Het leek te mooi om waar te zijn. Hoe meer ik zag van Aliens: Dark Descent, hoe meer ik er naar uitkeek. De eerste verhaaltrailer gaf niet echt goede hoop, aangezien deze een nogal lage productiewaarde kende, maar alles wat daarna kwam, liet een game zien met een concrete visie in gedachten. Nu, bijna 30 uur later, die ik door mogen brengen met de reviewcode van de game, kan ik zeggen dat mijn verwachting terecht was: Aliens: Dark Descent blijkt stiekem best een goede game te zijn.
Als je denkt aan een Aliens-game, dan denk je aan een first-person-shooter of juist een game met veel stealth-elementen. Dark Descent biedt je in ieder geval even iets heel anders, namelijk een survival horror real-time-strategy game welke zich afspeelt in het Aliens universum.
Waar menig game in het Aliens-universum een flinterdun verhaaltje kent, maakt Dark Descent juist de keuze om wat dieper in te gaan op het originele verhaal van de film uit 1986. Ook qua artstyle haakt het hier goed op in en het weet dan ook de sfeer van de film goed over te zetten. We hebben hier te maken met een squad-based RTS-game, en hierdoor is de gameplay heel anders als wat je wellicht gewend bent. Daarnaast kent het ook de nodige stealth-elementen welke je zeker goed moet zien te benutten, want anders wordt je ineens achterna gezeten door een angry-mob aan aliens. Door al sluipend te werk te gaan kun je veel tactischer dit buitenaards tuig te lijf te gaan.
Horror stealth
Door het gebruik van stealth in de gameplay komt het horror element ook erg goed uit de verf in deze game, waardoor Dark Descent qua sfeer ook erg goed aanvoelt en daarmee ook een van de betere Aliens-games is welke in de afgelopen jaren is verschenen. De focus wordt dan ook goed op het verhaal gelegd, de welbekende sfeer is zwaar aanwezig en de gameplay werkt verrassend goed, terwijl je dit niet zo zeer zou verwachten bij dit thema.
Hoewel ik het stealth-element erg aanraad, is dit natuurlijk niet verplicht. Hierdoor kun je zelf je speelstijl bepalen, al moet ik wel zeggen dat je het jezelf wel onnodig moeilijk maakt als je geen gebruik maakt van stealth. Als je namelijk gespot wordt door een Xenomorph, zal hij via het nodige gegil versterking oproepen, waardoor je op een gegeven moment wordt belaagd door een horde aliens. Dit maakt je objective behalen dus vele malen moeilijker en zal je squad al heel snel het loodje leggen. Zij kunnen hun skills maar een aantal keren gebruiken en daarnaast kunnen ze tot maximaal drie debuffs krijgen, wat je squad dus alleen maar zwakker maakt in een gevecht. Deze kun je bijvoorbeeld krijgen door achtervolgd te worden door aliens. Hoe sneller je dus gespot wordt door een alien, hoe groter de bak ellende zal worden die over je heen wordt gestort.
Stress!
Het verhaal van Dark Descent is best tof, en als je eenmaal terecht komt op de USS Otago, gaat het verhaal pas echt beginnen. Vanaf dit moment krijg je dan ook te maken met het trainen van je squads en het managen en onderzoeken van bijvoorbeeld je medische faciliteiten en je uitrusting. Zo kun je je manschappen in therapie laten gaan om ze te behandelen voor langdurige mentale klachten, die ze door de stress kunnen oplopen tijdens een missie. Er komt dus wel wat micro-management om te hoek kijken, en het is dan ook belangrijk om hier wat tijd in te steken. Hoe langer je namelijk bezig bent, hoe sneller de diverse levels zich zullen vullen met meer aliens en hoe lastiger een missie dus zal worden.
De campaign in Dark Descent kent in totaal 12 missies, en alles bij elkaar zal het je ongeveer 30 tot 40 uur kosten om deze tot een goed eind te brengen. Op zich is dit dus een hele mooie speeltijd voor een game in dit genre en je zal jezelf dan ook niet heel snel gaan vervelen.
Technische dingen
Op grafisch gebied is Dark Descent een degelijke game. De omgevingen zien er onheilspellend genoeg uit, de personages en Xenomorphs zijn mooi ontworpen en de visuele effecten zijn best tof te noemen. De cutscenes, waar je zo nu en dan op wordt getrakteerd, zien er wel wat gedateerd uit en hadden ook wel wat spannender van opzet mogen zijn. Daarnaast ken de game ook wat kleine negatieve zaken, waarvan het technische aspect voornamelijk nog wel wat verbeterd mag worden. Zo kent de game namelijk de nodige framedrops en laden de textures ook weleens een beetje laat in.
De camera werkt ook niet altijd even goed mee en reageert deze net iets te langzaam naar mijn smaak. De camera volgt je squad namelijk niet als deze beweegt, en je zal de camera dus zelf steeds handmatig moeten bedienen. Qua besturing had het ook net ietsje anders gemogen, want het werkt als een ouderwetse point-and-click RTS. Het was fijner geweest als je je squad kon selecteren en deze kon besturen met je stick. Wellicht ziet ontwikkelaar Tindalos Interactive dit in de toekomst ook in, en wordt dit hopelijk ooit in een toekomstige update opgelost. Dat zou heel mooi zijn, want dat zou ervoor zorgen dat deze spelervaring een heel stuk beter wordt!
Conclusie
Aliens: Dark Descent is een ruwe diamant, welke een toffe ervaring met dito verhaal weet te brengen, maar nog niet helemaal volwassen is. Het is een angstaanjagend slim en uiterst spannend tactisch spel, en kent toffe hardnekkige missies die genoeg variatie kennen om je lange tijd bezig te houden. De besturing zal even flink wennen zijn, maar Dark Descent zal menig liefhebber tevreden stellen.
