekelingen leren kennen die het pad van Miquella volgen. Leda en andere NPC’s zullen je waar nodig helpen en begeleiden, want zij willen niets liever dan hun zachtaardige god te ontmoeten. Onderweg vind je noten van Miquella zelf. Plaatsen waar hij iets van zichzelf opgaf. Na een tijdje zal je de vraag stellen wat er van Miquella overblijft na al deze opofferingen? Daar zal je na tientallen uren het antwoord op krijgen, maar in de tussen tijd zal je ook de acties en consequenties van Messmer moeten voelen en ondergaan. Messmer is de bittere vergeten zoon van Marika.
Nieuwe NPC’s, een tiental belangrijke bosses, vele nieuwe vijandsoorten en een pak oude vijanden met nieuwe skins, aanvallen en animaties behoren allen tot een groot deel van wat je tegen gaat komen in deze DLC. Er zijn ook weer genoeg vijanden aanwezig die ervoor zullen zorgen dat je uit woede je controller door de kamer gooit. Na een aantal maanden geen Elden Ring meer gespeeld te hebben, gooit From Software je met deze uitbreiding weer volledig in het diepe. en een van de eerste vijand die je in deze DLC zal tegenkomen is een nederig uitziende NPC genaamd Logur The Beast Claw. Diehards zullen al herkennen dat de snelle NPC’s met zijn hervulbare HP-balk vaak de grootste uitdaging weet te bieden. Ik stierf wel acht keer voor ik eindelijk zijn welgenoemde Beast Claw-handschoen in ontvangst mocht nemen. Dit was nog maar een heel klein voorproefje, want al snel kom je al veel sterkere vijanden tegen. Een hiervan is een gigantisch beest welke rondstrompeld door de spelwereld, namelijk een Furnace Golem, het nieuw soort vijand die Crystal Tears laat vallen voor in je aanpasbare traanfles. Zoals de naam al suggereert, zijn dit gigantisch grote wandelende vuurkorven die met één stamp van hun voet, of met één worp van de stenen uit hun vuurkom, je instant van je leven beroven. Je eerste stappen in Shadow of the Erdtree zullen al snel overweldigend aanvoelen, want dit alles ziet er fenomenaal goed uit.
Zoals ik al eerder vertelde telt Shadow of the Erdtree een flink aantal bosses, en het merendeel ervan is zowel spectaculair als innemend te noemen. Neem bijvoorbeeld de eerste twee verplichte bazen. De Divine Beast Dancing Lion geeft je een prachtige chaos om mee om te gaan met zijn elementarische schade, windaanvallen en onvoorspelbare dansbewegingen met zijn dikke kont en overmaats hoofd. Rellana (niet te verwarren met de Carian koningin Rennala), de tweede baas, doet daarnaast denken aan de game van From Software die hen een reputatie bezorgde voor immens goede baasgevechten: Dark Souls III. Zo voelt zij als een dodelijke mengeling van de reeds gevaarlijke Pontiff Sullyvahn met zijn twee zwaarden en de Dancer of the Boreal Valley met haar eindeloze en elegante voeten- en zwaardenwerk. Beide bazen zijn het perfecte uithangbord voor wat FromSoftware neer weet te zetten in termen van visueel spektakel, vloeiende animaties en uitdagende combat.
Een van de grootste peilers in Shadow of the Erdtree is het level design. De open wereld en de dungeons zijn meesterlijk samengesteld. Meer dan ooit maakt From Software sluw gebruik van verticaliteit en de geometrie van zowel landschap als gebouwen om je keer op keer te verrassen met leuke spullen, nieuwe zones en geweldige geheimen. De basegame was al een knap staaltje game-design, met alle hoogteverschillen en ondergrondse zones, maar Shadow of the Erdtree heeft het meest ingewikkelde en bevredigende open wereld-design ooit. De geheimen zitten echt overal en het is een absoluut plezier om uit te zoeken hoe ergens te geraken en dan onderweg te verdwalen en 10 checkpunten later in een andere uithoek van de map te zitten. En er komt ook ogenschijnlijk geen einde aan, want na 30 uur spelen zal je nog steeds bijzondere locaties vinden in de DLC.
Dit geweldig gevoel wordt versterkt door de beeldschone landschappen die From Software heeft weten neer te zetten. Geen enkel gebied is hetzelfde maar iedere keer opnieuw slagen ze erin om te vernieuwen en je even met open mond te laten gapen naar de prachtige vergezichten. Los van het visuele dwingt de artistieke keuze in combinatie met de muziek ook een onmiskenbaar aura af; van bedrukte, dichtbegroeide bossen tot serene maar dodelijke stranden.
Hetzelfde geldt voor de vele dungeons die de DLC kent. De zogeheten legacy dungeons zijn weer pareltjes in zowel atmosfeer als level design. Het gaat op, boven, onder, door en weer terug in wat aanvoelt als het leukste doolhof aller tijden. Eén van deze dungeons is zelfs een centraal element van de open wereld en fungeert haast als rotonde voor de vele uithoeken van de wereldkaart. De enige uitzondering zijn wellicht een aantal zijmissies zoals catacomben en ondergrondse tunnels. Deze zijn qua structuur origineler dan in de basegame, maar maken wel gebruik van dezelfde omgeving textures. Het voelt natuurlijk vertrouwd aan, maar hier is er niet zoveel innovatie als in de legacy dungeons te vinden. Je zou het haast vergeten met Shadow of the Erdtree, maar dit is slechts een DLC, dus echt teleurgesteld kan je hier niet over zijn. Toch is het de moeite waard om dit alles te verkennen, want ook hier kan het onverwacht ineens uitmonden op een geheime doorgang naar een ander stukje van de open wereld. Het is deze verweving tussen kerkers en open wereld dat het level design van Shadow of the Erdtree naar een hoger niveau tilt dan Elden Ring zelf.
Conclusie
Na meer dan dertig uur in Shadow of the Erdtree gestoken te hebben kan ik je met een gerust hart zeggen dat dit een van de beste DLC’s ooit is die gemaakt is. Elden Ring was al een hoogstaande ervaring in zowel gameplay als spelbeleving, en je kan precies hetzelfde verwachten van Shadows of the Erdtree. Liefhebbers van Elden Ring zullen dus werkelijk smullen van alle nieuwe content die deze DLC met zich mee brengt. Het onveranderde gameplay design zorgt ervoor dat het merendeel van de combat, exploratie en visuals nog steeds even indrukwekkend zijn als het basisspel, maar dit zorgt er ook voor dat sommige problemen nog steeds de kop op steken die we al eerder tegen kwamen in Elden Ring. De grootste showsteler in deze DLC is voornamelijk de nieuwe spelwereld, welke verticaler, diverser en dieper verweven is dan ooit en welke vol verrassingen zit die het verkennen van de Realm of Shadow een absoluut genot maakt.
