In november 2014 werd het tijd dat Ubisoft de overstap maakte naar de “next-gen” consoles. Het resultaat was Assassin’s Creed Unity, welke niet een slechte games was, maar wel een hele slechte Assassin’s game. In die tijd bracht Ubisoft nog een Assassin’s Creed-game uit, namelijk Rogue. Deze game verscheen alleen voor de Xbox 360, Playstation 3 en de PC. Doordat vele gamers al de overstap hadden gemaakt naar de nieuwste consoles, werd Rogue nogal een beetje ondergesneeuwd, waardoor vele gamers niet hebben kunnen genieten van deze game. Tot nu, want Assassin’s Creed Rogue heeft een remaster gekregen, waardoor we de game nu ook kunnen spelen op de PS4 en Xbox One!
Applausje
In Assassin’s Creed Rogue nemen wij de rol aan van Shay Patrick Cormac, een gerespecteerd assassin welke geliefd is door zijn broeders. Shay heeft hart voor de zaak en lost diverse vuile klusjes op voor de Brotherhood, tot dat hij ineens plotseling de dood van duizenden onschuldige burgers op zijn geweten heeft. Shay kampt met zijn schuldgevoel en pikt dit niet. Daarom keert hij zich tegen zijn broeders om zijn geweten te zuiveren, maar hierdoor wordt hij wel gezien als een verrader. Plotseling jagen zijn broeders op hem, maar gelukkig kan Shay net op tijd aan de dood ontsnappen. Natuurlijk is hij uit op wraak en wil zijn oude kameraden tegenwerken en daarom zal hij zich aansluiten bij de Templars. In Assassin’s Creed Rogue spelen we dus niet alleen als een assassin, maar ook als Tempelier. Dit was een nooit eerder geziene twist in de Assassin’s Creed franchise wat best een applausje verdient.
De woelige baren
In Rogue bevinden we ons in de 18de eeuw, en speelt zich af in dezelfde tijdlijn als Unity. Toch kent deze game meer kenmerken uit een andere Assassin’s-Game, namelijk Black Flag. Alleen worden de exotische plaatsen ingeruild voor besneeuwde eilanden en mogen we ijsbergen trotseren, welke verscholen zijn in de ijzige en woelige zee van Noord Amerika. Verder komen er heel veel gameplay kenmerken voorbij welke we al kennen uit Black Flag. Zo zijn de gevechten nog steeds zoals we die kennen uit de voorgaande games. We kunnen sluipend te werk gaan, maar ook kiezen voor een frontale aanval en onze vijanden fileren met een setje dual blades of onze verborgen messen, maar ook geweren en slaappijltjes maken hun opwachting in deze game. Het beklauteren van gebouwen is niet veranderd, dus zoals je al kan raden, zal je ook in Assassin’s Creed Rogue van die knullige momentjes beleven dat Shay niet precies doet, wat jij wilt. Een groot gedeelte van de game speelt zich af op zee, en ook de battles op de woelige baren zijn exact hetzelfde, waardoor er een soort van déjà vu gevoel wordt gecreëerd.
Ahhrrwww matey
Rogue speelt zich dus af op zee, en om deze te trotseren heb je een schip nodig. Ons schip heeft de naam Morrigan en deze kan je volledig aanpassen naar jouw smaak op vlak van bewapening, bescherming en uitstraling. Zoals het de oude generatie Assassin’s Creed-games betaamt kun je het hoofdpersonage weer helemaal suf finetunen naar je eigen smaken. Zo je Shay voorzien van nieuwe wapens , maar kun je hem ook in een nieuw kostuumpje te steken. Uiteraard zijn deze niet exact dezelfde als uit de voorgaande games, maar het principe blijft wel volledig hetzelfde. Dit gegeven geld ook voor het jagen op dieren, veroveren van forten dankzij je schip, het bouwen van een complete vloot en het vinden van diverse artefacten. Ook kun je er lekker op los craften door hte maken van pijlen, buidels en andere zooi. Dit werkt zoals je het gewend bent uit Assassin’s Creed 3 en Black Flag, alleen zijn de dieren die je als grondstof nodig hebt wel iets veranderd. Een volledige nieuwigheid is het luchtdrukgeweer waarmee we de diverse pijltjes mee kunnen afschieten. Dit geweer dragen we altijd mee, maar kunnen vijanden er niet mee doden.
