In de dagen dat de Xbox 360 gereleased werd, stond de wereld op zijn kop door een nieuwe zombie game. We hebben het hier over Dead Rising, welke een soort mix was van de splatterhorror van Evil Dead gemengd met het beklemmende gevoel van Dawn of the Dead. Hordes zombies afslachten met behulp van alles wat los en vast zat in een groot winkelcentrum. Het eerste deel in de Dead Rising franchise maakte dus ook bijzonder veel indruk op gamers over deze aardkloot. Ondertussen zijn we wat jaartjes verder, en mogen we opnieuw naar het bekende winkelcentrum in het vierde deel in de reeks. Weet Dead Rising 4 indruk te maken? Je leest het in de review!
Strontlading of the Dead
Ik heb altijd al een liefde gehad voor de Dead Rising reeks. Voornamelijk door het eerste deel vanwege de grote overeenkomsten met een van mijn favoriete films, Dawn of the Dead. De beklemmende sfeer in het winkelcentrum, terwijl je achterna gezeten wordt door een strontlading aan zombies welke graag een hapje van je willen nemen. Je kon echt overal komen, want alle winkeltjes waren namelijk te bezoeken. Hier kon je diverse items gebruiken als wapen, kon je jezelf voorzien met nieuwe kleding en meer. Niets is vetter om een zombiehoofd te verpletteren met een kassasysteem toch? Een aspect in de game wat ik een stuk minder vond, waren de timed-objectives. Je moest constant op je klok kijken om bepaalde deadlines te halen. Dit zorgde ervoor dat het verhaal dynamisch zou zijn, want een minuut te laat en bepaalde belangrijke karakters zouden de pijp uit zijn. Op zich een unieke toevoeging, die nogal frustrerend kon zijn. Gelukkig werd dit onderdeel van de serie in deel drie geschrapt, waardoor je de tijdsdruk niet meer hoefde te voelen en wat relaxter met de game aan de slag kon.
Back to Willamette
Maar nu is daar dus Dead Rising 4 en de game keert weer terug naar Willamette Parkview Mall, het winkelcentrum waar het 10 jaar geleden allemaal begonnen is. Ook neem je dit keer weer controle over Frank West, de hoofdpersoon uit de originele game. Deze fotojournalist is tegenwoordig professor op een universiteit, en op slinkse wijze wordt hij door een van zijn studenten meegenomen naar een geheime legerbasis welke gelegen is nabij het stadje Willamette. In dit legerbasis worden geheime zombie experimenten uitgevoerd op mensen, en zoals je mag verwachten gaat dit weer finaal mis. Stront aan de knikker, want op Black Fridat waait het virus van het experiment weer over naar het stadje Willamette en mogen we in kerstsfeer als ‘n malle een zombie genocide uitvoeren in het bekende winkelcentrum. “Jingle All The Way!”.
Gewapend met zijn fotocamera zal Frank West uit moeten pluizen wat er in godsnaam aan de hand is. Gelukkig neemt Dead Rising 4 zichzelf niet al te serieus, en is Frank West een ongelooflijk bijdehante klootzak. Niks mis mee, want deze dosis aan zwarte en cynische humor zorgt ervoor dat je met een grote grijns op je gezicht de game met plezier door zal spelen. Als een echte actieheld uit de jaren ’80 baan je jezelf door het winkelcentrum en het ooit zo vredige stadje. Dit alles in een ongelooflijk foute kerstsfeer, waar die grijns nog groter van wordt.
