Command & Conquer was een reeks strategische PC-games die het genre vrijwel hebben gedefinieerd. De eerste game, Command & Conquer: Tiberian Dawn, is ontwikkeld door Westwood Studios en uitgebracht in 1995. Deze werd op de voet gevolgd door Red Alert, dat zich in een ander universum afspeelt maar op dezelfde engine draaide en veel van dezelfde gameplay mechanics gebruikte. Deze spellen waren in de jaren ‘90 ongelooflijk vernieuwend en kende dan ook een grote schare fans. Nu mogen we aan de slag met de remaster van beide games en is het tijd om te kijken of deze de tand des tijds goed hebben doorstaan.
Ik kan het me nog goed herinneren dat ik in 1995, als 13-jarig brugklassertje, voor het eerst in aanraking kwam met Command & Conquer. Als gamer was het natuurlijk een hele andere tijd dan wat het nu is, en ik wist nog goed dat ik een review las van de game in een welbekende Nederlands blad. Ik moest die game hebben, en ging samen met mijn ouders naar de plaatselijke CD-shop om daar die grote doos te kopen. Ik slingerde mijn Pentium MMX PC met 133Mhz en 4MB RAM aan, propte de CD-rom in de lade en voerde de installatie commando’s in voor de game. Bij het installeren werd ik al snel verrast door de grafische interface die je op je scherm kreeg. De Electronic Video Agent (E.V.A.) zou mij wel even helpen met het installeren van de game en ik stond met mijn bek vol tanden te kijken naar het prachtige installatie procedure van de game. Ik was al onder de indruk zonder dat ik iets gespeeld had… Toen de game eenmaal geïnstalleerd was mocht ik dan aan de slag en man wat was ik verslaafd aan deze game. Command & Conquer was een unieke ervaring die ik nog niet eerder had meegemaakt, en naarmate ik handiger werd met computers ging ik samen met vrienden via een netwerkje de game lokaal tegen elkaar spelen. Wat waren dat toch mooie tijden!
Welcome back commander!
Het is nu 25 jaar later, en in het afgelopen decennium heb ik niet alleen de ontwikkeling van Command & Conquer tot stilstand zien komen, maar ook die van het RTS-genre in het geheel. Je zou bijna zeggen dat EA met deze release wil testen of een remaster van de originele Command & Conquer-games smaakt naar meer. Mocht het een succes worden dat er zomaar een compleet nieuw deel in de serie gaat komen… Maar ik zie deze remaster voornamelijk als een eerbetoon aan een franchise die nog steeds door een shitload aan mensen een warm hart wordt toegedragen. Gelukkig is Command & Conquer Remastered ontwikkeld door de originele lead producer Jim Vessella en een aantal ex-Westwood-medewerkers in samenwerking met ontwikkelaar Petroglyph Games. Het eindresultaat is iets geworden waar menig nostalgisch hart sneller van gaat kloppen.
Het concept van Command & Conquer is vrij eenvoudig. Je hebt de keuze om de campaignmode te spelen, waarin je een verhaal volgt welke is verweven tussen een groot aantal missies. Ook kun je genieten van de ouderwetse Skirmish mode die je tegen de AI of online met andere spelers kunt spelen. Het doel is om een basis op te bouwen met diverse structuren, grondstoffen te vergaren en zodoende infanterie- en voertuigeenheden te trainen om de oppositie te vernietigen.
Kippenvel
De Remastered-collectie bevat zowel Command & Conquer: Tiberian Dawn als Red Alert. Ook zijn er drie uitbreidingspakketten inbegrepen, namelijk The Covert Operations voor Tiberian Dawn en Counterstrike en Aftermath voor Red Alert. EA en Petroglyph Games hebben flink wat tijd en moeite in de game gestopt en dat is te merken. Visueel heeft de game een flinke upgrade gekregen en kunnen we de game in een heldere 4K resolutie spelen. Daarnaast bevat de de game een geremasterde soundtrack en enkele gameplay verbeteringen.
