Space combat-games waren in de jaren ’90 een veelvoorkomend genre, welke ook aardig wat klassiekertjes heeft opgeleverd. Denk hierbij aan bijvoorbeeld de Wing Commander, X-Wing en Descent-games, maar ook bedrijven zoals Nintendo pikte een graantje mee met de game Starwing. Space combat was voornamelijk een genre wat zijn heil zocht op de PC, maar in de begin jaren 2000 zagen we dit genre langzamerhand verdwijnen en verdween ook de interesse bij veel gamers. Zo nu en dan duikt er dan toch weer een game op, zoals het onlangs verschenen Chorus. Hierin wordt het oude genre weer nieuw leven ingeblazen en gecombineerd met een vrij te verkennen universum, maar of het ook leuk is om te spelen lees je in deze review.
Chorus volgt het verhaal van Nara, een superkrachtige gevechtspilote die in een verleden deel uitmaakte van een gevaarlijke sekte genaamd The Circle. Nadat ze overgelopen is naar een verzetsgroep, stapt Nara in haar ruimteschip dat bekend staat als Forsaken om het hiermee op te nemen tegen The Circle. Hoewel het overkoepelend verhaal niet echt heel bijzonder is, weet het wel de juiste toon te raken. Naarmate je verder komt in de game, kom je de nodige cliche’s tegen en kan het verhaal ook net iets te verwarrend worden. Gelukkig weet Chorus je mee te nemen in een indrukwekkend avontuur waar je van het ene open wereldgebied naar het andere zal reizen, vechtend tegen The Circle om de onschuldigen te beschermen en zo te proberen om de gruweldaden uit haar verleden goed te maken.
Do a barrel-roll
Een space combat-game staat of valt bij zijn dogfights, en Chorus is in dit opzicht best uitzonderlijk te noemen. De gevechten in de gane zijn dan ook absoluut van geweldig kwaliteit, waarbij je een uitstekende mate van controle hebt over je schip, Forsaken, terwijl je loopings en barrel-rolls doet om de overhand te krijgen op The Circle of andere vijanden zoals ruimtepiraten. Er zijn ook grotere ruimteschepen om te verslaan die een meer tactische benadering vereisen. Denk hierbij aan het vernietigen van reactorkernen om zo een schild te vernietigen. Daarnaast kent Chorus ook indrukwekkende eindbazen, wat enorme vijanden zijn die je stukje bij beetje uitschakeld om zo tot een bevredigende climax tekomen.
Genoeg te beleven
In Chorus heb je diverse stelsel die je kunt bezoeken, en die elk hun eigen open structuur kennen. Je kunt het hoofdverhaal volgen, maar het is ook mogelijk om diverse zijmissies aan te nemen. Het hoofdverhaal is best intrigerend om te volgen, maar de zijmissies verschillen nogal van kwaliteit en worden op den duur nogal repetitief. Alsnog zijn dit wel leuke uitstapjes om te doen, en het is altijd even fijn om af te wijken van het gebaande pad die een ontwikkelaar heeft opgezet. Al met al is er genoeg te beleven en te verkennen in Chorus, en zullen space combat liefhebbers zichzelf hier uren mee kunnen vermaken. Het is echter jammer dat de side-quests en kleine plots niet overeenkomen met het hoofdverhaal van Chorus , en dat haalt je zo nu en dan wel uit de beleving van de game.
Hoewel je ruimteschip is uitgerust met toffe wapens, kent Nara zelf ook wat speciale vaardigheden die haar helpen in de diverse gevechten. Zo krijg je in de loop van het spel Rites, wat in wezen krachten zijn zoals een soort EMP die vijandelijke schilden kan neerhalen of een soort ruimtelijke sprong waarmee je op sneaky wijze vijandelijke schepen kunt verrassen. Daarnaast beschikt Nara ook over Masteries, die op een meer traditionele manier worden verkregen. Zo kun je door het neerschieten van een bepaald aantal vijanden met een bepaald wapen een boost krijgen die je helpt tijdens de game.
Emotioneel gewicht
Naast deze vaardigheden is het ook mogelijk om je ruimteschip te voorzien van diverse upgrades. Dit varieert van extra schilden, een snelheidsboosts of cooldown-bonussen voor je wapens. Het creëren van een goede balans is een must dus het is dan ook belangrijk om je wapenuitrusting goed aan te passen. De Forsaken kan vervolgens wisselen tussen zijn wapentypes, afhankelijk van je behoeftes, waarbij bepaalde wapens het beste werken op specifieke vijandelijke schepen. Hoewel je dus als een malle alles om je heen kunt slopen, is het dus aan te raden om een beetje tactiek toe te passen waardoor alles net wat makkelijker wordt.
De Forsaken is trouwens niet zomaar een ruimteschip, want deze probeert een emotioneel gewicht aan de game te geven. Het norse ruimtevaartuig is namelijk ongelukkig omdat het jarenlang in een asteroïde is achtergelaten totdat Nara besloot terug te vechten tegen The Circle. De relatie tussen Nara en Forsaken is best interessant te noemen, en levert bijzondere conversaties op.
Space whisperer
Er zit daarnaast nog een dieper emotioneel gewicht achter Chorus dat werkelijk voelbaar is. Nara hoort namelijk een soort van twijfelachtig gefluister, wat mij erg deed denken aan Hellblade: Senua’s Sacrifice. Nara worstelt namelijk met de schuld van haar daden voordat ze The Circle verliet, en dit achtervolgt haar steeds in het verhaal van de game. Zij is dan ook vastbesloten om het juiste te doen, zelfs als er geen verlossing kan worden gevonden. Dit zorgt ervoor dat je meer inzicht krijgt in deze nogal meeslepende gamewereld, die meer aansluit bij een soort ruimte-soap dan de realistische toekomst van sommige andere space games.
Conclusie
Over het algemeen is Chorus een heerlijke ervaring. De gameplay is boeiend te noemen, de gevechten zijn leuk en brengen genoeg voldoening en de diverse spelwerelden zijn gevarieerde en erg kleurrijk. Chorus is gewoon een plaatje om naar te kijken, of je nu wel of niet van space combat-games houdt. Het verhaal is in de eerste instantie niet zo heel boeiend, maar de manier waarop het gebracht wordt is heel goed gedaan. Met Chorus haal je in ieder geval een ambitieuze en spectaculaire space combat-game in huis, waarmee je jezelf uren kunt vermaken!
