Soms vergeet je hoe ver games in een relatief korte tijd zijn gekomen. De afgelopen twintig jaar zijn we zo verwend door hoe games eruit zien en hoe ze spelen, waardoor oudere games vaak vergeten worden. De afgelopen jaren zijn we namelijk voorzien door een heleboel pareltjes, waarvan een nieuwe generatie gamers wellicht nog nooit gehoort hebben. Toch is het belangrijk dat dit soort games bewaard blijven, aangezien deze een grote rol spelen in de geschiedenis van games. Beyond Good & Evil is een van die games die in dit rijtje thuis past, en Ubisoft heeft de game onlangs dan ook opnieuw uitgebracht om nieuwere gamers kennis te laten maken met deze prachtige en ontroerende titel.
Laat ik even benadrukken dat Beyond Good & Evil: 20th Anniversary Edition geen remake is. Dit is een remaster welke heel dicht bij het origineel blijft. In de game speel je als Jade, een dappere jonge fotojournaliste/weeshuismanager op de planeet Hillys. Hillys wordt aangevallen door de kwaadaardige DomZ en Jade wordt gerekruteerd door de verzetsgroep Iris om de planeet veilig te houden. Iris gelooft dat de militaristische dictators The Alpha Section betrokken zijn bij een recente reeks verdwijningen en vraagt Jade om bewijs te vinden. Om dit doel te bereiken infiltreert Jade de faciliteiten van Alpha Section met haar trouwe vechtstaf en camera om deze samenzwering te onthullen.
De game is qua gameplay behoorlijk trouw gebleven aan het origineel, maar toch zijn er een aantal veranderingen doorgevoerd. De meest voor de hand liggende is de hogere resolutie, welke ervoor zorgt dat alles er veel scherper en duidelijker uitziet dan ooit tevoren, terwijl het de tekenfilmachtige sfeer weet te versterken. Het is zeker niet op hetzelfde niveau als andere remasters, zoals die van The Last of Us, maar het weet wel zijn ding te doen. Daarnaast kent deze jubileum editie een paar nieuwe cosmetics en een nieuwe sidequest waarin je meer van Jade’s achtergrondverhaal kunt ontdekken. De veranderingen zijn echter vooral cosmetisch. De nieuwe sidequest is een leuke toevoeging, maar toch had ik graag meer andere veranderingen gezien, zoals de AI in de game.
Artificial Intelligence heeft de afgelopen twintig jaar een lange weg afgelegd. Het is dan ook teleurstellend dat de vijandelijke AI behoorlijk basic is in deze game, al had ik ook niet verwacht dat dit zwaar aangepast zou zijn in deze remaster. De diverse vijanden zijn dan ook behoorlijk dom, en aangezien Beyond Good & Evil voornamelijk een stealth-game is, werkt dit dus goed. Toch is het raar om bewakers te zien die ineens hun zoekactie staken als Jade in een gat duikt en dus verdwijnt uit hun gezichtsveld. Ook de intelligentie van je bondgenoten is behoorlijk ondermaats, en deze lopen nogal eens vast in diverse objecten in de spelwereld.
De combat is ook relatief eenvoudig te noemen. Door gebruik te maken van één knop voer je een basisaanval uit, houdt deze ingedrukt voor een charge-aanval, druk op een andere knop om je bondgenoot te bevelen aan te vallen en dat was het wel een beetje. Ook kent de game bepaalde segmenten waarin je in een voertuig mag stappen, om de gameplay af te wisselen. Hoewel dit best tof is om te doen zijn deze segmenten ook aardig frustrerend. Meer dan eens merkte ik dat mijn trackinglasers zich vastlegden op juist vriendelijke vaartuigen in plaats van die van de vijand, waardoor ik meermaals een missie opnieuw moest beginnen.
Misschien wel de meest gedateerde gameplay-element is de verzamel-sidequest. De game is verdeeld in vijf hoofdmissies en tussen deze missies zal je je hovercraft moeten upgraden. Hiervoor heb je parels nodig en je hebt er meer dan 70 nodig om de game te voltooien. Na een tijdje voelde dit tot op zekere hoogte als een soort geforceerde opvulling. Ja, uiteraard heb ik genoten van veel van de minigames en de mini-dungeons die de game kent, en waar deze parels verborgen waren. Maar gezien het feit dat het bijna allemaal verplicht was om te voltooien, denk ik dat Ubisoft toch wel wat kleine veranderingen had mogen toevoegen in deze opzet om het wat moderner aan te laten voelen.
De spelwereld zelf is compact en klein en het spel kan je in ongeveer 10 tot 12 uur uitspelen. Zonder het zoeken naar de verplichte parels zou het ook veel korter zijn, maar de speeltijd wordt dus een beetje geforceerd opgerekt. Zelfs iets simpels als het toevoegen van wat nieuwe fotomomenten zou het spel beter laten verlopen.
Het tempo van het spel daarentegen blijft absoluut briljant, ondanks het parels verzamelen. Het verhaal zelf beweegt zich in een rap tempo voort en tijdens missies voelt het alsof er nauwelijks een moment verspild wordt. De faciliteiten die je infiltreert zijn grotendeels lineair, maar voelen toch diep en complex aan. Ja, ze kunnen een beetje eentonig worden, maar ze zijn met oog voor detail ontworpen, met een echt gevoel van samenhang. Ze voelden als enorme 3D-puzzels waarin alles op een zeer opzettelijke manier met elkaar verbonden is.
Spelers die een meer non-lineaire benadering van stealth-gameplay verwachten zoals in Dishonored of zelfs Metal Gear Solid, zullen misschien een beetje teleurgesteld zijn in deze remaster. Als je het origineel niet kent, moet je er ook zeker open minded instappen. Veel van de tekortkomingen van de game zijn eigenlijk alleen maar echt ’tekortkomingen’ als we de game vergelijken met games uit deze moderne tijd. Toch is Beyond Good & Evil een game die een bepaalde standaard heeft gezet voor hedendaagse games, en daarom ben ik van mening dat elke serieuze en zich zelfrespecterende game deze game zeker gespeeld moet hebben.
Conclusie
Beyond Good & Evil: 20th Anniversary Edition heeft misschien niet dezelfde impact als het origineel had destijds, maar het is en blijft nog steeds een briljant spel welke de blauwdruk heeft gezet voor veel games die we tegenwoordig spelen. Zeker een aanrader als je wilt genieten van een nostalgisch avontuur met een indrukwekkend verhaal.