De remaster blijft het origineel erg trouw. Dat merk je al bij het opstarten van beide titels, want je ziet de oude E.V.A. installatie voorbij komen die op een eigentijdse wijze ontzettend tof is uitgevoerd en ervoor zorgt dat de pixel-graphics en het geluid van de game op een speelse wijze een upgrade krijgen. Ik kreeg hier stiekem zelfs een beetje kippenvel van, aangezien deze zogenaamde installatie zorgde voor de nodige nostalgische gevoelens en deze deed mij echt terug denken aan de tijd dat ik als brugpieper voor het eerst deze game speelde.
Rammen op de spatiebalk!
Een van de functies die aan deze collectie van games is toegevoegd is het eenvoudig wisselen tussen graphics. Met slechts een druk op de spatiebalk kun je wisselen tussen de 4K en de jaren ’90 graphics. Dit is vernuftig gedaan, en ik heb ook zeker een aantal keren op mijn spatiebalk zitten rammen om de daadwerkelijke verschillen te zien. De remaster blijft een plat overzicht houden en is nog steeds volledig 2D, maar dat is ook zeker niet erg want het zorgt voor een bepaalde retro charme. Je kunt nu wel in- en uitzoomen op het speelveld en hierdoor krijg je flink meer overzicht. De sprites van voertuigen, infanterie en de gebouwen zijn ontzettend mooi geremasterd, zitten vol detail en zien er kristalhelder uit. Het is dan ook zeker aan te raden om gebruik te maken van de spatiebalk, om werkelijk te zien hoe goed EA en Petroglyph Games hun best hebben gedaan.
De Command & Conquer reeks stond ook bekend om zijn verhaalvertelling door middel van Full Motion Video’s (FMV). Deze keren uiteraard terug in deze remaster en ook deze kennen een kleine verbetering door AI-opschaling. De kwaliteit van de video’s zijn misschien niet baanbrekend goed te noemen, maar het ziet er zeker niet slecht uit. De andere kleine CGI clips die Westwood Studios had gemaakt, zien er daarentegen wel verschrikkelijk uit, maar ik zou ze niet anders willen hebben. Reden waarom de video’s niet optimaal zijn geremastered is dat alle originele video’s verloren zijn gegaan in de jaren. Daarom moest Petroglyph dus een andere oplossing bedenken om dit op te lossen. Ondanks dat dit niet helemaal gelukt is heeft het team fantastisch werk geleverd. Je kunt al deze en veel andere behind-the-scenes aspecten ook zien in de bonusgalery van de game wat zorgt voor een leuk stukje fanservice.
Verhaaltjes
De hoofdverhaallijn voor Command & Conquer: Tiberian Dawn begint in de jaren negentig met een meteorietcrash nabij de rivier de Tiber in Italië. Door deze crash komt er een buitenaardse stof vrij die wetenschappers vernoemen naar de rivier, Tiberium. Deze mysterieuze stof is in staat metalen uit de grond te absorberen en te kristalliseren en de omgeving te terraformeren.
In Tiberium Dawn nemen twee partijen het tegen elkaar op, namelijk de GDI en NOD. The Brotherhood of Nod is een oude sekte die een dergelijke gebeurtenis voorspelde en onmiddellijk begon te investeren in extractieprocessen. NOD controleerde uiteindelijk bijna de helft van het Tiberium en begon talloze terroristische campagnes om voet aan de grond te krijgen in verschillende landen. Het Global Defense Initiative (GDI) is opgericht door de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties om de cultus op alle fronten te bestrijden. In de campaignmode kun je dus kiezen of je als GDI of NOD wilt spelen om zo diverse missies te voltooien en verder te komen in het verhaal.
Red Alert verschilt qua gameplay niet heel veel van Tiberium Dawn, maar speelt zich wel af in een alternatieve geschiedenis, uitgaand van het idee dat zo de Tweede Wereldoorlog ongedaan gemaakt wordt. In het introfilmpje is te zien hoe een geleerde in 1946 terugreist in de tijd om in 1924 Adolf Hitler uit de tijdlijn te verwijderen. De intentie om de vernielingen en bloedbaden van de Tweede Wereldoorlog te voorkomen draait echter uit op een fiasco. De Sovjet-Unie bestaat nog steeds als een supermacht. Als Stalin in 1953 (in werkelijkheid het jaar van zijn dood) vreemde dromen krijgt ziet hij dit als een visioen van de Europese lotsbestemming: heel Europa moet van de corrupte regeringen bevrijd worden. Europa wordt binnengevallen door de Russen en de bedreigde landen verenigen zich in een grote alliantie.
