Het was slechts een kwestie van tijd voordat het populaire genre hero-shooters de consoles zou hitten, en nu is het dan eindelijk zover. Het zeer geanticipeerde Battleborn van Gearbox Games (tevens de ontwikkelaar van de geliefde Borderlands serie) is dan eindelijk hier. Omdat uitgever 2K zo lief is geweest om ons van twee exemplaren te voorzien, hebben ik (David) en Leo de kans gehad om de game uitbundig aan de kaak te stellen. Zo geschiedde de eerste duo review in Stargamers history, wat al voorspeld was door Nostradamus in zijn jongere jaren. Battleborn gaat wel een zware strijd tegemoet met de hero-shooter Overwatch van het monsterbedrijf Blizzard, die heel toevallig ergens in deze dagen gaat verschijnen. Is de strijd voor Battleborn al gestreden voordat Overwatch de shelves hit, of gaat het zijn mannetje staan? Let’s ch-ch-check it out y’all!
Wat geschreven stond in de steen der clichés (verhaal)
David: ‘Bij een verhaal dat helden betreft horen natuurlijk corny background stories, en daar is Battleborn geen uitzondering in. Er stond namelijk ooit in een steen geschreven dat er een catastrofaal event zou plaatsvinden, waarin (zo goed als) alle planeten in het universum vernietigd zullen worden. Zo blijft er één planeet genaamd Solus over, waar alle overlevende rassen naartoe gaan om hun toekomst zeker te stellen.
Al deze rassen hebben zo hun elite strijders, genaamd de Battleborn, die ze naar Solus sturen om te vechten. Op het eerst vecht elk ras tegen elkaar om hun eigen toekomst zeker te stellen, waarop ze kort daarna de handen in elkaar slaan om te vechten tegen de ware vijand, de Varelsi. Deze pipo’s blijken verantwoordelijk voor het einde van het universum, onder leiding van de verrader Rendain. Aaaand boom, zo heb je een cliché heldenverhaal in je gezicht!’
Leo: ‘Vanaf het eerste moment ik Battleborn opstartte deed het mij zoveel denken aan Borderlands. Ik bedoel, beide titels beginnen met een B en hebben beiden 3 lettergrepen. De cartooneske vibe eromheen en de manier hoe de characters worden geintroduceerd is ”all up in that Borderlands ass”. Verder niet erg ofzo. Ik hoopte stiekem dat dialogen en monologen ook wat weg zouden hebben van Borderlands. Mijn verwachtingspatroon werd bevestigd. David en ik hebben ons kostelijk vermaakt en hebben zelfs momenten gehad dat wij niet bezig waren met Battleborn, maar elkaars ”taunts” zaten te checken. Hier een paar voorbeelden van wat er zo gezegd wordt:
Isic: “Say, why the heck do we keep the shards powering security gates so damn close to the security gates they power! Ahahaha… I hate this place, and hope it burns to the ground. “
“Hi! I noticed you have a decrepit fart I want to kill aboard your ship. Bring me Kleese, and I’ll let you live!”
Kleese: “He’s lying!”
“You’re right! Everybody dies! – Bring him to me anyway. – Everybody dies! Hooray!”
“So, Kleese, what brings you to bliss? Come to help me with my algorithm? Code so infinitely complex, it’ll kick your d!ck off!
‘Dit soort humor terwijl je vijanden afslacht met je skill moves en tegelijk je kompaan David scheef ligt van het lachen maakt Battleborn een leuke game. Genoeg uitdaging, maar het neemt ontzettend veel serieuze dingen af waardoor het lekker luchtig blijft.’
Battleporn
David: ‘Ik zal even heel eerlijk met jullie zijn: ik heb de Borderlands-serie persoonlijk nog nooit aangeraakt in mijn leven. Maar maakt dat mij “less of a gamer”? Het stijltje heeft mij persoonlijk gewoon nooit zo getrokken, maar toen ik aan de slag mocht met de hands-on op het 2K-kantoor werd mijn aandacht toch oprecht geprikkeld. Grafisch is Battleborn helemaal niet zo heel oogverblindend, het cartooneske stijltje maakt het geheel echter een kunstwerk opzich. De 3D spelwereld die vlekkeloos inblend met de 2D animatie van de spaceships, wolken en gebouwen in de verte heeft wat betoverends.
