Je kruipt verward en bang uit het troebele water van een meer. Je voelt jezelf ontzettend kwetsbaar en je kunt geen enkel geluid horen behalve de wind die door de bomen langs de oever van het meer raast. Je probeert je jezelf verwoed te oriënteren waar je bent, maar de nacht ligt als een dikke deken rondom het duistere meer. Je begint te rennen, maar je benen willen niet meewerken. De helling op, richting de rand van het bos, zie je lichten van zaklampen. Er is iets kwaadaardigs dat je achtervolgt, iets dat je niet kunt beschrijven of waarvan je niet weet wat het is. Met angst in je lijf leg je even je controller neer, neemt even een slok drinken en ga weer verder met dit bloedstollende avontuur. Welkom bij Alan Wake II!
Inmiddels is het alweer 13 jaar geleden dat de eerste Alan Wake uitkwam op de Xbox 360 als console exclusive. Het was destijds ook echt een van mijn favoriete games van de 7e generatie consoles. De actie, de spanning en het verhaal waren nagenoeg perfect en wisten qua sfeer de juiste snaar te raken. Maar goed wat verwacht je anders van de studio die groot is geworden door de Max Payne-serie. Nu 13 jaar later is de Alan Wake-serie terug, en kan iedereen van de game genieten aangezien het gelukkig multiplatform is geworden. Het is dan sinds een jaar geleden ook mogelijk geworden om de eerste game op PlayStation-consoles te spelen, aangezien de remaster daarop is verschenen. Nadat ik de remaster uit had gespeeld keek ik dus ook reikhalzend uit naar het vervolg, simpeltjes genoemd Alan Wake II!
Vernieuwing op de formule.
Alan Wake 2 neemt je terug naar Bright Falls, in het Amerikaanse Maine, waar buitengewone dingen gebeuren. Je bent FBI agente Saga Anderson, en gaat op onderzoek in het kleine dorpje naar een rituele moord. Echter gaat het vanaf hier al snel mis en gebeuren er rare dingen waarvan zelfs Stephen King nog zou opkijken. Maar hoe zit het dan met Alan Wake zelf? De beste man komt wat later in het verhaal terug en zit nog steeds vast in de ‘Dark Place’, een alternatieve dimensie die in deze game de vorm aanneemt van een bijzonder onheilspellend New York. Hier probeert Alan wanhopig te ontsnappen door een verhaal te schrijven waarin hij ontsnapt. Zijn woorden hebben namelijk de gave om de wereld om hem heen een nieuwe vorm te geven.
Omdat deze duistere wereld echter alleen reageert op gruwelijkste gebeurtenissen, kan Wake niet anders dan zichzelf in de ene na de andere penibele situatie te schrijven. Zijn verhaal loopt parallel met Saga en kruist deze ook meerdere malen, waardoor er een diepgaand en intrigerende plotlijn ontstaat. Werkelijkheid en fictie raken steeds meer met elkaar verweven, waardoor het steeds lastiger wordt om echt van fictie uit elkaar te houden en dit levert de nodige breinkrakers op die zeker de moeite waard zijn.
Schrikken geblazen
Tegenwoordig kom je het nog maar zelden tegen dat er drastische vernieuwing zijn toegevoegd aan een game. In deze tijden is het ook zeer tricky om echt veel vernieuwing toe te passen aan een bestaande franchise, want ja laten we eerlijk zijn wij mensen hebben een hekel aan vernieuwing en het is ook zeer risicovol vooral voor grote dure mega producties als Alan Wake II.
In de eerste Alan Wake draaide het vooral om de actie, dat is in dit tweede deel gigantisch terug geschroefd naar puur een bijzaak. Hier draait het vooral om je onderzoek en het onderzoek is dan ook een groot deel van de gameplay. Moeiteloos spring je in de game in het hoofd van Saga om daar de puzzel stukjes op een rij te zetten. Dit is zo ingenieus gedaan en vernieuwend maar vooral ook imposant, want het zijn letterlijk twee speelwerelden waartussen je kan wisselen en dit gaat zo ontzettend snel en moeiteloos, dankzij de kracht van de SSD op alle nieuwe platformen.
Natuurlijk kent Alan Wake II ook voldoende actie, al komt dit wel wat laat op gang, maar als het eenmaal los gaat gaat het ook goed los. De actie is grotendeels hetzelfde gebleven zoals je die gewend was van de eerste game. Horror fans hoeven trouwens niet bang te zijn dat ze wat missen, deze game zit bomvol afschuwelijkheden en enkele van de beste jump-scares die ik ooit in een game gezien heb. Je kent het wel dat je naderhand gewoon even om jezelf moet lachen aangezien je 3 seconden daarvoor bijna tegen het plafond aanzat.
