Vorig jaar werd Crime Boss: Rockay City vol bombarie aangekondigd tijdens de The Game Awards. Hoewel de beelden er tof uitzagen kon niemand echt erachter komen wat voor soort game het werkelijk moest worden. Door de jaren ’90-setting voelde het alsof ze de sfeer van Grand Theft Auto: Vice City wilde nabootsen, maar dan met een cast van bekende actiesterren (die al ver over hun hoogtepunt heen waren) zoals Chuck Norris en Michael Madsen. We kregen dan ook spectaculaire first-person shooter actie te zien en indrukwekkende tussenfilmpjes die duidelijk de in-game graphics lieten zien. Toch wisten we nog steeds niet wat het allemaal moest worden. Toen de game eenmaal op de PC verscheen werd het al snel duidelijk, en de reacties waren niet bepaald positief te noemen. Nu zijn we een aantal maanden verder en is Crime Boss: Rockay City ondertussen ook verschenen op moderne consoles. Ik zal gelijk met deur in huis vallen door te zeggen dat de tijd die besteed is aan het overzetten van de game naar PlayStation 5 en Xbox Series X | S de zaken er niet bepaald beter op hebben gemaakt…
In Crime Boss: Rockay City neem je de rol aan van Travis Baker (gespeeld door Michael Madsen), een drugsdealer die op zoek is naar succes en naar Rockay City is verhuisd om dit te vinden. Nadat de grote misdaadbaas van de stad en zijn aanhang omkomen bij een grote explosie ontstaat er een machtsvacuüm, en Baker wil die leegte graag opvullen. Om dat te doen heeft hij een crew nodig en flink wat geld nodig om de verschillende bendes van de stad te verslaan totdat hij de laatste is die overblijft en plaats kan nemen op de misdaad troon van Rockay City.
Cliché cliché
Qua verhaal doet de game wat het moet doen, maar het pakt wel de nodige clichés op die we al eerder hebben gezien in andere games. Het doet dan ook niet veel om zich te onderscheiden van bijvoorbeeld Grand Theft Auto en andere bekende games, en dat is opzich niet eens zou erg, aangezien dit soort games geen grote, uitgestrekte epische verhalen nodig hebben om de zaken vooruit te helpen. Toch vliegt het verhaal alle kanten op, en lijkt het of men bij de ontwikkeling van Crime Boss niet echt wisten welke kant ze erop mee wilde gaan. Sommige scènes proberen juist serieus te zijn, terwijl andere juist geestig willen overkomen waarbij je het gevoel krijgt dat ze een parodie proberen te zijn op andere misdaadgerelateerde games en films.
Over het algeheel houden de scènes binnen het verhaal nauwelijks verband met elkaar. Het grote budget van de game is denk ik naar de grote sterren gegaan in plaats van het verhaal, maar doordoor voelt het allemaal niet echt geloofwaardig aan. Het is leuk om de gezichten en stemmen van Michael Madsen, Kim Basinger, Damion Poitier, Danny Trejo, Danny Glover, Michael Rooker, Vanilla Ice en Chuck Norris te zien en te horen, maar uiteindelijk slaat het hele verhaal en de diverse gebeurtenissen en dialogen helemaal nergens op en dat is best jammer te noemen.
Lekker heisten!
Van het verhaal moet Crime Boss: Rockay City het dus niet hebben, maar wellicht weet de gameplay toch wat leuks te brengen? De game kent in ieder geval drie modi, waarbij de campagnemodus de meeste aandacht krijgt en is ook opgesplitst in diverse modi, zoals Heists (overvallen), Territory Takeovers en Defenses. Je begint met een grote overzicht map die laat zien aan welke missies je kunt deelnemen op basis van waar je je bevindt in het verhaal, en deze missies kunnen in een paar verschillende typen worden onderverdeeld. We hebben hier dus niet te maken met één grote open wereld, maar juist met diverse missies. In grote lijnen lijkt de gameplay van Crime Boss: Rockay City dan ook op die van de PAYDAY-franchise, en kent het ook wat elementen die we terug vinden in de GTA-serie.