Vergelijkbaar maar toch verschillend
De gameplay van beide games is op veel manieren vergelijkbaar, maar de ervaring voor beide is toch heel verschillend. Terugkerend naar het midden van de jaren negentig, waar RTS-games op de voorgrond stonden, is het verbazingwekkend om te zien hoe goed deze twee games standhouden met of zonder de 4K-graphics. Door de kleine verbeteringen in de gameplay, voelt het oude toch een stuk minder oud aan. Zo zijn de side-bars vernieuwd zodat je niet meer hoeft te scrollen om bij de eenheid of gebouw te komen die je wilt produceren. Ook is het nu mogelijk om meer units in een keer te produceren en zijn er diverse hotkeys ingesteld (welke je zelf ook in kan stellen in de opties).
De muziek van Command & Conquer blijft ook geweldig, en heeft in deze collectie dan ook een remaster gekregen. Een van de meest iconische deuntjes is wellicht Hell March uit Red Alert. Dit nummer zorgde voor de nodige koude rillingen over mijn ruggengraat, net zoals de eerste keer dat ik het nummer 24 jaar geleden hoorde toen ik de game voor het eerst speelde. Dankzij de in-game jukebox kun je nu alle nummers uit de game afspelen en terug luisteren wanneer jij dit wilt. Daarnaast kent de game ook een aantal gloednieuwe nummers van Frank Klepacki en de Tiberian Sons.
The downside
Ondanks de lofzang voor deze collectie is de game niet helemaal perfect. RTS-games (inclusief recentere Command & Conquer-games) hebben tal van extra functies en gameplay mechanics toegevoegd die hier niet aanwezig zijn, en dat is op bepaalde punten wel te merken. Zo is de AI nog steeds aardig dom te noemen en is er geen enkele mogelijkheid om patrouilles in te stellen. Daarnaast is de pathfinding van units nog steeds verschrikkelijk, en kan het zomaar zijn dat jouw units zich verspreiden over de map als ze naar een bepaald punt moeten lopen of rijden.
Liefde voor de fanbase!
RTS-games zijn erg gevoelig als het gaat om hun fanbase, helemaal als het gaat om oudere klassieke games in het genre. De die-hard community zijn dan ook erg kieskeurig over veranderingen in hun favoriete games, en Command & Conquer is dan ook geen uitzondering. Blizzard heeft het onlangs namelijk helemaal vernaggeld met het uitbrengen van Warcraft 3: Reforged en dat was ook te merken in de reactie van de fans. Na te hebben gezien wat er met Warcraft 3 was gebeurd, voelde het team van Command & Conquer zich dan ook genoodzaakt om de community te betrekken bij alle verbeteringen die werden doorgevoerd in de game en dat is ook te merken als je aan het spelen bent. Zo is er volledige mod-ondersteuning toegevoegd in de game, en heeft EA de broncode vrijgegeven. Dit zou de deuren moeten openen voor de community om ons te overladen met eigen gecreëerde content voor de game, waardoor beide games alleen maar langer speelbaar blijft. Een hele goede zet van EA en Petroglyph Games, waarvoor hulde!
Conclusie
Command & Conquer Remastered Collection is, simpel gezegd, een geweldige game geworden voor het schamele bedrag van 20 euro. Voor dat geld krijg je twee legendarische RTS-games die meesterlijk zijn geremastered. Het ziet er geweldig uit, het speelt fantastisch en het zorgt voor een overweldigend nostalgisch gevoel. De game heeft zo zijn eigen kleine problemen, zoals de ietwat gekke pathfinding en de domme AI, maar hier kun je zeker mee leven. Over het algemeen is dit de beste remaster die ik de afgelopen tijd heb mogen spelen en ik raad deze dan ook ten volste aan om te spelen.