Schijn een lichtje op mij
Alan Wake II gedraagt zich over het algemeen als een ware survivalhorrorgame, al ligt de focus meer op het verhaal. Hier mogen we wat prachtige maar duistere plekken verkennen, zoals Bright Falls, Watery en Cauldron Lake maar ook het duistere en vervormde New York. De levels zijn redelijk groot opgezet, kennen voldoende zijpaden die je kunt verkennen en kent genoeg beloningen in de vorm van munitie, tools en collectibles. De spelwereld in Alan Wake II is niet veilig en wordt bewoond door allerlei gedrochten, die niet zo makkelijk uit te schakelen zijn. Zo loopt Alan in de “Dark Place” regelmatig tegen monsterlijke schaduwen aan, terwijl Saga af moet rekenen met de hyperagressieve sekte die achter de reeks rituele moorden zit. De diversiteit in het gespuis is best tof gedaan en ze delen dan ook allemaal dezelfde zwakte: een overgevoeligheid voor licht.
Voor wie de eerste Alan Wake heeft gespeeld, kent natuurlijk de basis principes, en die zijn in het tweede deel in grote lijnen hetzelfde: Vijanden worden namelijk beschermd door een laagje duisternis, die je weg kan branden door te richten met je zaklamp. Deze kun je niet ongelimiteerd gebruiken, want zo’n ding gebruikt natuurlijk stroom, en hiervoor heb je batterijen nodig. Aangezien we hier te maken hebben met een survival horror-game kun je er donder op zeggen dat batterijen net zo schaars zijn als kogels. Soms is het dus beter om te vluchten van een vijanden, dan werkelijk de confrontatie op te zoeken. Als je eenmaal het laagje duisternis hebt weggebrand, zijn vijanden eindelijk kwetsbaar en kun je ze met je pistool of shotgun voorzien van de nodige luchtgaatjes. Soms onthullen vijanden zelfs een felrode zwakke plek, waardoor je extra schade toe kunt brengen. Het arsenaal aan wapens in de game is niet heel groot, maar het werkt wel verdomd goed. Naarmate je vordert in de game worden deze uitgebreid met onder andere een flare gun en flashbanggranaten, waarmee je dus licht op de zaken kunt schijnen en dus extra doeltreffend zijn in de game. Voor wie juist van sneaken houdt, krijgt later ook de beschikking over een kruisboog. Er is dus over alles nagedacht!
Olifant in de ruimte
Hoewel Alan Wake II een toffe game is, en een ijzingwekkende spelervaring af weet te leveren, is er wellicht een dingetje waar een groepje gamers over zou kunnen vallen, namelijk het ontbreken van een fysieke versie van de game. Alan Wake is en blijft alleen digitaal verkrijgbaar, om er zo voor te zorgen dat de game nog wat betaalbaar blijft. Gezien je normaal voor een standaard triple A game tegenwoordig € 79,99 betaalt is de prijs van Alan Wake II super mild, met een prijskaartje van maar € 59,99… Ondanks dat lagere prijs doet dit natuurlijk niets af van de kwaliteit van het spel. Want Alan Wake II zit op eenzame hoogte als het gaat om survival horror. De game weet zoveel dingen goed te doen, en de gameplay, actie en het verhaal zorgen ervoor dat dit de perfecte horror-ervaring is van deze tijd!
Technisch is de game een waar meesterwerk en misschien grafisch gezien wel een van de mooiste games van deze generatie. Het oog voor detail in dit spel is van ongekende hoogte, de sfeer is dan ook bijzonder goed gedaan, en van het dorp tot het bos leeft dan ook echt alles. Het snelladen tussen beide speelwerelden is zo snel en zo instant dat je het letterlijk niet kan afknipogen.
Technische dingen enzo
Daarnaast nog een paar technische feitjes op een rijtje: De game draait in Quality Mode op Xbox Series X En PlayStation 5 op 1440p geupscaled naar 4k, doormiddels van FSR. Op Performance Mode ligt de resolutie echter meestal tussen de 1080p en 1200p met een upscaler tot 4k. Uiteraard op Series S is het een beduidend stuk lager met een basis resolutie van 800p geupscaled naar 1080p op 30fp. Ook heeft de game op zowel Xbox als Playstation ondersteuning voor muis en keyboard controls.
De voice-acting is ook ontzettend goed gedaan en trekken je helemaal in de spelbeleving. Dit alles wordt gecomplimenteerd door een huiveringwekkende soundtrack die de gehele sfeer weet te versterken. Al met al heeft Remedy Entertainment dan ook een waar meesterwerk weten af te leveren, waar menig andere ontwikkelaar nog iets van kan leren. Als je op zoek bent naar die ene next-gen game, dan is dat zeker Alan Wake II!
Conclusie
Alan Wake II is een waar meesterwerk geworden en zonder twijfel een van de beste games van 2023 geworden. Het zal mij dan ook niet verbazen dat de game heel wat “Game of the Year Awards” binnen gaat slepen. Eindelijk krijgen we een vervolg game wat genoeg lef heeft om te vernieuwen en een geweldige ervaring weet af te leveren die weet te imponeren. Een must have voor elke fan van het horror survival-genre en een van de meeste perfecte games die ik persoonlijk de afgelopen jaren heb mogen spelen!