De overvallen kunnen variëren in omvang en complexiteit. Sommige zijn eenvoudig, zoals naar een garage gaan om het geld op te halen, terwijl andere juist wat uitgebreider zijn, zoals het inbreken en beroven van een bank of juwelierszaak. Hierbij is het zaak dat je goed weet hoe je bijvoorbeeld kluizen kunt kraken en burgers en bewakers onder controle krijgt en vastbindt voordat ze alarm slaan. Je kunt een stealth-aanpak kiezen of juist als een Rambo alles en iedereen neerschieten, maar deze missies vallen onder een strikte timer. Laat je de timer aflopen dan zal de politie langskomen om je het leven zuur te maken. Net als Grand Theft Auto kent Crime Boss: Rockay City een sterrensysteem dat groter wordt naarmate je meer herrie schopt, totdat de politie wapens van militaire kwaliteit binnenbrengt om je neer te halen. Wat je aanpak ook is, het doel is uiteindelijk om zoveel mogelijk loot te pakken die je in je vluchtbusje dumpt om daarna veilig weg te rijden met je buit.
Het andere type missie dat je uitvoert is het overnemen of verdedigen van territorium. In beide gevallen speelt de game als een soort standaardmatch die je kent uit bijvoorbeeld Battlefield, waarbij het totaal aantal vijandelijke troepen bij elke kill zal verminderen. Als je een bepaalde punt hebt bereikt, zal een bendeleider en wat handlangers verschijnen. Schiet ze allemaal neer en je hebt gewonnen. In tegenstelling tot de overvallen kennen deze geen tijdslimiet, maar je zult merken dat de gebieden zo klein zijn dat missies van dit type slechts een paar minuten zullen duren.
Vanwege de aard van het verhaal heb je ook missies die zich buiten Rockay City en in het verleden afspelen. In een van die missies zal je een arctische basis moeten infiltreren. Een andere missie neemt je terug naar de Vietnamoorlog waar je een eigen peloton moet leiden. Het zijn zo nu en dan vreemde flashbacks, maar ze zijn wel een welkome afwisseling en vertellen toch net iets meer backstory.
It’s all about the money
In Crime Boss: Rockay City draait alles om geld, en dit doe je dus door succesvolle overvallen te voltooien en het overnemen van gebieden. Geld is van cruciaal belang voor het upgraden van je crew, of het nu gaat om het rekruteren van nieuwe leden, het kopen en upgraden van wapens of om je criminele imperium draaiende te houden. Als het gaat om het voltooien van de missie, kun je beslissen of je met het absolute minimum aan loot vertrekt om enig succes te hebben, of juist hebzuchtig bent en een plek volledig te beroven van alles wat er ligt met alle risico’s van dien. Als een missie mislukt, gaat het spel verder en verlies geld. Daarnaast zullen er andere missies verschijnen waardoor er aftakkingen zullen ontstaan in de structuur van de game. Het is een interessant mechanisme, omdat het de verwachte cyclus doorbreekt van het moeten uitvoeren van de perfecte missie om vooruitgang te boeken in de game.
Crime Boss: Rockay City maakt ook gebruik van een aantal roguelike-elementen. Missies kennen bepaalde objectives die bij elke run willekeurig worden bepaald. Missies worden bovendien per dag willekeurig verdeeld, dus als je de campaign-mode opnieuw speelt, zal je nooit twee keer dezelfde route afleggen. Als een van je crewleden het loodje legt verlies je hun buffs; dit gebeurt niet met Baker als hij sterft. Het is niet bepaald de beste uitvoering, maar het doet zijn best om de gameplay wat op te fleuren.
Falende dingen
Hoewel Crime Boss: Rockay City een aardige game is, weten bepaalde elementen toch wel de plezier uit het spel te halen. Zo zijn er een aantal missies waarbij je stealthy te werk moet gaan, maar vrijwel alles wat je doet verbreekt dit mechanisme. Als je bijvoorbeeld in stilte een camera kapot maakt, zal je gelijk ontdekt worden. Probeer je geruisloos een vijand van achteren neer te halen, dan is er bijna altijd wel een getuige die je ziet. Word je opgemerkt door één persoon, dan weet iedereen in de omgeving al gelijk waar je bent. Daarnaast is de actie ook niet heel goed te noemen. Als je gunblazing ergens naar binnen storm, voelen de vuurgevechten namelijk niet echt bevredigend aan, en de vijanden stromen van alle kanten naar binnen waardoor het ook te chaotisch aanvoelt en de moeilijkheidsgraad ineens een stuk hoger is. Soms kan het ook zijn dat je zomaar sterft omdat er een golf vijanden ineens van achteren je aan komt vallen. Je AI-teamgenoten zijn prima als het op schieten aankomt, maar als het gaat om plunderen moet je ze constant opdracht geven om mee te helpen, want anders gaan ze gewoon zitten niksen.
