We bevinden ons in het tijdperk waarin de meest populaire horrorgames aller tijden remakes krijgen. Zo zijn Resident Evil 2 & 3 voorzien van een remake en zal deeltje 4 binnenkort ook in een nieuw jasje verschijnen, net als Silent Hill 2 welke zich ook voegt bij deze steeds groter wordende lijst. Electronic Arts vond het dan ook tijd om Dead Space nieuw leven in te blazen, en deze remake onderscheidt zich van andere remakes doordat het ongelooflijk loyaal is gebleven aan het originele spel zonder overdreven veranderingen. De Dead Space-remake is dan ook niet zozeer een compleet nieuwe ervaring geworden, want over het algemeen kent het dezelfde angstaanjagende sfeer en hetzelfde plot, maar alles is juist meer gepolijst en de gameplay is meer hedendaags geworden. Het is dan ook makkelijk een van de meest getrouwe remakes geworden die ik ooit heb moge spelen, en in dit geval bedoel ik dat op een positieve wijze. Het is misschien een van de weinige remakes die ik kan bedenken die het originele spel effectief weet te verbeteren, zonder teveel concessies te doen. Hoe dit zit, lees je natuurlijk in de onderstaande review.
Ik kan mezelf nog goed herinneren wanneer ik voor het eerst met Dead Space te maken kreeg. Het was in 2008 tijdens de GamesCom in Leipzig waar ik was uitgenodigd door EA om eens een “behind-the-scenes” kijkje te nemen naar een aantal nieuwe titels. Naast befaamde titels als FIFA 09, Red Alert 3, Dragon Age: Origins en andere games uit hun stal, was er een game die gelijk mijn aandacht wist te trekken. Het was een gloednieuwe IP, welke de sfeer van Event Horizon wilde mengen met de gameplay uit Resident Evil 4. In een donker kamertje mocht ik dan ook de eerste beelden van deze game bekijken, en hoewel ik erg angstig was van wat ik te zien kreeg, hunkerde ik na meer. Ondertussen zij we alweer bijna 15 jaar verder, en de originele Dead Space was ook zeker een groot succes. EA vond het dan ook weer tijd om de franchise nieuw leven in te blazen, en doet dit met een remake van de allereerste game, wat ook zeker een hele slimme zet is!
In a galaxy far, far away
Dead Space Remake speelt zich af in de verre toekomst, in een tijdperk waar de mensheid het heelal is ingetrokken. Spelers stappen in de metalen laarzen van Isaac Clark, een mechanic die met zijn bemanning naar de USG Ishimura wordt gestuurd. De Ishimura is een “planeetkraker” -schip dat verlaten werelden oogst voor materialen, en dit schip is op mysterieuze wijze compleet offline gegaan. Nicole, de vriendin van Isaac, is dokter op het schip, dus hij gaat op reis met de hoop haar te vinden. Wanneer Isaac en zijn bemanning arriveren ontdekken ze dat het enorme schip verlaten lijkt te zijn. Al snel komen zij erachter dat het schip geïnfesteerd is door gruwelijke monsters, genaamd Necromorphs. Aan Isaac de taak om te overleven en hopelijk kan hij Nicole redden en levend ontsnappen van de USG Ishimura.
Geen stomme stille marionet meer!
Waar Isaac in het origineel nog een stille protagonist was, heeft hij in de remake eindelijk een stem gekregen, wat buitengewoon goed werkt. Hierdoor krijg je ook meer een klik met het hoofdpersonage en doordat hij nog weleens tegen zichzelf praat snap je ook de emoties en angsten die hij voelt. Het helpt ook om sommige van de andere personages minder irritant te maken, aangezien Isaac nu vrijwillig dingen doet in plaats van een stomme stille marionet te zijn.
Ook de rest van de cast heeft veel baat bij de kleine subtiele veranderingen in het verhaal. Er zijn geen grote verschillen met het origineel en veel van de dialogen zijn dan ook direct overgenomen, maar toch is alles net wat beter uitgewerkt. Je krijgt een beter idee van het karakter en de motivatie van sommige personages en hierdoor voelen ze natuurlijker aan dan voorheen. Nicole heeft daarentegen wel een wat grotere rol gekregen in de game. In het origineel was ze namelijk nauwelijks aanwezig in het verhaal, maar in de remake kun je optionele verhaalmissies krijgen welke je veel meer achtergrond informatie geeft over wat er met haar gebeurd is, waardoor je een veel beter beeld van haar krijgt als personage.
Amputeer je gek
De gameplay van Dead Space is niet significant veranderd, hoewel de remake dit wel weet te verstevigen wat ervoor zorgt dat het net iets subtieler aanvoelt. In de game neem je het op tegen verschillende Necromorphs, die niet bijzonder kwetsbaar zijn voor standaardschade. In plaats daarvan moet je manieren vinden om hun ledematen te amputeren om ze werkelijk dood te krijgen. Als zodanig bestaat het grootste deel van je wapens uit hergebruikte mijngereedschappen, zoals een laser die wordt gebruikt om te boren, een roterend kettingzaagblad en meer. Je hebt ook toegang tot een Stasis-module, waarmee je objecten en vijanden tijdelijk kunt vertragen, en een Kinesis-module, waarmee je als een echte Jedi objecten naar vijanden kunt gooien.