Het is wel één van de heftigere titels die mijn oogballen hebben mogen aanschouwen qua kleuren en ‘vuurwerk’. Zelfs als je geen last hebt van epilepsie, kan deze game je laten schuimbekken. Je zal te maken krijgen met een hoop lasers, explosies, geweerschoten, raketten, lasers, explosies en explosies. Sjesun, soms gebeurt er zoveel in beeld dat ik mijn vijanden gewoon uit het zicht verlies of dat ik niet eens meer oog heb voor mijn healthbar of teammates. Voordat je erg in hebt zit je in een massale groepsverkrachting en lig je te kronkelen in een hoekje van de map, wachtend op een revive. Los van dat het er allemaal spectaculair uitziet, vind ik het niet erg praktisch. Tenzij je down bent met rape, which I’m not.’
Leo: ‘In tegenstelling tot David heb ik wel de Borderlands series gespeeld en ik moet zeggen dat Battleborn qua graphics 2.0 is vergeleken met Borderlands. Misschien ligt het aan het feit ik Borderlands heb gespeeld dus Battleborn meer kan waarderen. Dat het chaotisch is, is waar. Maar dat was Destiny ook. Ik denk dat het wennen is. Zelfs ik moest even twee keer kijken waar alles zat. Maar het duurde niet lang voor ik het snapte. Of het in balans is betwijfel ik, maar ik geef Battleborn het voordeel van de twijfel. In de praktische zin ben ik wat positiever. Ik ga het lekkerst in groepsverkrachtingen. I’m down with rape.
Qua verhaal heb ik altijd moeite gehad als het ging om MMORPG’s of MOBA’s. Van Destiny tot The Divsion. Ik snap er uiteindelijk toch geen reet van. Ik ben online met mijn homies van Xbox Live hoek en alles gaat al zo snel. Iedereen praat altijd door elkaar heen en in alle eerlijkheid, het verhaal is niet zo belangrijk met dit soort genres. Althans zo ervaar ik het (gekke menigte met pitchforks achter me aan). Ik had het over balans. Deze balans geldt vooral voor de characters waarmee je speelt.’
About the ones that were Born to Battle
David: ‘Ik ben het helemaal eens met Leo, de game staat of valt met de de balans tussen characters. Niet omdat ze cosmetisch gezien zoveel verschillen van elkaar, maar vooral om de manier waarop ze spelen. De ene is superclose range, de ander heeft territoriale eigenschappen, die heeft healing powers, of hij/zij is weer gespecialiseerd in stun attacks… Het is teveel om op te noemen. In de storymissions is het leuk om te werken aan een superteam samen met je online homeboys, maar online wordt het de grootste uitdaging zoals je misschien wel begrijpt.
Elke Battleborn is werkelijk uniek, en de meesten zien er uit alsof ze letterlijk hun weg uit de baarmoeder gevochten hebben (haha ik ben zo lollig). Zo heb je bijvoorbeeld Montana, de man met het bovenlijf van de Hulk, een hoofd als een bebaarde walnoot met een pet, en die legday forever over heeft geslagen. Of Toby, een pinguïn in het robotpak van ED209 (ekte nerds, gooi je hand op). Of Shayne & Aurox, een emo met enorme zwevende demoon boven zijn hoofd. Of… ja, je begrijpt mijn punt misschien al wel. Leo, gooi er een paar op ze.’
Leo: ‘Like yeah I fuckin’ will! Laat me even checken: Wat dacht je van Rath die eruitziet als een futuristische samoerai met wit haar en rood-zilver armor. Double wielding energy swords of beter nog, drie motherfucking energy swords. Hij kan bliksemschichten naar voren stuwen. Wat ook sick is, is zijn wervelwind aanval. Beeld je een ballerina in die rondjes draait bewapend met zwaarden. Of Orendi, een figuur die je zou uit Banjo Kazooie zou kunnen plukken. Een heks met vier armen waarmee ze paarse… naja… stuff naar je gooit. Haar hysterische maniakale lach zorgt ervoor dat jij als een psycho je controller button bashed terwijl je iedereen schuimbekkend afmaakt. Ik vind het mooi.’
Hoe het wapen in de kolf steekt
Leo:
‘De game voelt erg MOBA-like aan. Daarmee zeg je eigenlijk alles. De intrinsieke waarde van dit spel leunt heel erg op de verschillen van de characters. Die verschillen uiten zich heel sterk in Battleborn zelf. Heel je gameplay ervaring shift zo erg met elke character dat als je weer een ander kiest je weer helemaal moet wennen aan die character. Je past je automatisch aan de speelstijl en mogelijkheden van de gekozen character aan. Dit stimuleert veel teamplay en dat vind ik heel goed gedaan.’