Naast al deze dingen welke onveranderd zijn gebleven uit voorgaande delen, zijn er ook een aantal dingen die niet naar behoren werken. Een goed voorbeeld is de camera. Deze neemt soms de meest vreemde posities in waardoor je Shay niet meer ziet lopen. Tijdens een gevecht kan dit zeer vervelend zijn, maar ook tijdens het manoeuvreren door de spelwereld om je vijanden te besluipen kan dit voor problemen zorgen. Je zou denken dat dit wel aangepast zou worden in een remaster, maar niets is minder waar. Een ander minpunt en wellicht een grote afknapper is het feit dat ik mezelf persoonlijk niet kon inleven in Shay. Bij de voorgaande delen was er bij een hoofdpersonages altijd een bepaald gevoel van inleving, maar hier ontbreekt dit volledig. Misschien komt het door het feit dat Shay nauwelijks iets te maken heeft met Altaïr en Ezio of misschien komt het wel doordat de voice-acting en de algehele audio kwaliteit in de gehele game niet de beste kwaliteit heeft. Of ligt het misschien aan het feit dat de hedendaagse scenes in de game behoorlijk oppervlakkig en anoniem overkomen zonder Desmond Miles?
Kek spelleke
Toch is Rogue wel een kek spelleke. Desondanks het principe van de game verouderd is dankzij de komst van het geweldige Origins, speelt het allemaal lekker weg. Laat ik voorop stellen dat ik toendertijd Rogue een betere game vond dan Unity was. En ondanks dat de gameplay behoorlijk bekend voelt en soms ietwat repetitief wordt is het niet een game welke je zomaar neerlegt. We krijgen een gigantische spelwereld voorgeschoteld welke zich uitstrekt over diverse steden, eilanden en woeste zeeën. Overal waar je komt is wel iets te beleven, waardoor je je niet snel zal vervelen met dit spel. Alhoewel, het oude concept met het zoeken van diverse artefacten en schatkisten voelt niet echt meer van deze tijd.
Waar Rogue op de Playstation 3 en Xbox One een mooie game was, heeft Ubisoft ervoor gezorgt dat de game op de huidige consoles makkelijk mee kan komen met huidige toppers. De resolutie is omhoog gekrikt, en Xbox One X en PS4 Pro bezitters worden helemaal op hun wenken bedient met een native 4K resolutie. Ook de reflecties, schaduwen en textures hebben een flinke update gehad en het is een waar spektakel voor het oog geworden. De ijzige omgevingen, het woelige water en de diverse locaties zien er allemaal divers en kraakhelder uit. Het is alleen zo jammer dat het uiterlijk van de personages, en met name de gezichten, aan de mindere kant zijn. De lichamen zien er ongelooflijk goed uit, maar de koppies van de personages zijn in tegenstelling weer wat cartoony te noemen, waardoor de geloofwaardigheid van de personages ook weer wat afneemt.
Conclusie
Ubisoft doet in zekere zin een goede zet met het opnieuw uitbrengen van Assassin’s Creed Rogue. De gameplay van Black Flag wordt door vele fans gezien als een van de beste in de serie. Rogue borduurt hier op verder, maar de game werd ondergesneeuwd door de gelijktijdige release van Unity op de Playstation 4 en Xbox One. Nu krijgen we opnieuw de kans om piraatje te spelen als een echte sluipmoordenaar. Ondanks de minpunten dat het verhaal misschien niet zo aangrijpend is en dat het geheel wellicht iets te repetitief kan worden, is het perspectief dat we dit keer als Templar door een game mogen lopen wel heel uniek te noemen. Tel daarbij de opgewaarde remaster-graphics en je hebt een game waarin je jezelf uren kan verliezen. Heb je deze game nog niet gespeeld op de vorige generatie consoles, en verlang je terug naar de tijd van Black Flag, dan mag je deze game zeker toevoegen aan je collectie!
