Er is weinig dat nog gezegd hoeft te worden over de Bayonetta-games. Deze actiegames van Platinum Games, onder het roer Hideki Kamiya, is beschikbaar op elk denkbaar platform en was toendertijd een juweeltje van een game. Het is een spel dat zijn inspiratie haalde uit Devil May Cry, maar Bayonetta gooit er een nog belachelijker verhaal tegenaan om het zo ongelooflijk over de top te maken. Nu is het tijd dat de game naar de Nintendo Switch komt en wij kijken of de game nog steeds zo goed is, als deze al was.
Waar gaat Bayonetta nou eigenlijk over? Nou in een bijna onbegrijpelijk verhaal over veldslagen met hemelse gespuis, is de sexy bebrilde dame Bayonetta eropuit om haar geheugen te herwinnen. Dit doet ze door hordes engelen af te slachten in een strijd om het lot van de wereld. Bayonetta’s verhaal is echt ondergeschikt aan de actie, waarin we de heks aan de slag zien gaan met een diversiteit aan wapentuig (bevestigd aan alle vier haar ledematen) welke haar helpen in haar zoektocht naar het verleden. Naast haar arsenaal aan wapens maakt ze ook gebruik van een overvloed aan combo’s, waardoor we een spel krijgen waarin de gevechten (tussen waanzinnige en spetterende aanvallen en perfect getimede blocks) centraal staan. Het is een prachtig ballet van kogels en vechtpartijen en door de manier hoe dit alles gepresenteerd wordt blijven deze games een van de beste ooit gemaakt.
Ongeacht dat de games al eerder zijn verschenen op diverse platformen, biedt de switch-poort echter niet veel nieuws. Afgezien van de onberispelijke prestatie dat de game nu op een rotsvaste 60 fps draait, begint Bayonetta grafisch zijn leeftijd wel te tonen. En hoewel de game draait als een tiet, kan het vaak aardig moeilijk worden om precies te zien wat er gebeurt als de spectaculaire combo’s van het kleine scherm van je Nintendo Switch spatten.
Lesje gamedesign
De originele Bayonetta is een basis lesje in strak gamedesign, zo stilistisch en subliem is de game. Door zijn variatie aan wapens in combinatie met een steeds complexer wordend combo-systeem, was het dit hack- en slash-avontuur die ervoor zorgden dat Platinum Games in de schijnwerpers verscheen. De game is op de allerbeste manier belachelijk overdreven te noemen, maar kent de nodige finesse waardoor de game verslavend aan gaat voelen. Voor een rerelease is het ook moeilijk om bepaalde zaken te veranderen als de originele formule toch al zo sterk is. Toch kent de eerste Bayonetta hier en daar wat kleine scheurtjes aangezien de boel grafisch toch wat verouderd oogt.
Soepel, Soepeler, Soepelst
Dan is daar natuurlijk ook Bayonetta 2, welke zich niet al te lang na de gebeurtenissen van de eerste game afspeelt. Deeltje 2 straalt vanaf het begin een gevoel van vertrouwen en het houdt relatief weinig je handje vast. Alhoewel er nog steeds een kleine ruimte is voor een tutorial over het vechtsysteem (je krijgt één knop voor stoten, een andere voor trappen en een geheel andere voor je pistolen), de combinaties die je kunt maken voelen zeer soepel aan, en het geeft je flink wat ruimte om te experimenteren.
Deel 2 speelt net wat soepeler dan het origineel en de diverse combo’s schud je dan ook makkelijk uit je mouw. De diepte in de gevechten groeien naarmate je meer toevoegt aan het arsenaal van Bayonetta. Je ontgrendelt slechts een handvol alternatieve wapens gedurende de hoofdcampagne, en deze werken op manieren die je misschien niet zo snel verwacht. Aangezien je de meeste wapens aan je armen of benen kunt bevestigen, laten de verschillende combinaties een mooie indruk achter. Met lang reikende bladen op je armen, sla je misschien langzamer maar wel harder. Prop nog wat vuur en ijs kanonnen op je laarzen en dit alles kan een explosieve close quarters situatie opleveren welke je goed weet te helpen wanneer situaties beginnen te escaleren.
Intense hak sessie
Niets van dit alles voelt overweldigend bij normale snelheid, maar het krijgt een andere lading wanneer je de tijd langzamer laat gaan. Zo kun je Witch Time activeren door de aanval van een vijand te ontwijken. Hierdoor vertraagd de tijd en krijg je de mogelijkheid om een verwoestende combo te unleashen op de vijand. Visueel spectaculaire shit welke je voorgeschoteld krijgt en dit geeft je een groot gevoel van voldoening. Dit alles zou er niet toe doen zonder encounters welke echt je reflexen en moed testen. Het kapot rammen en schieten van het Hemelse gespuis is natuurlijk vermakelijk, maar niet echt uitdagend. Het wordt pas echt uitdagend tijdens de ongelooflijke boss-encounters. De schaal en intensiteit van deze gevechten zijn gewoon fokkin’ vet te noemen en zorgen ook voor de nodige uitdaging tijdens de games.
Verouderd, maar nog steeds tof!
Deze versie van Bayonetta 1 en 2 op de Nintendo Switch doen het uitstekend. Ondanks dat je op een vergrendelde resolutie van 720p speelt op zowel de handheld als de docked-modus, zien beide games er fris en fruitig uit. Ondanks dat Bayonetta 1 er wel ietwat verouderd uitziet kan ik stellen dat het geheel nog steeds behoorlijk overeind gehouden wordt door de geïnspireerde art direction die de game kent. De fictieve, Europees aanvoelende, steden worden tot leven gewekt door de pulserende actie de beide games kent. Toch is het geen titel welke je de ware kracht van de Switch laat zien. Beide games zijn al eerder verschenen op de Wii U en er is weinig grafisch verschil met deze port. Toch is er werkelijk een cruciaal ding aan de games verbeterd en dat is de stabiliteit. De game draait rotsvast op 60 FPS in de docked-modus, en dit is een prestatie waar de Wii U nog niet eens in de buurt van kwam. Beide games zijn een soepele ervaring voor onderweg of op de bank en dankzij de snellere framerate weet het om de originele releases te overtreffen.
Conclusie
Hoewel de eerste game zijn leeftijd begint te laten zien wat visuals betreft, blijft de meedogenloze actie tijdloos. Snel, hectisch en frivool leuk en overdreven. Beide Bayonetta games zijn nog steeds de moeite waard om te spelen. Bayonetta 2 verbetert echter alles; een meer gestroomlijnde, meer genuanceerde en meer verfijnde game als het eerste deel. Ook leuk zijn de Nintendo extraatjes in de vorm van diverse kostuums. Maar ongeacht alles is de Bayonetta-reeks een glorieuze masterclass in game design en blijft het de moeite waard om beide games opnieuw door te spelen op de Nintendo Switch. Een dikke aanrader dus!