David: ‘Los van dat alle characters zo verschillend zijn, kan iemand met dezelfde character heel anders spelen door het Helix-upgrade systeem. In Battleborn levelt je character elke nieuwe game van level 1 tot 10, afhankelijk van hoe lekker je bezig bent. Je moet het systeem zien als een soort DNA-streng waarin je keuze kan maken uit 2 (of later zelfs) 3 verschillende opties om je character uniek te maken. Sommige keuzes in de streng zijn moeiljk om te maken, omdat ze bijna even killer zijn als degene die je dus afscheept.
Dit zorgt ervoor dat iedereen per karakter een compleet andere speelstijl heeft, vaak afgestemd op welke story-mission of multiplayer speltype je speelt. Zo kan je er dus vanuit gaan dat geen enkele pot hetzelfde is, zelfs als je twee keer achter elkaar in een andere game tegen dezelfde character speelt. Vooral als je de characters wat beter leert kennen, is het in de multiplayer gaandeweg aftasten wat de stijl van je tegenstander is met die desbetreffende Battleborn.
Dat maakt het inderdaad erg MOBA zoals Leo al zegt, maar dat element komt pas echt goed naar voren zodra je de online gamemodes induikt.’
Één voor allen en allen voor één
David: ‘In alle opzichten speelt multiplayer de allergrootste rol in Battleborn. Je kan je zo niet alleen vermaken met je online buddies met een fiks aantal storymissions die per missie ongeveer 30 à 45 minuten duren, het kan namelijk ook nog eens splitscreen! Dit is een optie die we niet zo heel vaak meer krijgen, maar die ik wel zwaar op prijs stel als het mogelijk is. Het enige wat wel heel kut is aan de storymode van Gevechtsgeborenen, is het feit dat als je faalt met een missie, je hem godverredomme heeeeelemaal opnieuw moet doen! Het zijn al niet de kortste missies, dus dat is echt mooi kut. Had op zich zeker te weten wat beter uitgedacht kunnen worden (fix het uch uch).
Het is erg belangrijk dat je als team functioneert, want het spel werkt dus met teamlevens. En vooral als je met mensen speelt die je niet kent, kan dit erg frusterend werken. Sommige van die klootviolen spelen binnen de kortste tijd al je teamlevens erdoorheen, door als een Rambo op de vijand af te rennen. Zoals je al begrijpt, DIT werkt dus NIET. DOE. HET. NIET. Don’t be a douchebag, denk aan je medespelers. Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om solo te spelen, maar dat is dus ook niet alles.’
Leo: ‘Multiplayer is dus waar het om draait. Ik probeerde dit alleen te spelen en dat is ruk. Je moet een Japanse autist zijn om dit alleen te kunnen/willen. Al is het om het feit dat samen spelen leuker is. Vooral met Battleborn. Teamplay, zoals genoemd, is zeer belangrijk en je krijgt het gevoel dat je iets samen doet, samen faalt en samen wint. Verder in trant qua netcoding lijkt alles prima te werken. Geen gekke lags gehad of crashes. Dus dat stemt mij positief.’
Keiharde moederneukings
David: ‘Dat samen falen en samen winnen gaat al helemaal op in de versus modus van de game. Er is niks zo frusterend als een potje Battleborn als je geen communicatie met je team hebt. Er zijn op het moment drie gamemodi genaamd Capture, Incursion en Meltdown. Deze vragen allemaal om het uiterste van je geduld en concentratievermogen, slacken zit er hier echt niet bij. Hier de drie modi uitgelegd:
Capture is gewoonweg wat Domination genoemd wordt in de meeste games: verover drie punten op de map en houd ze zolang mogelijk in je bezit om je overwinningsmeter op te bouwen.
Incursion is de gamemode die de hevigste MOBA-elementen bevat van alle speltypes. Hierin moet je twee sentries (soort van tanks) van de tegenstander vernietigen door naar voren te pushen met AI-gestuurde minions. Vereist veel teamwerk om niet de moeder geneukt te worden; terugvallen en weer op het juiste moment aanvallen (repeat this 100x) is de sleutel tot succes!
