Banishers: Ghost of New Eden is de nieuwste titel van ontwikkelaar Don’t Nod. De meeste zullen deze studio kennen van games als Life is Strange en Tell Me Why, en over het algemeen maken zij ook degelijke games welke een blijvende indruk weten te maken. Dit proberen zij nu opnieuw met Banishers, wat een emotioneel verhaal weet te combineren met een uniek spelontwerp, waarbij je kunt schakelen tussen de wereld van de levenden en doden. Hierbij maken ze gebruik van de Unreal Engine 5 wat zorgt voor prachtige beelden, die de sfeer goed weten te versterken. Toch is het de vraag of deze game net zo’n indruk achter weet te laten als de Life is Strange games en spin-offs.
Banishers: Ghosts of New Eden verteld het verhaal van Red en Antea, spokenjagers en levenspartners, welke zijn opgeroepen om een vloek te vereffenen die is gevallen op de kolonistenkolonie New Eden in Massachusetts. De hechte, achterdochtige puriteinse gemeenschap is er niet allemaal van overtuigd dat het paar hun kan helpen omdat ze hun komst als te laat beschouwen, na het verlies van hun dorpshoofd aan een geest in het centrum van het stadje.
Snuffelen
New Eden Town laat je kennismaken met het leven als Banisher: Iemand die vecht tegen gewelddadige geesten die zijn vergeten wie ze waren, het overtuigen van welwillende geesten om mensen in vrede te laten rusten, en het snuffelen in de bezittingen van anderen om betere antwoorden op bepaalde vragen te krijgen. Wanneer Red en Antea per ongeluk in de val lopen, blijken de vermoedens van de stadsmensen juist: Antea wordt gedood, maar blijft in geestvorm achter. Om haar te helpen vredig heen te gaan naar het hiernamaals, zal je op een lange reis gaan om de greep van de vloek op te heffen om zo haar lichaam terug te halen.
Vanaf het moment dat Antea het leven laat zal je spookjachtmissies uit moeten voeren, en kun je wisselen tussen zowel Red als Antea, wat zich uit in licht gewijzigde werelden tussen beide personages. Terwijl je de verhalen van de doden samenvoegt, neem je veel beslissingen over het lot van mensen, wat voor een nogal persoonlijke vertelervaring zorgt en behoorlijk uniek te noemen is.
Jammer…
Hoewel Banishers er ongelooflijk tof uit ziet en het concept van de game behoorlijk bijzonder en tof is, moet ik zeggen dat de combat nogal teleurstellend is. Je vecht tegen geesten door tussen de twee personages te wisselen, met ieder hun eigen vaardigheden en eigenschappen waardoor ze meer schade toebrengen aan bepaalde specifieke vijanden. Bovendien kun je bepaalde aanvallen ontwijken en pareren. Dit klinkt tof, en op het eerste oog lijkt het een beetje op dezelfde opzet als God of War, maar helaas levert dit niet hetzelfde gevoel van voldoening op. De combat voelt een beetje sluggish aan en de gevechten zijn niet echt heel erg moeilijk en hak je met gemak overal doorheen. Ook de diverse bossfights, die trouwens spectaculair ogen, zijn veelte makkelijk en dit zorgt ervoor dat er weinig spanning is te vinden. Zoals games in dit genre kun je ook in Banishers je uitrusting upgraden en nieuwe vaardigheden vrijspelen, maar als je dit doet wordt het allemaal nog eenvoudiger.
Laten we maar weer terugkeren naar wat Banishers: Ghosts of New Eden wel goed doet! Het gevoel van verkenning is namelijk van topklasse. Je wordt over het algemeen altijd in de goede richting geleid als je alleen maar het verhaal wilt volgen, maar zo nu en dan zal je grote gebieden moeten verkennen terwijl je aanwijzingen en artefacten verzamelt om te ontdekken waar een geest is afgedwaald, en ik moet zeggen dat dit momenten zijn waarin de game werkelijk uit weet te blinken. Dit geldt vooral als je omgeving puzzels moet oplossen en grondig buiten de gebaande paden moet denken om vooruitgang te boeken. In een specifiek onderdeel probeer je je een weg te banen door een verlaten mijn en ik vond het geweldig om langzaam uit te vinden hoe je dat moest doen. Ik zou eigenlijk willen dat er meer van dit soort scenario’s waren, omdat deze elementen veel meer belonend aanvoelen dan de gevechten in de game.
Verkennen loont
Een andere manier waarop Banishers: Ghosts of New Eden verkenning beloont, zijn de zijmissies. Het doorlopen van het verhaal is bevredigend genoeg, maar mensen die graag op zoek gaan naar verzamelvoorwerpen, zullen hun speeltijd aanzienlijk verlengen omdat ze sleutels vinden die verborgen kisten openen, optionele gebieden doorkruisen en zijmissies doen. Veel van deze inhoud is slim verborgen en zorgt ervoor dat je werkelijk op onderzoek gaat in de spelwereld van de game.
Een van de beste aspecten van Banishers: Ghosts of New Eden is hoe geweldig de game eruit ziet. Het kent dan ook een stijlvolle art-direction en veel toffe details en effecten, vooral als je tussen werelden wisselt. Het deed me grafisch ook erg denken aan Lords of the Fallen, maar het switchen tussen werelden wordt hier veel subtieler aangepakt. De cast van personages is gedenkwaardig te noemen en de karaktermodellen zien er uitstekend uit, vooral de spookachtige Antea wiens opvallende verschijning als geest nog indrukwekkender te noemen is. Ondertussen zorgt de voice-acting ervoor dat elk gesprek aangrijpend wordt, waardoor de toch al gespannen scènes van het beslissende lot naar nieuwe hoogten worden getild. Zelfs de meer alledaagse dialogen in de game zijn van een hoog niveau en intrigerend te noemen. De soundtrack versterkt dit alles, en zorgt voor een spookachtig sfeertje.
Conclusie
Banishers: Ghosts of New Eden overtrof over het algemeen mijn verwachtingen dankzij het ongelooflijke gevoel van exploreren, het aangrijpende verhaal en de prachtig grafische presentatie van de game. De combat is daarentegen wel erg stroef en te makkelijk, maar maar het avontuur is nog steeds de moeite waard voor nieuwsgierige geestenjagers.