In het originele spel startte je met de Plasma Cutter, wat zo’n geweldig wapen was dat je de anderen nauwelijks wilde aanraken. De remake lost dat op door deze niet te nerfen (het is nog steeds een geweldig wapen) maar juist door de andere wapens aanzienlijke reeks buffs te geven. Ze zijn dan ook sterker als in het origineel, en het is mogelijk om optionele upgrades vinden die speciale voordelen voor je wapens ontgrendelen. Evenzo kun je upgrade-nodes vinden welke je kan spenderen om de boel naar wens te voorzien van een upgrade. Dit klinkt misschien als een kleine verandering, maar het maakt de remake een stuk leuker. De mogelijkheid om tussen wapens te wisselen of de vrijheid te hebben om in wapens te investeren zonder dat het permanent aanvoelt, maakt het leuker om te experimenteren.
Pittiger dan voorheen
De Necromorphs werken op dezelfde manier als in het originele spel, maar ze voelen een tikje sneller en agressiever aan. Munitie is ook schaarser, en als je je schoten niet goed maakt, is het heel gemakkelijk om verwoed met dingen te gooien met Kinesis in de hoop te ontsnappen aan een zwerm van deze monsters. Dit zorgt ervoor dat de game een stukje pittiger aanvoelt dan het origineel, maar het maakt de game niet oneerlijk.
De Ishimura heeft een ietwat ingrijpend herontwerp ondergaan. De meeste memorabele stukken zijn nog steeds aanwezig, maar er is ook een beetje gehusseld. Zo zijn er meer optionele gebieden te verkennen, en heb je de mogelijkheid om side-quests te vinden. Je kunt zelfs het tramsysteem gebruiken om terug te keren naar vorige gebieden, als je deze ontgrendeld hebt, waardoor het een beetje aanvoelt als een Metroidvania-game. De Dead Space remake is nog steeds grotendeels een lineair avontuur, maar kent nu genoeg vrijheid om je aan te moedigen door optionele donkere gangetjes te verkennen, waar er wellicht een waardevolle upgrade op je zit te wachten of juist een klein legertje aan Necromorphs.
Minder irritant
Gelukkig heeft Dead Space Remake ook zijn uiterste best gedaan om enkele van de vervelende gebieden op te lossen en wat nieuwe wendingen toe te voegen. Power Node deuren zijn bijvoorbeeld helemaal verdwenen, waardoor je geen upgrademateriaal meer hoeft te hamsteren om deze te openen. Deze zijn nu vervangen door lichte puzzels waarin je stroom moet omleiden. Soms houdt dit in dat je moet uitzoeken hoe je een deur van stroom kunt voorzien. Andere keren moet je moeilijke keuzes maken. Een vroeg gebied in de game heeft bijvoorbeeld drie potentiële mogelijkheden om stroom naar toe te leiden: Zo kun je een deur openen, de lichten aanlaten of zorgen dat er zuurstof in de ruimte blijft. Dit betekent dat je moet vechten in het donker of om jezelf een tijdslimiet te geven om door het gebied te komen voordat je zonder zuurstof kunt te zitten. Evenzo zijn de irritante Asteroid Defense System-toren segmenten van het origineel vervangen door iets dat vergelijkbaar is, maar minder irritant.
De originele Dead Space was voor zijn tijd een mooie game, en kan in deze tijd ook nog best wel mooi. Toch weet de remake dit in grote lijnen te overtreffen en de game heeft er dan ook nog nooit zo goed uitgezien. De onheilspellende sfeer wordt goed op het beeld getoverd, en de vernieuwde belichting zorgt er ook voor dat de spanning te snijden is. De details springen dan ook werkelijk van je scherm. Toch is er wel een aspect op het grafische vlak wat een beetje tegenvalt, en dat zijn de personages zelf. Voornamelijk de gezichten komen niet geloofwaardig over en ogen een beetje gedateerd.
Quality of performance?
Zoals veel nieuwe games op de new-gen consoles kun je ook in Dead Space kiezen tussen een Quality en Performance modus. De Quality-optie biedt je een native 4K met ray tracing en een framerate van 30fps. Met de Performace modus krijgen we een 2K resolutie op een zeer stabiele 60fps, maar hierdoor kun je niet meer genieten van de ray trace effecten. Quality zorgt er dus voor dat de game er beter uitziet, terwijl je met Performance een stuk vlotter speelt. In welke modi je moet spelen is een persoonlijke voorkeur. Zelf kies ik altijd graag voor Performance, aangezien dit vele malen soepeler speelt en oogt. Al met al ziet de game er goed uit.
Conclusie
Dead Space is een trouwe en liefdevolle remake die alles vastlegt wat goed was aan het origineel, en tegelijkertijd op subtiele wijze alles heeft aangepast wat slecht was. De nieuwe gameplay toevoegingen en de grafische upgrade zorgen voor een meer moderne feel. Als je een fan bent van het origineel, dan is Dead Space Remake zeker een must-play, en mag deze game gezien worden als een van de beste horror-ervaringen die je op dit moment kan spelen!