In Meltdown moet je wederom een shitload aan AI-minions escorteren naar het kamp van de vijand, om ze zo te sacrificen in vijandelijke Incinerators. Zorg dat je er genoeg in dat kutding gooit om de overwinningsmeter vol te krijgen.
Hier is echt de (in mijn ogen) (in)balance van characters goed te merken, vooral als je gepit wordt tegen hogere level spelers (wat mij vaker dan leuk is is overkomen). Je kan namelijk in de story en versusmode ‘gear’ unlocken die je kan activeren met shards die je vindt in de map, als je gekke gear verkrijgt kunnen die je skills echt zwaar boosten, je defense flink versterken, etc. En als je deze gear nog niet hebt, sta je soms gewoon machteloos.
Ik weet ook niet hoe sommige spelers het voor elkaar krijgen, maar soms kunnen ze met characters waar ik nog geen deuk mee in een pakje boter kan slaan mij vreselijk uitwonen. En dat doet pijn. Veel pijn, en wil ik het spel gewoon even nooit meer aanraken. Vaak is dit de frustrerende combinatie van goed samenspel van de vijand. Veel terugvallen zodra ze veel schade oplopen, zodat jij er achteraan gaat. Waarna je weer in een misselijke val loopt van drie andere spelers, die jou finaal tot pulp slaan. Herhaal dit heen- en weerspel heel, heel vaak en dan krijg je Battleborn.
Je kan er van uitgaan dat dit je eerste 25-50 potten gaan zijn. Het is een game die moeilijk onder de knie te krijgen is en bij veel spelers in het verkeerde keelgat gaat schieten. Vooral omdat het gewoon te lang duurt voordat je ook maar een degelijke K/D neer gaat zetten of enigzins een verschil gaat uitmaken voor je team. Of dit een goede keuze is van Gearbox gaan we achterkomen, maar de tijd zal het leren.
Conclusie
David: Battleborn is een game die een zeer, zéér steile learning curve heeft. Het gaat ongetwijfeld een topper worden in de e-sports scene, maar is zeker bij lange na niet voor iedereen weggelegd. Het kent zoveel diepgang, dat je soms met nét iets teveel tegelijk rekening moet houden. Zo makkelijk en plezierig als je door de singleplayer heenloopt, zo verdomd moeilijk is de versus. Maar alles is te fixen met patches, dus ik denk dat de balans een ongoing thing is en redelijk bijgeschaafd zal gaan worden.
Daartegenover staat wel wat ik nog niet besproken heb, met voorbedachte rade, want het gaat hier om wat wij van de game vinden. Je koopt Battleborn al voor een magere 40 euro op console (28 euri op de PC als je goed zoekt…), en met de seasonpass van 20 euro krijg je er in de loop van tijd ook nog eens 5 storymissions bij! Daarbovenop gaat de game (bijna) alle content gratis verschaffen, zoals nieuwe heroes, skins en multiplayer maps. Dikke, dikke pluim voor dat Gearbox!
Maar zoals ik al zei, is het probleem de balans tussen characters. Wat de game zo uniek maakt, is gelijk de grootste valkuil van de game. Zeker als je niet met een flink team vrienden speelt, is het vrijwel onmogelijk om te winnen online. Dat is jammer, plus het feit dat Overwatch om de hoek staat. Toch gun ik Battleborn het allerbeste, want ze verdienen het als zeer degelijke titel.’
Leo: ‘Super tof, dat Battleborn. Maar eeuh… Overwatch? Die kan nog eens pijn doen. Ik moet je ook eerlijk bekennen dat ik Battleborn niet eens aanraak (bati boy dingen) als niemand online is. Solo spelen is gewoon niet leuk. Hoewel de optie er wel is heeft het gewoon niet zoveel zin. Dus dit limiteert mijn beleving toch wel voor een groot deel. Ik heb ook sterk het gevoel dat deze titel niet gespeeld meer gaat worden zodra andere releases uitkomen. Ik twijfel of het zijn mannetje kan staan en dat vind ik zonde. Want Battleborn is gewoon over het algemeen gezien een tof spel. Had dit eerder uitgekomen (2 jaar geleden bijvoorbeeld) had het een mega hit kunnen worden. Ik zeg niet dat het achterhaald is, het is origineel op zoveel vlakken. Maar ik ben gewoon bang dat het te laat is, en dat is jammer.’