Ledematen en alles…
Het concept van Dead Rising is ongelooflijk helder. Het is namelijk een open-wereld game, met “over the top”-actie, foute humor en een heleboel bloed, ledematen en ander super gory shit. Ook dit keer hoef je geen getimede-objectives verwachten, waardoor je op je eigen tempo lekker door kunt spelen. De game laat zich spelen als een hack ‘n slash game en komt daardoor nogal oppervlakkig over. In zekere zin klopt dat ook, maar door de grote hordes ondoden moet je ook niet al te complexe gameplay verwachten. Dit is zombies slachten ter ontspanning, al zul je nog wel eens de druk voelen wanneer je levensbalk naar het nulpunt gaat. Tijd om dan maar snel op zoek te gaan naar snoep, koffie en andere producten welke je levensbalk aan kunnen vullen, en dan wel zonder het loodje te leggen natuurlijk…
Zombieneukende zaken
Dead Rising 4 is een feestelijke game, want naast dat de game een sfeervol kerst thema kent speelt het ook nog eens feestelijk weg. De controls zijn niet meer zo clunky als wat ze in de voorgaande delen nogal eens konden aanvoelen. Het is net als een warm mes wat door boter heen snijdt, lekker buttonmashen terwijl je met je melee wapen zombie hoofden aan gort aan het raggen bent, en met een druk op de knop wissel je zo naar een geweer of een granaat. De game is ook voor iedereen speelbaar, want het pakt je bij de hand en toont je waar jouw volgende missie je heen brengt. Naast de gewone missies, heb je ook nog een poeplading aan diverse sidequests en kun je ook nog eens op zoek gaan naar diverse blauwdrukken voor vette en unieke wapens. Zo kun je bijvoorbeeld een sloophamer samenvoegen met een granaat, en je krijgt een ongelooflijk tof zombieneukend wapen tot je beschikking. Of wat te denken van een golfkart met rondzwaaiende zwaarden? Er zijn een flink aantal combinaties te maken, zolang je de diverse blauwdrukken maar vindt. Een beetje door het winkelcentrum en de stad roamen, is dan ook zeer aan te raden. Een nieuwe toevoeging aan de game is de Exo-Suit. Deze vindt je op diverse plaatsen in de game die ervoor zorgen dat Frank een soort van cyborg wordt. De beste man kan ineens palen uit de grond trekken en dikke skullcrushende knallen uitdelen, waar menig zombie bang van zou moeten worden.
Wat ben je lelijk van dichtbij…
Dead Rising 4 kent in ieder geval genoeg geweldadig vermaak voor de gemiddelde sadist. De zombie lichaamsdelen vliegen je om de oren, en de game biedt ongelooflijk leuk, maar plat vermaak. Er zijn een oneindig veel manieren om de ondoden opnieuw van hun leven te beroven en dat maakt de game heel lang speelbaar. Toch kent Dead Rising 4 wel een aantal keerzijdes. Omdat de game zo oppervlakkig is opgezet, kan de gemiddelde gamer de uitdaging nogal eens missen waardoor ze uiteindelijk toch liever een andere game gaan spelen. Een andere keerzijde is het grafische aspect van de game. Ondanks dat Dead Rising 4 er niet verkeerd uit ziet, is de game ook niet echt van deze tijd. De game kent de nodige karteltjes, de personages lijken te komen uit de vorige generatie en zien er niet zo gelikt uit, de texturen die de game kent zijn ook nogal ongedetailleerd en lelijk te noemen en zo zijn er nog wat dingetjes. Daarnaast blijft het wel knap dat de game zoveel zombies tegelijkertijd op je beeldscherm weet te toveren en zien de animaties er wel ongelooflijk goed uit, maar wij verwende krengen willen steeds meer, meer en nog MEEEEEER… Toch?
Naast het verhaal en de open wereld waar we menig zombie af mogen slachten, is er ook nog iets wat op een multiplayer-modus moet lijken. Helaas is er geen mogelijkheid om samen met een vriend door het verhaal te gaan in co-op, maar kun je toch samen strijden en proberen te overleven in verschillende losse scenario’s. Het is op zich een aardig iets, maar ook niet meer dan dat.
Conclusie
Dead Rising is een game waar je ontzettend veel lol mee kunt beleven en het is een soort van snack, welke je met liefde zo nu en dan in je console zal schuiven. Vanwege dat de game nogal oppervlakkig aanvoelt, voel je jezelf ook genoodzaakt om de game zo nu en dan te staken en iets anders te spelen. De platte humor, de magische kerstsfeer en de domme lol die je kunt hebben met deze game, zorgen er voor dat de game zeker niet telleur zal stellen. Maar om het een must-buy te noemen, gaat me ook iets te ver. Verwacht gewoon een degelijke zombieslasher met een uitbundig ludiek verhaal, matige graphics en een shitload aan zombie dodende opties!