Naast de verhalende modus kent Crime Boss: Rockay City nog twee andere modi die redelijk op elkaar lijken. Deze zijn eigenlijk bedoeld voor multiplayer, maar ze kunnen ook solo worden gespeeld, waarbij je vergezeld wordt door bots. In de Crime Time-mode kun je losstaande heists spelen, terwijl je in de Urban Legends-mode overvallen kunt uitvoeren die als mini-campagnes met elkaar verbonden zijn. Online werkt de game ook naar behoren, en het schiet met een aantal vrienden dan ook best lekker weg. Dit alles is daarnaast best uitdagend te noemen, maar het jammere is dat vrijwel elke heist in deze twee modi een missie is die je al hebt gespeeld in de campaign. Je hoeft dus ook geen nieuwe content of maps te verwachten in zowel Crime Time als Urban Legends, en dat is eigenlijk ook best jammer. Een versus-mode of Cops & Robbers was ook nog wel een leuke toevoeging geweest, maar helaas ontbreekt dit in de game en daardoor voelt de content nogal karig aan.
Gelikt maar ook weer niet…
Op grafisch vlak kan de game behoorlijk indrukwekkend zijn. De tussenfilmpjes zien er gelikt uit en de gelijkenissen van de bekende acteurs is ook goed te zien, net als hun lipsynchronisatie en de animatie van de gezichten. De omgevingen zien er ook prima uit, en voornamelijk sfeervol als het donker is met de diverse bloom-effecten in de neon-lichten. Het is dan wel jammer dat tijdens de vuurgevechten bijna alle vijanden klonen van elkaar zijn, en hoewel je dat van de politie zou verwachten, overkomt het ook de verschillende vijandelijke bendeleden. Technisch is de game ook goed in orde, deze draait namelijk op een stabiele 60fps. Hoewel de Xbos Series X | S en PlayStation 5-versie zowel een kwaliteits- als een prestatiemodus kent, zijn de verschillen wel verwaarloosbaar te noemen.
Qua audio gaat de game alle kenten op, en dat komt ook wel vanwege het inspiratieloze verhaal. Daarnaast lijkt slechts de helft van de cast te proberen de dialogen te laten werken. Enkele van de meer doorgewinterde acteurs zoals Michael Rooker, Michael Madsen en Damion Poitier. Vanilla Ice doen het allemaal best redelijk, terwijl Kim Basinger en Danny Glover het zelfs best goed doen qua voice-acting. Chuck Norris is daarentegen vreselijk te noemen, en dit komt omdat hij nooit veel emotie aan zijn “lines” lijkt te geven of aandacht schenkt aan hoe bepaalde dialogen in een normaal gesprek moeten worden uitgesproken. De ondersteunende cast aan voice-actors zorgen voor de grootste rotzooi, omdat ze zo hard overdrijven en slechte accenten gebruiken om een poging te doen om het script te laten werken dat het gewoon lachwekkend is. Daarnaast zijn de geluidseffecten ook over de hele linie best zwak te noemen, en de impact van een geweer of pistool komt ook niet echt aan naar mijn mening. Het enige sterke punt op dit gebied is de soundtrack, welke een toffe selectie aan bekende nummers kent uit de jaren ’90 en de sfeer van de game goed weet te versterken.
Conclusie
Crime Boss: Rockay City is over het algemeen een aardige game, waarmee je best wel wat plezier kunt hebben. Het idee om diverse gameplay stijlen met elkaar te combineren is best leuk uitgevoerd maar wordt overschaduwd door een aantal storende zaken, zoals het falende stealth-systeem. Hoewel er flink wat bekende sterren zitten in de game, is het verhaal erg matig te noemen, en hierdoor wordt de ervaring er zeker niet beter. Hopelijk weten de ontwikkelaars de game in de toekomst nog te voorzien van een aantal goede updates en content uitbreidingen, want Crime Boss: Rockay City heeft wel het potentieel om uit te groeien tot een leuke co-op shooter. Tot nu toe is het niet meer of minder dan een ruwe diamant, en lijkt het mij een beter idee om te wachten op PAYDAY 3.
